Εχθές επείνασα πολύ κι έβγαλα αγάλι αγάλι
από την τσέπην την ζερβήν ένα μικρό στραγάλι
στραγάλι που εφύλαττα ως κόρην οφθαλμού
δια να μασήσω η έρημη εν μέσω του λιμού
Το πρόβλημα ήρξατο ευθύς όταν απεκαλύφθη
ότι το στράγαλον σκληρόν, όθεν και δεν ελήφθη…
Διότι καλόν είναι η τροφή που τρώγει ο πεινώντας
να μη του πέφτει ως πέλεκυς και θραύει τους οδόντας.
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:14 πμ
Στραγάλι πόνο μού’δωκες και πόνο θα σου δώσω
τι σού’φταιξε ο οδόντας μου και τον εθραύεις τόσο;
Σαν τους προδότας στο γουδί, σε στέλνω δίχως άλλο
και στουμπισθέν και μαλακόν στο στόμα θα σε βάλω
rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:29 πμ
!!!!! ας αρχίσει λοιπον, η Στραγαλιάδα! Κάνε κάτι που είσαι ειδικός! :))
Σαν είδα το στραγάλι της, ο ήλιος εθαμπώθη,
η θάλασσα μελάνιασε κι η γης εσυρρικνώθη.
Αχ, νά’ταν οι αστράγαλοι των γυναικών στραγάλια
να τα μασούσα, μάτια μου, κι ας είχα δόντια χάλια!
(στιχοι παλαιων ανδρων, άρτι αφιχθεντες στο μυαλο μου)
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:26 πμ
Ιντερμέδιο
(ψάλλει όλος ο θίασος και η χωρωδία)
Ο ήλιος εβασίλεψεν
και μας χτυπά με τόξα,
η άνοιξη μας φίλεψε
ένα κομμάτι λόξα,
και η Ροδιά μας ζήλεψε
την Μποστατζόγλου δόξα!
Ανέκαθεν είχα τον Μποστ
εις την εμήν καρδία
ότε ηρνήθη ο φάδερ μου
να λάβω τα βιβλία,
τα δώρα που προσκόμισε
είς θείος της μητρός μου
και εξεφύλλισον αυτά
ως άνθος και ως άστρο
μα δυστυχως αντήλλαξον
με Κρόνινος το «Κάστρο»…
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:42 πμ
Οι Έλληνες απευθύνονται εις τον πατριωτισμόν του Στραγαλίου:
Στραγάλι αν είχες λίγο νου, λίγη φαιά ουσία
θα σφήνωνες εις τον λαιμό κεινού του καρχαρία
του Πάγκαλου, που γύρω του μόνο κλανιές αδειάζει.
Στραγάλι σε παρακαλώ, γίνε συ καμικάζι…
rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:52 πμ
Αν είχαν οι έλληνες μυαλό, γιαούρτια δεν θα ‘ρίχναν
και την απελπισία τους μ’ άλλο τρόπο θα δείχναν:
στραγάλια θά’ριχναν σκληρά εις τις χοντρές κεφάλες,
να σπάσουν, να γλιτώσουνε απ’ τις παλιοκουφάλες!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:56 πμ
Στραγάλι αν είχες λίγο νου, λίγο μυαλό κουκούτσι
θα σφήνωνες εις τα βυζιά της Μόνικας Μπελούτσι,
κι εγώ ευθύς θα έδινα μια χείρα βοηθείας
εξερευνώντας τις βαθιές κοιλάδες της κυρίας.
rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 11:07 πμ
Στραγάλια όσο κι αν ζητάς, σου δίνω πασατέμπο
ν’ απολαμβανω ήσυχα των ήχων σου το τέμπο
μη τύχει κι αν με βαρεθείς, αντί ν’ αναστενάξεις,
μια χούφτα στράγαλα σκληρά επάνω μου πετάξεις!
A.F.Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 9:53 μμ
Mια γριά Μεσολογγίτισσα δίνει τις ευχές της στο Στραγάλι:
Στραγάλι νά’σουνα ευρώ στη τσέπη του μπατίρη.
Κακό σπυρί να ήσουνα στον κώλο του Χυτήρη.
Νά’σουνα κόμπος στο λαιμό Καψή και Πρετεντέρη,
κάθε φορά που υμνολογούν το κυβερνών ασκέρι.
A.F.Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 11:01 μμ
Στραγάλι, θέλω νά’ σουνα σε μια σφυρίχτρα μέσα
κρυμμένο κάπου στο μυαλό κάθε παλιομπουχέσα
που ψήφισε Μνημόνιο. Να του σφυράς με λύσα,
να πάει ευθύς στην κόλαση, να κολυμπά στην πίσσα
nikos__alfa:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:53 μμ
Έτσι που καταντήσαμε με τούτα τα παρτάλια
μία ελπίδα έμεινε ,στα δόλια τα στραγάλια
ετούτα να ξεσηκωθούν στους δρόμους να κυλίσουν
της τρόικας οι ύαινες πριν να μας μαγαρίσουν
ορίστε λοιπόν Έλληνες το ταπεινό στραγάλι
να γίνει νέος αρχηγός αντίστασης και πάλι
και σένα φυσοκάλαμο στραγάλι αν φυσήξεις
στα πισινά του Πάγκαλου με φόρα να το ρίξεις
αφού του κακοφάνηκε το λίγο γιαουρτάκι
σκέψου πως θα οδύρεται και με το στραγαλάκι
ετούτος ο περήφανος ,ο άντρακλας ,ο βράχος
με το στραγάλι ένοιωσε πως είναι ένα λάθος
και τώρα στον Παπαχελά θα κλαίει και θα σκούζει
θα κάθεται θα αγκομαχά το …όρθιο καρπούζι
Rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:59 μμ
και τώρα στον Παπαχελά θα κλαίει και θα σκούζει,
καθώς θα σκέφτεται «ευτυχώς, δεν ήτανε καρπούζι»!
ψηφοφόρου εξαπατηθέντος νοσηραί σκέψεις:
Εις της Βουλής το πάτωμα, στραγάλια τόνους δέκα
να ρίξεις, Θεέ μου, να γλιστρά κάθε άντρας και γυναίκα.
Των βουλευτών που ψήφισα, τα κόκκαλα όλα σπάστα,
να πάνε όλοι σπίτια τους για να χαρώ το Πάσχα!
ο Κολοκοτρώνης ευλογεί από τον Παράδεισο:
Κάθε στραγάλι σαν πετά να γίνεται καρπούζι
κι όπου κι αν σκάει να βροντά, ν’ αστράφτει και να τσούζει!
Πάνω σε μούρες βλοσυρές, σε αδειανά κεφάλια,
πάνω σε μπάκες τουρλωτές, με χούφτες τα στραγάλια,
ρίξτε αδέρφια μπόλικα, όλοι τους να τα σκιάζονται,
εγώ από δω τα ευλογώ για να πολλαπλασιάζονται!
nikos__alfa:
Απρίλιος 2, 2011 στις 12:44 πμ
Καλώς σε βρήκα βρε Ροδιά, ελεύθερα τις ρίμες να αλλάζεις
όταν καινούργιους τρόπους έχεις βρεί για να μας συναρπάζεις
ευχαριστώ και τον Αλού τον Φαν τον Μαρξουλάκη
που όλους μας εκέρασε νόστιμο στραγαλάκι
μεγάλο γλέντι έρχεται με την στραγαλιάδα
εδώ θε να μαζέψουμε της ρίμας την Ελλάδα
θα τρέμουν τώρα οι εχθροί που τρώνε πασατέμπο
όταν εδώ θα απλωθεί του στραγαλιού το τέμπο
Εδώ λοιπόν που γράφεται του στραγαλιού το έπος
να έρθει να αγωνισθεί ως και ο κάπταιν Ζέπος
η λυγερή Ροδιά ,η Δήμητρα ,ο ΦΑΝ ο Μαρξουλάκης
ο σουρεάλ Ταμίστας μας και ο Καναλιωτάκης
σκληρά θα πολεμήσουμε με σπόρια και στραγάλια
μήπως και λησμονήσουμε τα μαύρα μας τα χάλια
με ρίμες μέσα στις στροφές παίζοντας με τις λέξεις
ξύπνα και συ κυρ ήλιε μας και έλα να μας φέξεις
στον δρόμο που μας έδειξε το φρέσκο το στραγάλι
εμπρός να κατακτήσουμε την δόξα μας και πάλι
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 2, 2011 στις 9:39 πμ
Αντικουφαλιακό
Νάχα στραγάλια οχτώ κιλά, κονιάκ πέντε μπουκάλες
να κέρναγα σαν ψόφαγαν ετούτες οι κουφάλες,
που κόψαν στη μέση τους μισθούς, στη μέση τις συντάξεις,
βγάζουν τα ΜΑΤ κι όλο βαρούν, μόλις λοξοκυτάξεις.
demetrat:
Απρίλιος 2, 2011 στις 12:41 μμ
τις άκουσα τις προτροπες
του σύντροφου Νικάλφα
κι ευθύς παρουσιάζομαι
σαν τον καινούγιο κάλφα
στου στραγαλιού το κίνημα
προστίθεμαι ασμένως
με μία σκέψη στο μυαλό
να φύγει σαν χεσμένος
ο Τζέφρυς κι η παρέα του
που μας τα κάναν χάλια
και μείναμε εις το κενό
να τρώμε δυό στραγάλια
όμως το πείσμα μας κρατά
από των αστραγάλων
ουδόλως θα αφήσωμεν
αυτών των καπιτάλων
να μας καταχεριάσουνε
να πάρουν τη ζωή μας.
Το βιός, τα παλληκάρια μας,
κι εσχάτως το κορμί μας.
ομού να βγουμε ολοι μαζί
βερμουτ κι εζεκριέδες
μετά των στραγαλάκιδων
να σκίσουμε χασέδες
αφού ο τέντζερης κυλά
και βρίσκει το καπάκι
αυτό το χύμα το βερμούτ
θέλει το στραγαλάκι
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 1:52 μμ
demetrat πιάσε τ’ άρματα, γέμισε με στραγάλια
κανόνια και περίστροφα, κιθάρες, μανουάλια
στα όρη, στ’ άγρια βουνά, σ’ ακτές και σε ραχούλες
σε μονοπάτια απάτητα κι ερημοεκκλησούλες
λόγια βαρειά, τραχιά, μεστά, να σπείρουν τα στραγάλια
ως και νεκροί ν’ αναστηθούν απο τα μαύρα χάλια
όπου τα ζόμπι έριξαν τη μαύρη μας τη χώρα
και γι «αγορες» μας τσαμπουνάν, για δάνεια και δώρα…
με λόγια τρυφερά, γλυκά, περί αυτοθυσίας,
αλληλεγγύης και καλού.. ο ποιος; Ο ταραξίας!
Δώρα σωμάτων, τάχατες, για ν’ αποκοιμηθούμε
και δίχως πλέον αντίσταση στον τάφο να βρεθούμε
κοψοκομμένοι άνθρωποι, ανθρώπινα σκουπίδια
τι άλλο περιμένουμε; να μας κοπούν τ’ αρχίδια;
Στραγάλια στους χασάπηδες, στραγάλια στους προδότες
στραγάλια μεσ΄στη μούρη τους, που φέρονται σαν κότες
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:19 μμ
Mόλις θυμήθηκα ότι πολύ πριν από εμάς, η Αρλέτα είχε εκθειάσει σε ένα όμορφο τραγούδι “Το στραγάλι”.
Ας το απολαύσουμε.
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:32 μμ
Απο αυτο το βιντεο με το τραγουδακι πηρα και τη φωτο..
demetrat:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:56 μμ
προς γνώσιν και εννόησιν
το λινκ του βερμουτίου
της κεντρικής ομάδας του
ως και του συμβουλίου.
http://miadomatadenferneitinanoixi.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html
όπως η στραγαλόφλουδα
κολλάει στους οδόντες
έτσι θα τους κολλήσωμεν
εκόντες και ακόντες
κι όσοι δε θέλουνε να δουν
αυτήν την καταδίκη
που τα λαμόγια μας τραβούν
ωσάν την Ευριδίκη
στου άδη τις κατάμαυρες
τις ρούγες ,και τα σκότη
και που το θέλουν πάραυτα
το έρμο μας το σκώτι,
στραγάλια μες τα μούτρα τους
με πάταγο να πίψουν
ωσάν τα σκάγια κυνηγού
γιά να τους ανταμείψουν.
Στραγάλια που θα αμολάν
νέες ομού με γραίες
διότι όλες ξέρουμε
να υψώνουμε σημαίες.
Και τότε ,σαν θα ροβολάν
κράζοντας ασυστόλως:
«τρεχάτε ποδαράκια μας
να μη μας χέσει ο κώλος»
τότε που θα πλακώνονται
ποιός θα την κάνει πρώτος
και θάναι στο ελικόπτερο
ο Γιώργος, κι ο πιλότος.
θάναι μιά μέρα γιορτινή
η μέρα των στραγάλων
και τότε θα ακούσουνε
τον ήχο των ..οργάνων.
polυkarpos:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:58 μμ
Έχω σφεντόνα ζηλευτή με λάστιχο σφιγμένο
που έχει πίσω του πετσί να βάζεις βόλο σιδερένιο
όμως εδώ που σας κοιτώ στραγάλια να επαινείται
λέω να δοκιμάσω και εγώ αν επιθυμείτε
Στραγάλια θα πάρω ένα κιλό για μένα και το γιό μου
Και μια και δυο θε να βρεθώ μπρος στο τσαρδί του Γιώργου
Ν’αρχίσω πόλεμο σκληρό με άσπρα στραγαλάκια
Μέχρι να φύγει από δω να πάει στα κομμάτια
Να πάω και στου κυρ’ Πάγκαλου το σπίτι οπλισμένος
Με τη σφεντόνα την καλή και με στραγάλια φορτωμένος
Ν’αρχίσω να του πετώ κατά ριπάς στραγάλους
Μα εκεί δεν θα’χει νόημα θα τους εφάει όλους
Όπως και να’χει φίλοι μου πρέπει να προσπαθούμε
Και της Κερατέας το παράδειγμα να ακολουθούμε
Να πάρουμε τα στραγάλια μας και να τους διώξουμε όλους
Βαρέθηκα μια ζωή στις ίδιες καρέκλες τους ίδιους κώλους
Πολύκαρπε, με συγκινούν οι τόσες αναμνήσεις…
Σφεντόνες; τις ξεχάσαμε σ’ αυτές τις αναρτήσεις.
Και θέλουνε και λάστιχα και πώς θε να τα βρούμε;
Χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά, πούθε να πορευτούμε…
Ιδέα εκατέβασα! να βρούμε λαστιχάκια
αφού τους κατεβάσουμε τα ωραία τους βρακάκια!
Να κάνουμε κι εμπόριο μεταξωτών λαστίχων,
ας είναι και βαμβακερών, βγάζουν τον ίδιον ήχον…
Με τούτα να γεμίσωμεν τας αγοράς της Κίνας,
λάστιχα ντούρα, ελληνικά, πολιτικών της πείνας,
θα κάνουν θραύση τελικώς.. κύριε βουλευτά μας,
πλήθος υπάρχει από βρακιά. Πού πήγαν τα λεφτά μας
αλλού εκτός από βρακιά για να καλύπτουν κώλους;
τους κώλους που εψηφίζαμε για να μας χέζουν όλους…
Τέρμα λοιπον τα δίφραγκα, ξεβράκωμα επιτοπ’,
σφεντόνες με τα λάστιχα, στραγάλια και.. λαπ-τοπ!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 2, 2011 στις 4:24 μμ
H Δήμητρα (θεά της Γεωργίας) και o Πολύκαρπος (λόγω ονόματος) επιβεβαιώνουν την εκλεκτική συγγένειά τους με τους καρπούς και δή τους ξηρούς καρπούς…. :)
αχαχαχα με έκανες και γέλασα
Ροδιά μου ετοιμολόγα
Αν ρίχνεις έτσι τα στραγάλια σου
θα τους τα ρημάξουμε όλα
Σφεντόνα έχω στ’αλήθεια μου
και είναι και βαρβάτη
και την φυλώ για τη στιγμή
που η ώρα θα σημάνει
Εξάσκηση έκανα πολύ
και τον στόχο εύκολα πετυχαίνω
δεν ετοιμάζομαι για κόστυφες
τους εθνοπατέρες περιμένω
demetrat:
Απρίλιος 2, 2011 στις 4:57 μμ
μέσα στα διαλείμματα
των άγριων των χόρτων
έρχομαι πάλι με καφέ
και δυό μικρών μπισκότων
τον κήπο γιά τις ντοματιές
ταχέως ανασκάβω
εφέτος θα μας χρειαστούν,
και δεν επαναπαύω.
σκέπτομ’ επίσης μερικάς
να βάλω μελιντζάνας
καθότι πόνον προκαλούν
σαν μπαίνουν οι πουτάνας.
Άπό αυτάς τας στρογγυλάς,
τας ευτραφείς,του αγρότη.
γιατί το στραγαλάκιον
είναι λεπτόν γαμώτι.
υ.γ
αλλού φαν σας μερσούμε.
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 6:29 μμ
Αλλες χρήσεις των στραγαλιών:
Αν πεις για τους πολιτικούς πως φαντασίαν έχουν,
υπενθυμίζω το ρητό «βαράτε τους κι ας τρέχουν»!
βλακείες πίπτουν ομαδόν στ’ αφράτα των κεφάλια,
μετά, τις σαχλαμάρες τους μοιράζουν σαν στραγάλια
πότε δεξιά, πότε ζερβά και πότε εις τη μέση
για να διαλέγει ο καθείς αυτήν που του αρέσει,
ποια σαχλαμάρα δηλαδή να κάνει εδική του
να τη μοιράζει και αυτός όπως ποθεί η ψυχή του.
Κανείς δεν στέργει να σκεφτεί, να βάλει κάτω γνώση,
να επιδείξει λογική, μη τύχει και προδώσει
τ’ αφεντικά της τσέπης του, αυτά που την ξαφρίζουν
κι απ’ το πολύ το ξάφρισμα εκείνα θησαυρίζουν
Ολες οι σάχλες του μυαλού αν ήτανε στραγάλια
δεν θα εφτάναμε ποτέ σε τούτα εδώ τα χάλια
Θα τις ετρώγαμε, μαθές, θα τις επιπιλάγαμε
και χορτασμένοι με αυτές ποτέ δεν θα πεινάγαμε!
Τι είπες τώρα βρε Ροδιά θαρρώ πως δίκιο έχεις
Ο στόμας του Πάγκαλου δεν σταματά όλο «στραγάλια τρέχει»
τη μια «μαζί τα φάγαμε» την άλλη οι κοπρίτες
την τρίτη οι αντιπαραγωγικοί και άλλες σαχλαμαρίτσες
Πάγκαλε συνένοχοι εμείς με σε δεν στέρνει
βάστα τις παπαρίες σου για εκεί που θα σε παίρνει
τελευταία είν’ η θητεία σου πολύ καλά το ξέρεις
απ’τα στραγάλια που θα σου πετούν γιαούρτια θα γυρεύεις
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 8:28 μμ
Με του Πάγκαλου τσ’ αρλούμπες
το μυαλό μου φέρνει τούμπες!
nikos__alfa:
Απρίλιος 2, 2011 στις 11:56 μμ
Νάτο παιδιά τό όνειρο που γίνεται αλήθεια
εμπρός εις τα στραγάλια μας φωνάζουνε βοήθεια
και τώρα που ενισχύθηκε σφόδρα η συμμαχία
μπορεί να κατακτήσουμε ακόμη κιεξουσία
Δήμητρα εμείς οι του βερμούτ μαζί με τα στραγάλια
στον στόχο θα τα βάλουμε ετούτα τα ρεμάλια
εγώ το φυσοκάλαμο ο Πόλυς την σφεντόνα
ο Φαν ο Μαρξ και η Ροδιά σκίζουμε στον αγώνα
αχ να μην ήταν ντροπαλός κείνος ο Αναγνώστης
σίγουρα θα γινότανε μέγας στραγαλοχώστης
εμπρός μαζί να ρίξουμε γερή ομοβροντία
για να την διαλύσουμε ετούτη την μαφία
που όταν εφωνάζανε πως τα λεφτά υπήρχαν
τις τσέπες τους γεμίζανε τα πήραν και απήλθαν
και σκύβουνε σεινάμενοι στον Ρεν και τον Τρισέ
τα παντελόνια βγάλανε ,φορούν φούστες πλισέ
και το πιστόλι που εκράδαινε άγρια τάχα ο Γιώργος
σταφεντικά του τόδωσε μήπως και γίνει λόρδος
έτσι στους τραπεζίτες έγινε ο πλέον ξακουσμένος
τι κιαν οπίσω γύρισε ως το λαιμό χεσμένος
γιαυτό και βομβαρδίζουμε με χίλια δυο στραγάλια
και τρέχει ο χέστης να χωθεί κάτω από τσουβάλια
πίσω με τρόμο έκανε στην στραγαλοσυμμορία
δεν θαποφύγει όμως ποτέ την δίκαιη τιμωρία
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:10 πμ
(Εγώ θα επιμείνω στη δωρικότητα των τετράστιχων… Έτσι σαν άσκηση)
Μ’ εννιά στραγάλια έφτιαξα ένα κομπολογάκι
για να μετρώ τις συμφορές πού’φερε το Γιωργάκι.
Φτώχεια, ανεργία, ύφεση, αυταρχισμό και βία,
ξεπούλημα τ’ «ασημικά», κι η Μέρκελ εξουσία.
rodia:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:17 πμ
απολογισμός πτωχής πλην τιμίας συνταξιούχας γραίας:
Εβράδιασε και νύσταξα, θα κοιμηθώ ως να φέξει
στραγάλια στο προσκέφαλο εμείνανε πεντέξι
ποιος ξέρει τι θα ονειρευτώ, ποιος ξέρει αν θα ξυπνήσω
το μόνο πού ‘ναι σιγουρο, στραγάλια θα δειπνήσω!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:21 πμ
Μούσκεψτο γραία μούσκεψτο
λίγο να μαλακώσει
τ’ έρμο το ξηροστράγαλο
γιατί θα σε πληγώσει.
Τι να μουσκέψω η έρημη,
μάλλον θα θέλει τόρνο
γιατί τυχαίνει λιγοστό
το ύδωρ απ’ το Μόρνο.
Λησμόνησα βρε έρημη
ότι στερείσαι σιάλου,
όλο το εκσφενδόνισες
προχθές επί Παγκάλου.
σας στέλνω από τον Αξιό φρέσκο πολύ νεράκι
να μαλακώσει γρήγορα τάγριο στραγαλάκι
να το μασάτε εύκολα την γλώσσα να ευφραίνει
στο στομαχάκι νόστιμο γλυκά να κατεβαίνει
να ανεβεί το ζάχαρο να καίγεται αβέρτα
γλυκά να δείτε όνειρα κάτω απτην κουβέρτα
polυkarpos:
Απρίλιος 3, 2011 στις 1:06 πμ
Είστε όλοι σας πολύ καλοί και στο λόγο και στος ρίμες
τόσο που του Πάγκαλου του φέρνετε αϋπνίες
«Ρε λες να μαζευτούν όλοι οι σταγαλομάχοι;
να μου πετούν αστράγαλα στο στέρνο στο στομάχι;»
Κι ο Γιώργος μη νομίζεται κι αυτός αναρρωτιέται
Είν’ γρήγορο το ποδήλατο ή με κανώ να τραβιέται;
Εγώ το λέω και τ’ομολογώ και αμαρτία ουκ έχω
είμ’ έτοιμος από καιρό σ’όλους να τους τις βρέξω
demetrat:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:00 πμ
ροδιά μου, τί στον ύπνο σου
είδες εψές και πάλι ;
κάτω απ’ το μαξιλάρι σου
σαν έβαλες στραγάλι;
και γω σαν ήμανε μικρή
ως άσπρου εριφίου,
βιολέτας άνθη έβαλα
εκ του επιταφίου
πως τάχα ,μες τον ύπνο μου
θα δω το παλληκάρι
που θα με πάει αγκαλιά,
αμέσως στο φεγγάρι
και ό,τι είδα απο βραδύς
το λούστηκα διά βίου
εξ ου και φόβον στην καρδιά
έχω του στραγαλίου
που κάτω απ το προσκέφαλο
το επιθέτει ο τάλας
ελπίζων να ονειρευτεί
παστίτσια και κουτάλας
μή τύχει και κατσικωθεί
στο σβέρκο το σινάφι,
εκτός κιαν απ την πείνα σου
είδες κανά πιλάφι.
demetrat:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:06 πμ
φάνη, ν αφήσεις τα μικρά
αυτά τα δωρικά
γιατί και μεις θ αρχίσουμε
τα ιαπωνικά
Νίκο
ξέρεις που νάναι άραγε
ο άλλος του κινήματος;
γιατί και γω τον έχασα
και κόπηκε του νήματος.
nikos__alfa:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:10 μμ
Νομίζω πως εξήγησα πιο ψηλά κυρά Ντομάτα
πως αντί στραγαλιού φοβάται μη του βγεί καμμιά χοντρή πατάτα
δεν ξέρει πως είναι τα δεινά πολλά στη Ρωμιοσύνη
μα σίγουρα δεν έρχονται από ντροπαλοσύνη
γιαυτό ας προσπαθήσουνε οι πάντες με στραγάλι
την ιστορία του Ρωμιού να γράψουμε και πάλι
τώρα είμανυπόμονος προσμένω με λαχτάρα
τ ι όνειρο είδε η Ροδιά ,αυτή η κοπελάρα
ειναι άραγε ωφέλιμο κάτω από το προσκεφάλι
σαν την μικρή πριγκίπισα να βάζουμε στραγάλι;
ΥΓ
Σίγουρα στου Παπούλη περιφέρεται ο ρέκτης Αναγνώστης
γιατί σε γνώριμα νερά πάντα του γούσταρε ,νάναι …ναυαγοσώστης
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:35 μμ
Αίσχος! Οι δυνάμεις της αντίδρασης αντεπιτίθενται. «Φάε Σπόρια»
Rodia:
Απρίλιος 3, 2011 στις 2:53 μμ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΣΠΟΡΙΑ λέμε!
Αυτό δα μας έλειπε τώρα…
Rodia:
Απρίλιος 3, 2011 στις 2:52 μμ
Αν και η περιέργεια εσκότωσε τη γάτα,
τ’ όνειρο θα το διηγηθώ ορθά-κοφτά, σταράτα:
Είδα λοιπόν στον ύπνο μου ένα τρελλό στραγάλι
να κυνηγά τον Πάγκαλο.. κι όλοι οι παπαγάλοι
τρέχαν φορτσάτοι να κρυφτούν να μη τους στραγαλίσει
να μη τους κάτσει στο λαιμό, να μη τους παραλύσει,
μη πάθουν εγκεφαλικό ή κάνα εμφραγματάκι
τρομάξαν με ένα τόσο δα μικρούλι στραγαλάκι…
Σκεφτόμουν εις τον ύπνο μου, το τί μπορεί να κανει
ένα στραγάλι ατρόμητο, με κλέφτες που τα βάνει
τους κυνηγά, τους απειλεί κι όλο τους ξεμπροστιάζει,
δε βρίσκουνε χλωρό κλαρί ανάσα για να πάρουν,
κανείς τους δεν κατάφερε να του αυθαδιάζει,
μόν’ μεταξύ τους στο τρελλό κυνηγητό τρακάρουν!
Ενα παράδειγμα λοιπόν, αυτό το στραγαλάκι
σαν λόγο και σαν φάντασμα σκεφτείτε το λιγάκι:
Οταν καθένας από μας το λόγο του υψώνει,
να στέκει σαν το φάντασμα στην άρχουσα την τάξη,
όταν τους κάνουμε διαρκώς το βίο τους καψόνι,
θε να μας έχουν στο εξής «μη βρέξει και μη στάξει»!
Νοσφερατος:
Απρίλιος 3, 2011 στις 9:11 μμ
Μουχει καθησει στο λαιμο ετουτο το Στραγάλι
μαζευτηκαν οι ποιητές και γραφουνε και πάλι
και ειναι σαν στραγγαλισμός , σαν ναμουν στην αγχονη
που εχασα τη Ριμα μου ..ναι! τουτο με σκοτωνει
Ποιος ταχαν να στραγάλισε την ατυχη μου Ριμα
και δεν μπορω- ποτε ξανα να ματαγραψω Ποιημα;
Που εκρυψε το πτωμα της σαν να τανε στραγάλι
ανευ της Ριμας δεν μπορω να αναπνευσω πάλι
Και τωρα που πνιγήκαμε σενα Βουνο Στραγάλια
Γιναμε σαν αμφβια που ζουνε μόν εναλια
Γιναμε σαν Ξηροι καρποι Ξηροκαρποπωλειου
– Σαν του εξηντα ναμασταν , σσν Μαθητές σχολειου
-Τοτε που διασκεδαζες με ελαχιστα στραγάλια
κι αν εβλεπες την Λαουρα σου τρεχανε τα Σαλια
nikos__alfa:
Απρίλιος 3, 2011 στις 10:53 μμ
Νάτος που εμφανίστηκε ο πιο αφράτος γάτος
ο ποιητής των ποιητών ο μαύρος Νοσφεράτος
έτσι αρχίζει σιγανά ,κάπως δεν έχει ρίμα
κιαμέσως εξακόντισε το φοβερό του ποίμα
ας κάνω ένα φάρμακο, φόρα για να του δώσω
και την στραγαλιάδα μας ευθύς να δυναμώσω
Ήμουν λοιπόν και κοίταζα της Λάουρας την ρόγα,
σαν στραγαλάκι ήτανε,κιεγώ μες την πιρόγα
πήγαινα ο δόλιος απαλά σιμά στην Ιταλίδα
καιγόμουν από έρωτα για τούτη την συλφίδα
που το φουστάνι σήκωσε λίγο στους αστραγάλους
και μια ιδέα πήραμε περί περίσσιου κάλλους
μα εκεί που ήτανε η πιο μεγάλη γλύκα
ήτανε στα στραγάλια της όπως και πριν προείπα
που ήτανε σκληρά την μπλούζα θα τρυπούσαν
και σπίθιζαν τα μάτια μας και αστραποβολούσαν
όταν εκεί καρφώθηκαν στα στρογγυλά στραγάλια
κόντεψαν απτα δόντια μας να τρέξουνε τα σάλια
έτσι λοιπόν αγαπητοί σαν φάνηκε η πλώρη
του Νόσφη ,καρδαμώσαμε σαν και το νιο βαπόρι
τώρα η στραγαλιάδα μας ναλλάξει χαρακτήρα
μη λέγω και ερωτικόν θα ρίξει σημαντήρα;
(ωχ !)
Τωρα τι μου τις θυμησες τις Ρωγες σαν στραγαλια
που τωρα -το πιθανόν -θα γιναν ματσο χάλια
απο στραγαλια καποτες θ’απομειναν σταφιδες
γιναν στραφυδοστραγαλα και οι Συλφιδες Γίδες
Νοσφερατος:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:40 μμ
http://nosferatos.blogspot.com/2011/04/blog-post_4972.html
Ημασταν εναν καιρό ποιητικά αλάνια
τωρα μας ξεπέρασε ως κι η Αννιτα Πάνια
Ημασταν Ξυπολυτοι και γραφαμε στιχακια
τωρα καταντησαμε θλιμενα Γεροντακια
Γραφαμε ποιηματα και φταχναμε και Ριμες
τωρα πια το Ριξαμε σ’ αρχαιες Παντομίμες
Καποτε περιγραφαμε Σαραντο παπαρουσες
Τωρα καταντησαμε μοναχικες Θεουσες ..
Ναμουν εκατογχειρας σαν την Θεά την Κάλι
Ζηλέψανε οι ρίμες μου ετουτο το Στραγάλι
Νοσφερατος Says:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:49 μμ
Μουρθανε ετι ξαφνικά θυμησεςςτου εξήντα
τωρα που καβαντζαρισα για τα καλά τα Ηντα
τα θερινα τα σινεμά μαζί κιο Πασατεμπος
με Κωνστανταρα ,και Βουτσα και πανω απολα ο Βέγγος
και μπαλαμούτι τρυφερο απανου στα παγκακια
ανεκαθεν του ερωτος ηταν τα στραγαλάκια
θελει ο Χειμώνας καστανα κι η ανοιξη στραγάλι
ας ηταν να γυρναγαμε ξανα τον Χρονο πάλι
Μα υπάρχει τώρα λίπασμα που στήθη ανανεώνει
και τις σταφίδες όμορφα πάλι τις ξεσηκώνει
μονάχα που χρειάζεται να κλείσουμε τα μάτια
να κάνουμε πως έμειναν ως και οι γίδες … άτια
και πως χτυπούν τα πόδια τους και κάνουν φασαρία
όπως να, τα στραγάλια πέφτουνε ,πάνω σε ..τζαμαρία
Νοσφερατος:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:56 μμ
Ησουνα τραγανιστη σαν νασουνα στραγάλι
Περπαταγες ξυπολητη και μουφερνες μια ζάλη
Ησουνα Γυμνοστηθη με ρωγες σαν στιλετα
και σε λιγουρευομουνα σαν νασουν Τυρι – Φέτα
nikos__alfa:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:00 πμ
Ροδιά με το συμπάθειο κιεγώ το συνεχίζω
αν θές παράρτημα το λες ότι ευθύς αρχίζω
γιατί τωρα θυμήθηκα αχ τα μελιά ματάκια
ωσάν χρυσά πως έλαμπαν μικρά μου στραγαλάκια
που ήθελα πολύ στα χέρια μου να πιάσω
να τα χαιδέψω απαλά και λίγο να δαγκάσω
γιατί εκείνα τα χρυσά τα πιο γλυκά στραγάλια
φλόγες γυρω πετούσανε σαν άγια μανουάλια
και πυρκαγιά ανάψανε στην έρμη την καρδιά μου
στραγαλοσβέστη έψαχνα ναρθώ στα συγκαλά μου
Νοσφερατος:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:08 πμ
Σαν παραμυθια της Γιαγιας, σαν το Μικρα στραγάλι
Η Μνημη ειναι καστανα που ψηνεις σε μαγκάλι
Η Μνημη ειναι το Παρον του αδειου μελλοντος μας
ειναι κρυμμενη λιμπιντντο, παγιδα πάντα εντος μας
η μνημη ειναι μια Βουτια σενα Βουνο Μπαμπακια
και σα δυο χειλη κοκκινα οταν σου κανουν μάκια
Τι ταθελε και η Ροδιά ετουτα τα στραγαλια
και ξαφνικα, μας ηρθανε, στο στομα μας, τα σαλια
nikos__alfa:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:30 πμ
Πόσο έχεις δίκιο μάστορα της ρίμας και του λόγου
αν με στραγάλια στήθηκε θέατρο παραλόγου
είναι που η καρδούλα μας ωσάν το στραγαλάκι
με λίγη αγάπη δύναται να γίνει διαμαντάκι
όταν στο δρόμο χύνονται και τρέχουνε στραγάλια
και του έρωτα η θύμιση ανάβει τα μαγγάλια
τότε η καρδιά ζεσταίνεται στην θαλπωρή τους τρέχει
γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται, καθόλου δεν αντέχει
και όταν ο έρως έρχεται μ ένα γλυκό φιλάκι
που είναι πολύ νόστιμο σαν φρέσκο στραγαλάκι
τότε οι δρόμοι στρώνονται με μαγικά χαλάκια
και όλοι οι καψούρηδες βλέπουν καυτά αστράκια
έτσι είναι πανεύκολο το νου σου να τον χάσεις
κιόσα στραγάλια και να φας ποτέ να μη χορτάσεις
Νοσφερατος:
Απρίλιος 4, 2011 στις 1:05 πμ
σαν την μπουκια που σταθηκε, σαν πόνος στο κεφαλι
η μνημη, κομπος στο λαιμο, αμασητο στραγαλι
Rodia:
Απρίλιος 4, 2011 στις 3:04 πμ
Μια ιστορία θα σας πω για έναν ομορφάντρα
που εκυνήγαγε πολλές και πήδαγε τη μάντρα,
όπως σε όλες έλεγε κι όλο κοκορευόταν,
και μια πουλάδα θέλησε να ψάξει τί γινόταν.
Κι έψαχνε, έψαχνε πολύ, δεξιά, ζερβά και πάλι…
μα μέσ’ στη βράκα του νταή βρήκε ένα.. στραγάλι!
στραγάλι πάει στην εκκλησιά, στραγάλι προσκυνάει
και για το έπος του λαιμού στραγαλι-άς κινάει
τι λέω κινάει; μίσεψε! χαμπάρι δεν επήρα
ίσως να με επείραξε η ενδέκατη η μπύρα
που έπινα με στραγαλιού ωραία συνοδεία
στραγάλι στραγαλάκι μου, μου φέρνεις θυμηδία
διότι είσαι ήρωας μίας στραγαλιάδος
ακρίτας και διστράγαλος, προστάτης της ελλάδος
κι εις το σημείον τούτο εδώ δράττομαι ευκαιρίας
να συμφωνήσω ο δυστυχής, δουνουτουισθείς παρίας
με κάποιους προλαλήσαντες που θεωρούν πως είναι
το στραγαλάκι εξαίρετο δια το θεαθήναι
επί σπουδαίων κεφαλών αυτής της πολιτείας
δια να μην πω χειρότερα, θα πω της αλητείας
θα πρέπει όμως να ξέρουμε ότι η πολιτική
είναι απλώς αφαίρεση σε βία κοινωνική
τα πάντα είναι εμπόρευμα, στις αγορές κι οι σχέσεις
εντάχθηκαν ασύστολα, γι’ αυτό θες να τις χέσεις
κι έτσι, απ’ την προηγούμενη τη φράση μου περνώ
στου Νόσφη και στου Αλφανίκ το θέμα και κερνώ
αισιοδοξία μάγκες μου, ο έρως πάντα θέλει
ν’ αφήσετε τις θύμησες που όλο γλιστρούν σα χέλι
μες στου μυαλού τις δίοδες, τη σκέψη τη μπλοκάρουν
δε λέω να τις ξεχάσουμε, μα όχι να μας φρικάρουν
είμαστε, τι είμαστε, της ποίησης τ’ αλάνια
και στην πηγή του οίστρου μας δεν πιάνουν τα μελάνια
είμαστε, τι είμαστε, του έρωτος οι μύστες
γι’ αυτό να μην το παίζουμε σαν του καπή τουρίστες
και τα στραγάλια τούτα εδώ που θες να καταπίνεις
καλύτερα στις γκόμενες να πας και να τα δίνεις
γιατί έτσι θα γουστάρουνε στην εποχή ετούτη
να φαν το στραγαλάκι τους πριν απ’ το μπαλαμούτι
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 4, 2011 στις 11:25 πμ
[Και τώρα : Διαφημίσεις]
Την ποιότητα και γεύσιν, αστραγάλιου αναλάτου
βελτιώνουνε ως άλας, οι στροφές του Νοσφεράτου.
Νοσφεράτου αφιχθέντος εν τω μέσω της νυχτός
εις το άστραγάλιον όλα βαίνουν λίαν ομαλώς.
Χαιρετίζω και την «ΜΗΝΥΜΑΛ» άφιξη της Tamistas εις τους Στραγαλίστας
nikos__alfa:
Απρίλιος 4, 2011 στις 11:55 πμ
Μας πήρε και μας σήκωσε ετούτος ο ταμίστας
που χόρεψε υπέροχα και εις τας δύο πίστας
χορό για την αντίσταση,μα και ερωτικό συνάμα
στραγάλια μας εκέρασε να φάμε όλοι αντάμα
αν θέλετε εξέγερση μη βάζετε σακκάκια
τις τσέπες πλήρεις νάχετε μάγρια στραγαλάκια
για να τις ρίξτε με ορμή στις υψηλές κεφάλες
γιατί καλοστρωθήκανε στις άγριες κραιπάλες
και των φτωχών αδειάσανε τις τσέπες οι κουφάλες
έτσι μας καταντήσανε νάμαστε όλοι τάλες
μα τούτο δω το κίνημα που γέλια θα σκορπίσει
εφιάλτης θα γενεί και θα τους διαλύσει
κιόταν από τις αγορές τον έπαινο ζητούνε
και του λαού τα χρήματα άκαρδα τα σκορπούνε
εμείς με τα στραγάλια μας θα στήσουμε παγίδες
επάνω να σκοντάψουνε ναι και να γίνουν ..βίδες
και όποιος με τον έρωτα έχει κάνει κεφάλι
σαν βερμουτάκια νάπινε ομού με το στραγάλι
τώρα θα τρέξει με ορμή να βρεί καμμιά κυρία
νάχει ωραίο το κορμί, μην χάνουμε ευκαιρία
ναγκαλιαστούμε τρυφερά να παίρνουμε φιλάκια
να ευφραινόμαστε παιδιά με τέτοια στραγαλάκια
γιατί καλή είναι η επίθεση μάχες για να κερδίζεις
μα πιο καλά είναι τα φιλιά να τα ..αποκομίζεις
tamistas:
Απρίλιος 4, 2011 στις 11:55 πμ
Χαίρε αντιλέγω εις εσέ Αλουφανμάρξ, ναι, χαίρε
σου ομιλεί ο Ταμιστάς και ουχί κάποια Tamistas
άλλοι Ταμίστα με καλούν, σ’ άλλους το Ταμ τους φτάνει
τυχαίο ήταν το όνομα, μα τώρα πια μου κάνει
κι ασχέτως πώς θα με καλούν εδώ στους στραγαλίστας
χαίρομαι που εμφανίστηκα μέλος αυτής της λίστας
των ακραιφνών στραγαλιστών, στραγγαλιστών της μοίρας
που το στραγάλι κοινωνούν εις περιόδους στείρας
tamistas:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:01 μμ
νικάλφα υποκλίνομαι σε σένα και σε όλους
αυτής εδώ της κίνησης τους στραγαλομαστόρους
είναι η ζωή μας λιγοστή και τη χρεώνουν φόρους
όμως σιγά να μη μας δουν και διάκους τ’ αγιονόρους
με στραγαλάκια ζόρικα πυρ σ’ όλους τους εμπόρους
αυτής της ζήσης τους αισχρούς και τους λιμοκοντόρους
Κάτι ωραίο έμαθα κι αναφωνάζω… όπα!
στη μακρινή Αμερική βρήκαν καινούργια κόλπα:
ελεύθερα, πρωτάκουστα, να στίβουν ανθρωπάκια,
αμείβοντας τον κόπο τους με λίγα στραγαλάκια!
rodia:
Απρίλιος 4, 2011 στις 6:33 μμ
Συντόμως αναμένεται εργασίας τιτλοποίηση,
όθεν καιρός να τρέξωμεν προς την… στραγαλοποίηση!
Το μάθημα το έδωσαν τιτλοποιήσεις άλλες,
των διοδίων, των νεφρών, θεοί οι καπιτάλες!
Θεοί που εκ των βάθρων τους πρέπει να γκρεμιστούνε,
με ένα ντου στις τράπεζες, μόνο λαβείν -όχι δούναι.
Σ’ όσους νομίζουν ότι εμάς έχουν αιχμαλωτίσει
με τα στραγάλια δείχνουμε το δρόμο και τη Λύση.
Ταμίστα μας κιεσύ Ροδιά που τρώτε στραγαλάκι
πως στα ξερά την βγάζετε χωρίς το βερμουτάκι;
είναι το κίνημα λειψό την δύναμη θα χάσει
αν τα οφέλη ένωσης κάποιος θα τα ξεχάσει
σαν έχουμε ξηρούς καρπούς εν πλήρει αφθονία
λίγο βερμούτ χρειάζεται για νάρθει ευφορία
η δύναμη μας βρίσκεται σόλες τις συνιστώσες
και όχι να βρισκόμαστε μόνο μία στις τόσες
το μέτωπο που ψάχναμε το έχουμε στρωμένο
και πιο γενναία διεύρυνση ακόμη περιμένω
για τούτο λοιπόν σύντροφοι ποτέ να μη ξεχνούμε
πάντα μαζί να είμαστε ,τον κόσμο να κερνούμε
δείτε εις το δικό μας κίνημα μπήκε ανησυχία
γιαυτό τους φόβους μου εδώ λέω με παρρησία
http://www.blogger.com/comment.g?blogID=8578341889423585754&postID=2571082947823439980 σχ.48
tamistas:
Απρίλιος 6, 2011 στις 12:12 πμ
βλέπω πολλά κινήματα, χιλιάδες λουλουδάκια
που θάλεγε κι ο πρόεδρος μάο σαράντα πριν χρονάκια
και βερμουτάκι δέχομαι να πιούμε, να κερνάμε
και για το τέλος το νερό, αφού πάντα διψάμε
και για την παιδαγώγηση που λέει ο αθηναίος,
με του φαράκου συνταγή, θυμάμαι που ήμουν νέος
μούκαναν σεμινάριο αυτό το βιβλιαράκι
όταν στην κνε με είχανε αμούστακο παιδάκι
μ’ αφού τόσα κινήματα βλέπουμε να συγκλίνουν
ας φτιάξω ένα και εγώ: αντί βερμούτ να πίνουν,
στις συγκεντρώσεις, σύντροφοι, οι σύντροφοι αν δεν θέλουν
εγώ προτείνω τσικουδιά που από την κρήτη στέλλουν
Rodia:
Απρίλιος 6, 2011 στις 1:06 πμ
Με τα πολλά κουνήματα
μη χάσουμε τα βήματα
στις τσέπες τα κρατώ σφιχτά
-στραγάλια, όλα τα λεφτά!-
μη πέσουν και τα χάσουμε
και θα ξεροπεινάσουμε!
tamistas:
Απρίλιος 6, 2011 στις 8:05 πμ
σοφόν το σαφές
ρεβύθι ο καφές
στην τσέπη στραγάλι
και ποιος να το βγάλει
να φάω ή να ρίξω;
στον τοίχο θα βήξω
για σύνθημα βήχα
στραγάλια αν είχα
σαράντα οκάδες
βερμούτ και γιορτάδες
rodia:
Απρίλιος 6, 2011 στις 10:23 πμ
Κι άλλος ένας βερμουτίστας,
ο συνάδελφος ταμίστας
που μας παίζει το ταμ ταμ
για να πιούμε και να φάμ’
nikos__alfa:
Απρίλιος 6, 2011 στις 10:06 πμ
Έχουμεδώ πολεμιστές
του κάθε όπλου γεμιστές
χτυπούν με στραγαλάκια
και πίνουν βερμουτάκια
και αν διψάσουν τσικουδιές
τσοι εχθρούς ανάβουνε φωτιές
τους ρίχνουν στο τσερβέλο
σαν να τους παίζουν τσέλο
ωραία η μελωδία
τους έπιασε φοβία
τρέχουνε όλοι να κρυφτούν
τα πυρά μας μη δεχτούν
βαράτε τους κιας κλαίουν
για όλα τούτοι φταίουν
για φτώχεια κιανεργία
για τάδεια τα ταμεία
τις μίζες και τις αρπαχτές
τρων με μασέλες ανοικτές
μα μεις δεν τους κοιτάμε
με λύσσα τους κτυπάμε
καλά οργανωμένοι
το κίνημανεβαίνει
Ροδιά στο οικονομικών
ο Ταμ στο κρυπτογραφικόν
Αλλουφανμαρξ τορπίλες
κιο Πόλυς ρίχνει μπίλιες
Δήμητρα επί του ιππικού
Νικόλας επί του ναυτικού
και ο Νοσφεράτος νάτος
σαν νυχτερινός κομάντος
έτσι κίνησε η αρμάδα
για τη νέα Ιλιάδα
έχουμε αέρα ούριο
άδουμε και νέο Θούριο
των στραγάλων την πορεία
του βερμούτ την ιστορία
Βρε μανία με το βερμούτ!
ούτε νά’τανε μαζούτ!
Τα στραγάλια τρώμε σκέτα
-αν τα βρίσκουμε κι αυτά-
ανταλλάσσοντας πακέτα
στραγαλάκια αντί λεφτά!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 7, 2011 στις 10:14 πμ
Όμορφα εκεντήσαμε τις ρίμες μας και πάλι,
και αφορμή μας έδωσε ένα φτωχό στραγάλι.
Έτσι, στ’ απλά και στα μικρά, το βλέμμα μας αν στρέφουμε
πάντα θα βρίσκουμ’ αφορμές, μαζί να συντροφεύουμε
Γαβριήλ:
Απρίλιος 7, 2011 στις 2:16 μμ
Εμένα δεν καλέσατε
να είπω τα δικά μου
για τούτο κι εγώ
εκάθισα στ’αυγά μου
Να σας διαβάσω βάλθηκα
και ιδού η απορία
ένα στραγάλι τόσο δα
έγραψε ιατορία.
Rodia:
Απρίλιος 7, 2011 στις 4:09 μμ
Αγγελουδένιε Γαβριήλ, πρόσκλησις άνευ χρείας
μπορεις να γράφεις άνετα, εντός κυριαρχίας…
στραγαλιστης να γένεις,
αστήρ της οικουμενης!
Γράφε ελεύθερα λοιπόν στο πληκτρολόγιόν σου,
αρκει να βάζεις διεύνθυνση σωστή εις το γραπτόν σου.
tamistas:
Απρίλιος 8, 2011 στις 8:17 πμ
στραγάλι αγάλι γίνεται το ρεβυθάκι ρίμα
στην τσέπη να μην το ξεχνάς γιατί θα γίνει τρίμμα
και κάτι τέτοιο, βέβαια, θα έλεγα είναι κρίμα
η ρίμα στραγαλίζεται αντί να πάει πρίμα
nikos__alfa:
Απρίλιος 8, 2011 στις 1:45 μμ
Σε κίνδυνο Ταμίστα μας αλήθεια το στραγάλι
θέλει περίσσια προσοχή ,να μη το πιάνει ζάλη
γιαυτό λοιπόν σκαρφίστηκα για να το προφυλάξω
στραγαλοθήκες όμορφες ,αμέσως να του φτιάξω
να τις φορούμε άνετα στο στήθος σταυρωτές
για να χτυπούμε εύκολα εχθρούς κατά ριπές
και όταν θα πηγαίνουμε σύντροφοι εκστρατεία
τότε θα πετυχαίνουμε μεγίστη ευστοχία
έτσι θάχουμε σίγουρα πολλές επιτυχίες
και πιο ωραίοι θα βγαίνουμε και στις …φωτογραφίες
στραγαλοθήκες πάει να πεί γεμάτα στραγαλίκια
όπως τα λέγανε παλιά τότες τα φυσεκλίκια
πολύ σωστή η ιδέα σου νικάλφα – συμφωνούμε
τα στραγαλίκια σταυρωτά πάντα να τα φορούμε
για νέο έπος είμαστε πια αποφασισμένοι
φέρτε ρεπόρτερ νάμαστε και φωτογραφισμένοι
για τις γενιές που θε ναρθούν σαυτή την ψωροελλάδα
να μάθουνε για το έπος μας, για τη στραγαλιάδα
ομπρός, να έρθουν τα βερμούτ, ναρχίσει η γιορτή μας
θα είναι ασυγκράτητη η στραγαλοορμή μας
χίλια μύρια καρούμπαλα φέρνει η στραγαλιάδα
τόσα που κάποιοι θα την πουν και καρουμπαλιάδα
Rodia:
Απρίλιος 9, 2011 στις 2:15 πμ
Στο κεφάλι τον κοπάνησε η δόξα
υπουργός όταν εγίνηκε μια μέρα
δεν εσκέφτηκε ποτέ πως για μια λόξα
τον εστήσαν στην κυβέρνηση του αέρα
Ετσι, έτρωγε αστακό, φουαγκρά, χαβιάρι
και ερήμαζε το κρέας και το ψάρι
Κάποτε όμως ξεσκεπάζονται τα χάλια
κι έτσι επέστρεψε στα ταπεινά στραγάλια
_______________
ΣΗΜ. συνοδευτικό αυτού του βίντεο:
Νοσφερατος:
Απρίλιος 10, 2011 στις 11:24 πμ
τωρα που ρημαχτηκαμε και γιναμε ολοι χάλια
και την οικονομια μας την κανανε στραγάλια
Τωρα π’ανθιζουν κερασιες φυτρωνουνε τα συκα
για διες καιρο που διαλεξαν να διωξουν τον Πανίκα!
nikos__alfa:
Απρίλιος 10, 2011 στις 12:20 μμ
Τα στραγάλια ειν' αξία έχουν και ..φαιά ουσία
σχέση με πιστούς του ΔουΝουΤού ουδεμία
στην άλλη όχθη φύονται και ξεφυτρώνουν
τους τραπεζογλείφτες με μανία καρπαζώνουν
Nοσφερατος:
Απρίλιος 11, 2011 στις 1:55 πμ
Ο Κοντορεβυθουλης
—————————
Πολύ ασχοληθηκαμε με τουτο το στραγάλι
κι ολοι μαζί χορεψαμε ομου το Γκάλι Γκάλι
καιρός στιχους να γραψουμε και για κανα ρεβύθι
εξαλλου υπαρχουνε πολλοι, για το ρεβύθι, μύθοι
(συνεχιζεται)
rodia:
Απρίλιος 11, 2011 στις 3:34 μμ
Η καρδιά μου πάλλει
σαν ένα στραγάλι
μέσα σε σφυρίχτρα
και μου λέει «ρίχτα»!
κι αν σου λέει «ρίχτα»
ο νόσφυ λέει «λήχτα»:
τέρμα το στραγάλι
πάμε για ρεβύθι
κι αν μας τάπαν άλλοι
ω καιροί ώ ήθη
πρόταξε τα στήθη
πάνω το κεφάλι
μες στην παραζάλη
ο καφές εχύθη
ζήτω το στραγάλι
ζήτω το ρεβύθι
ο τέμπορα ο μόρες
ρεβύθια απ’ τις αζόρες
στραγάλια απ’ τις βρυξέλλες
τρώνε μ’ εφτά μασέλες
βερμούτ απ’ την ινδία
ολίγον τι αηδία
και τσικουδιά απ’ την κρήτη
μοσχοβολάει στη μύτη
tamistas:
Απρίλιος 14, 2011 στις 11:37 πμ
ένα στραγάλι κύλισε αργά στην κατηφόρα
είχε κρυφτεί να τη γλιτώσει κι έμεινε μόνο τώρα
«κάλλιο στου πάγκαλου» τ’ ακούω να λέει «νάπεφτα το κεφάλι,
παρά μονάχο εδώ – οι αναρτήσεις τέλειωσαν», δολιοστραγάλι…
Rodia Says:
Απρίλιος 14, 2011 στις 4:06 μμ
Ποιος λέει ότι σφύριξαν τέλος οι αναρτήσεις;
Ο ρέφερης διαφωνεί, πλην αν τον… στραγαλίσεις!
Νοσφερατος:
Μαΐου 8, 2011 στις 11:01 μμ
Και τωρα μας προεκυψε κι αυτος ο Ντέ Στραγάλης
που βγηκε απο διαλογο μιας ιστοριας Αλλης
tamistas:
Μαΐου 8, 2011 στις 11:33 μμ
για νάχουμε ερώτημα, ποιος είναι ο ντε στραγάλης;
ποιας ιστορίας προέκυψε εις κόσμον παραζάλης;
τι τρέχει κι επανήλθαμε εις την στραγαλιάδα;
μήπως μια στάση πληρωμών ή, απλώς, περικοκλάδα;
καθότι βλέπω τα βερμούτ αθρόα να καταφθάνουν,
τουτέστιν τους τροϊκανούς μεντούλες πια να κλάνουν.
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 12:48 πμ
Ταμιστα λιγο σωπαινε και, προν στιγμήν, για άκου
Ο Ντε Στραγάλης προκυψε εκει στου Σαραντάκου
πανω που συζητάγαμε τα του Θεοδωράκη
και του απαγορευσανε οι Δόλιοι Αυστριάκοι
να μουσουργησει ο Μίκης μας και παλιν στην Βιεννη
– ο κοσμος ειναι αχαριστος και τιποτε δε μένει
πιο σταθερό κι ακλονητο απο τον μΙΚΗ- σΠΙΘΑ
-δεν εχω Ριμα πια εδώ να βαλω για την Σπιθα –
και πανω που μπερδευτηκα νασου κι ο Ντε Στραγάλι
κι αρχισαμε και στη Ροδιά παλι το Γκάλι Γκαλι ..
tamistas:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:21 πμ
τα είδα και κουφάθηκα εκεί στου σαραντάκου
στραγάλια πέφτανε πολλά, μα πέφτανε του κάκου
διότι, νοσφεράτε μου, αυτή η ιστορία
μύτη σημίτη θύμισε, πινόκιου σωρεία
ψευδών, φοβούμαι, δηλαδή κι αστείων αστεϊσμών
εν είδει αντισημιτισμών κι άλλων εθνικισμών
στραγάλι στραγαλάκι μου τι σου ‘μελε να πάθεις
στου ντε στραγάλιους τους καιρούς στο ύψος σου εστάθης
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:34 πμ
Ξηροι καρποι εδωδιμοι, μεσα στο Μαυσωλειο
εν τελει καταλήγουμε σ ενα Καρποπωλειο
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:40 πμ
Προσεχώς: Το Επος του Ντε Στραγάλη
Rodia:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:52 πμ
Ποίος υπήρξε ο ντε Στραγάλης, γενικώς;
Καντηλανάφτης, μάγκας ή σοφός;
Λαθρεμπορίσκος ή μαφιόζος ή βαρώνος;
Είχε παρέα ή τις λαδιές έκανε μόνος;
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:59 πμ
αυτα τα ερωτηματα αγαπητή Ροδια
μοιαζουν με στρειδα εσωκλειστα εκει στην αμμουδιά
θα μεινουν αναπάντητα, αωνια Κρυμμένα
του Ντε Στραγαλη μυστικά μενουν τα πεπραγμένα
————————-
κανεις ποτε δεν κιοτεψε τα στρειδια του νανοιξει
λένε πως καποιον καποτε πηγε να στραγαλίσει,
αληθινά! του πεταξε χιλια κιλα Στραγάλια
κι εκεινος Στραγαλιαστηκε κι εγινε μάτσο χάλια
Rodia:
Μαΐου 9, 2011 στις 2:12 πμ
Και πώς να στιχουργήσουμε γι άνθρωπο που δεν ξερουμε…
Ανευ πληροφορήσεως μάλλον θα υποφέρουμε…
Αν ζει, εάν απόθανε, εάν διαπράττει λέρας;
Εάν βυθίστηκε απλώς προσκρούων επί ξέρας;
Εάν λαβώθηκε βαρειά, εάν καρατομήθη;
Ιστορικόν θα σιάξουμε ή μέγα παραμύθι;
εάν δεν τονε ξέρουμε
καλώς να τον εφεύρουμε
εξάλλου η εξιστόρισις ιστορικών συμβάντων
συνήθως εμπλουτίζεται μύθων περί γιγάντων
αρκεί να υπάρχει θέλησις
και πλαίσιον ανάλυσης
της φύσεως του ατρόμητου κυρίου Δε Στραγάλη
που βιρτουόζος ήτανε φιγούρων πεντοζάλη
όμως αυτό το χόμπι του
εις το ύποπτον το λόμπι του
παρέμενε άγνωστο καιρό, σχεδόν δεν εμαθεύθη
ωσότου εις διαγωνισμόν πρωταθλητής εστέφθη
μια φορά στον πεντοζάλη
πάτησε ένα στραγάλι
κι ετινάχθη το κεφάλι
παίρνοντας το στιλ του γκάλη
κι από τότε εθεσπίσθη
και η πίστα εσκουπίσθη
διότι εγκρεμοτσακίσθη
κι εκ στραγάλου εξευτελίσθη
(ό,τι νάναι…)
Rodia:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:10 μμ
Εγεννήθει ημίν, λοιπόν, ο μέγας Ντε Στραγάλης,
Κάποια νύχτα ανοιχτά της Σενεγάλης…
Βρέφος όντας τον εζώσαν δέκα φίδια
Τα εξόντωσε μοστράροντας τ’ αρχίδια!
Είχεν όρχεις ίσαμε δυο μελιτζάνες
-σαν στραγάλια, λέν πολλοί, μα λέν’ κοτσάνες.
Σαν μεγάλωσε λιγάκι, στα πεντέξι
Επροφήτευε συχνά πότε θα βρέξει
Πότε ήλιος θα φανεί και πότε χιόνι
Αυτός Ανοιξη, αυτός και χελιδόνι!
Ποια κυβέρνηση θα βγει να κυβερνήσει
Εκλεγμένη αν θα είναι ή παρά φύση
Ολα τά’ξερε διαβάζοντας τις πλάτες
Των αμνών που του χαρίζαν οι πελάτες.
Εις τα δέκα του, επήγεν προσκυνών
Να μονάσει, βαρεθείς από αμνών
Βαρεθείς από βλακείας κι από μάπας
Την στιγμήν που τον ερώτησεν κι ο Πάπας!
Εις τα δώδεκα, εβαρύνθη την Μονήν
Απασχόλησιν μαθών λίαν τερπνήν.
Εκτοτε, λοιπόν, πωλεί τας προφητείας
Το τζαμπέ αποθανόν, ζήτω η μάσα!
Ανθιστάμενος μακράν της μαλακίας
Εφευρίσκων τον ρολίσκον του μπαγάσα.
(συνεχίζεται η βιογραφία και τα κατορθώματα κατά βούλησιν)
Nοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:12 μμ
Καθε κομπινα υποπτη καθε βρωμια μεγάλη
εχει κρυμμενο πίσω της αυτον τον Ντον Στραγάλη
που εινα ατσαλάκωτος φοαει και γραβάτα
κιοταν τον βλέπουν τα Μωρα, θελουν να πάνε ΑΤΑ
tamistas:
Μαΐου 9, 2011 στις 7:43 μμ
Ο μπαγάσας Ντε Στραγάλης βεδουίνος
θα εγίνετο αν δεν ήτο καπουτσίνος.
Ως νομάς εις τας ερήμους θα γυρνούσε,
προφητείας πειστικάς θα τσαμπουνούσε.
Θα εφύτρωνε εκειόπου δεν τον σπέρναν,
θα χλαπάκιαζε οψάρια και σμέρναν
θα επροτίμα ο μικρούλης, βεδουίνος
αν εγίνετο, μα εγίνη καπουτσίνος.
Και αυτό, όπως προανεφέρθη,
ως τα δώδεκα, ύστερα παρεφέρθη
κι επροφήτευε διαφόρους προφητείας
ο έφηβος ο Ντον Στραγάλης εις φυτείας.
Χρόνια πέρασαν και ζούσε ξακουσμένος
εις τα πέρατα της γης τραγουδισμένος.
Πάντα ήτο εις την τρίχαν με γραβάταν
και με ώμους σηκωμένους από βάταν.
Απ’ τα πλούτη ήρχισεν πολύ να πλήττει
μα ένα βράδυ που βρισκόταν εις την Κρήτη,
είδε κάποιους να χορεύουν πεντοζάλη
και να πίνουν τσικουδιά, να τρων στραγάλι.
Τότε έπαθεν την πλάκαν του ο Στραγάλης
και, αν και γέννημα της μαύρης Σενεγάλης,
στραγαλάκια πάντα έχοντας στο στόμα
τους βηματισμούς τούς έμαθε στο πιόμα.
Τις κομπίνες δεν τις άφησε για χάρη
του χορού που τον ξαλάφρωνε απ’ τα βάρη
της μαφίας που επάξια διοικούσε
και τους φόνους του επροφήτευε όσο ζούσε.
Η ιστορία του ήτανε πολύ μεγάλη.
Στη συνέχεια, οι ραψωδοί οι άλλοι
με φλασμπάκ, με ντεζαβί και μ’ άλλα τέτοια
θα τον βρουν να διαφεντεύει βιλαέτια.
nikos__alfa:
Μαΐου 13, 2011 στις 11:12 πμ
Πολύ ασχοληθήκατε με τούτον τον Στραγάλη
μου ήρθε πονοκέφαλος, πολύ μεγάλη ζάλη
γιατί στους δρόμους γράφεται ξανά η ιστορία
το αίμα φρέσκο πια κυλά και ξέσπασε η βία
είδατε το παλικάρι της μανας του το καμάρι
τώρα πια χαροπαλεύει, κείτεται σενα ερμάρι
είθε η τύχη του να δώσει
την ζωή του να τη σώσει
τραγουδούνε τα στραγάλια
πως εφτάσαν τέτοια χάλια;
στην χώρα αχ του Περικλή και του Αριστοτέλη
που μες τον ήλιο κελαιδεί και τη χαρά την θέλει
το μίσος να κυριαρχεί ,οργιάζουν οι φασίστες
οι ψεύτες γλέντι έστησαν και του κακού οι μύστες
αχ πως κατάντησες γλυκειά μου Ελλαδίτσα
στο βούρκο να κατρακυλάς, μέσα στην μαύρη γλίτσα
εσύ που ήσουν κάποτε ελπίς της ανθρωπότης
σαν ζαλισμένη να γυρνάς ,σαν μέθυσος και πότης
που έχασε το δρόμο του σκοντάφτει και τρικλίζει
που δάκρυα παντού σκορπά και φόβο πια χαρίζει
πως θα σταθεί μωρέ παιδιά τούτη η κοινωνία
τα στραγαλάκια, μας ρωτούν, με τόση αγωνία
που ψιθυρίζουν και αυτά με την φωνή κομμένη
το αύριο είναι άγνωστο,τι πια μας περιμένει;
rodia:
Μαΐου 13, 2011 στις 5:55 μμ
Στραγάλια πέσανε πολλά, πέσαν και δακρυγόνα,
πέσανε σφαίρες, μαχαιριές, μπουνιές και καπνογόνα
Ο απολογισμός βαρύς, δυο πτώματα και κάτι,
μα ο ντε Στραγάλης ήρεμα μας κλείνει τό’να μάτι
Το άλλο μάτι ανοιχτό κοιτάζει προς Βρυξέλλες
Να μένει εκεί μόνιμα, αδημονεί για τρέλλες
Να τρώει μονίμως φουαγκρά, γαρίδες και τρουφάκια
να αποφεύγει τα φρικιά, κυρίως τα στρουμφάκια
Να ρίχνει ξάπλες αραχτές και μάσες άμα λάχει
να μην ακούει, να μη γροικά σαν κράζουνε οι βλάχοι
Εμείς πατρίδα λέγουμε κι αυτός ακούει Ευρώπη
και τρέχουνε τα σάλια του σαν μπακλαβά σιρόπι
_______________________
ΣΗΜ.1. το έπος αναπτύχθηκε στο μπλογκ RODIA ψωταφίες κλώνοι
ΣΗΜ.2. ανάδειξη και συμπλήρωση του έπους: Κουβέντες μ’ ένα στραγάλι
από την τσέπην την ζερβήν ένα μικρό στραγάλι
στραγάλι που εφύλαττα ως κόρην οφθαλμού
δια να μασήσω η έρημη εν μέσω του λιμού
Το πρόβλημα ήρξατο ευθύς όταν απεκαλύφθη
ότι το στράγαλον σκληρόν, όθεν και δεν ελήφθη…
Διότι καλόν είναι η τροφή που τρώγει ο πεινώντας
να μη του πέφτει ως πέλεκυς και θραύει τους οδόντας.
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:14 πμ
Στραγάλι πόνο μού’δωκες και πόνο θα σου δώσω
τι σού’φταιξε ο οδόντας μου και τον εθραύεις τόσο;
Σαν τους προδότας στο γουδί, σε στέλνω δίχως άλλο
και στουμπισθέν και μαλακόν στο στόμα θα σε βάλω
rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:29 πμ
!!!!! ας αρχίσει λοιπον, η Στραγαλιάδα! Κάνε κάτι που είσαι ειδικός! :))
Σαν είδα το στραγάλι της, ο ήλιος εθαμπώθη,
η θάλασσα μελάνιασε κι η γης εσυρρικνώθη.
Αχ, νά’ταν οι αστράγαλοι των γυναικών στραγάλια
να τα μασούσα, μάτια μου, κι ας είχα δόντια χάλια!
(στιχοι παλαιων ανδρων, άρτι αφιχθεντες στο μυαλο μου)
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:26 πμ
Ιντερμέδιο
(ψάλλει όλος ο θίασος και η χωρωδία)
Ο ήλιος εβασίλεψεν
και μας χτυπά με τόξα,
η άνοιξη μας φίλεψε
ένα κομμάτι λόξα,
και η Ροδιά μας ζήλεψε
την Μποστατζόγλου δόξα!
Ανέκαθεν είχα τον Μποστ
εις την εμήν καρδία
ότε ηρνήθη ο φάδερ μου
να λάβω τα βιβλία,
τα δώρα που προσκόμισε
είς θείος της μητρός μου
και εξεφύλλισον αυτά
ως άνθος και ως άστρο
μα δυστυχως αντήλλαξον
με Κρόνινος το «Κάστρο»…
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:42 πμ
Οι Έλληνες απευθύνονται εις τον πατριωτισμόν του Στραγαλίου:
Στραγάλι αν είχες λίγο νου, λίγη φαιά ουσία
θα σφήνωνες εις τον λαιμό κεινού του καρχαρία
του Πάγκαλου, που γύρω του μόνο κλανιές αδειάζει.
Στραγάλι σε παρακαλώ, γίνε συ καμικάζι…
rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:52 πμ
Αν είχαν οι έλληνες μυαλό, γιαούρτια δεν θα ‘ρίχναν
και την απελπισία τους μ’ άλλο τρόπο θα δείχναν:
στραγάλια θά’ριχναν σκληρά εις τις χοντρές κεφάλες,
να σπάσουν, να γλιτώσουνε απ’ τις παλιοκουφάλες!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:56 πμ
Στραγάλι αν είχες λίγο νου, λίγο μυαλό κουκούτσι
θα σφήνωνες εις τα βυζιά της Μόνικας Μπελούτσι,
κι εγώ ευθύς θα έδινα μια χείρα βοηθείας
εξερευνώντας τις βαθιές κοιλάδες της κυρίας.
rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 11:07 πμ
Στραγάλια όσο κι αν ζητάς, σου δίνω πασατέμπο
ν’ απολαμβανω ήσυχα των ήχων σου το τέμπο
μη τύχει κι αν με βαρεθείς, αντί ν’ αναστενάξεις,
μια χούφτα στράγαλα σκληρά επάνω μου πετάξεις!
A.F.Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 9:53 μμ
Mια γριά Μεσολογγίτισσα δίνει τις ευχές της στο Στραγάλι:
Στραγάλι νά’σουνα ευρώ στη τσέπη του μπατίρη.
Κακό σπυρί να ήσουνα στον κώλο του Χυτήρη.
Νά’σουνα κόμπος στο λαιμό Καψή και Πρετεντέρη,
κάθε φορά που υμνολογούν το κυβερνών ασκέρι.
A.F.Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 11:01 μμ
Στραγάλι, θέλω νά’ σουνα σε μια σφυρίχτρα μέσα
κρυμμένο κάπου στο μυαλό κάθε παλιομπουχέσα
που ψήφισε Μνημόνιο. Να του σφυράς με λύσα,
να πάει ευθύς στην κόλαση, να κολυμπά στην πίσσα
nikos__alfa:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:53 μμ
Έτσι που καταντήσαμε με τούτα τα παρτάλια
μία ελπίδα έμεινε ,στα δόλια τα στραγάλια
ετούτα να ξεσηκωθούν στους δρόμους να κυλίσουν
της τρόικας οι ύαινες πριν να μας μαγαρίσουν
ορίστε λοιπόν Έλληνες το ταπεινό στραγάλι
να γίνει νέος αρχηγός αντίστασης και πάλι
και σένα φυσοκάλαμο στραγάλι αν φυσήξεις
στα πισινά του Πάγκαλου με φόρα να το ρίξεις
αφού του κακοφάνηκε το λίγο γιαουρτάκι
σκέψου πως θα οδύρεται και με το στραγαλάκι
ετούτος ο περήφανος ,ο άντρακλας ,ο βράχος
με το στραγάλι ένοιωσε πως είναι ένα λάθος
και τώρα στον Παπαχελά θα κλαίει και θα σκούζει
θα κάθεται θα αγκομαχά το …όρθιο καρπούζι
Rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:59 μμ
και τώρα στον Παπαχελά θα κλαίει και θα σκούζει,
καθώς θα σκέφτεται «ευτυχώς, δεν ήτανε καρπούζι»!
ψηφοφόρου εξαπατηθέντος νοσηραί σκέψεις:
Εις της Βουλής το πάτωμα, στραγάλια τόνους δέκα
να ρίξεις, Θεέ μου, να γλιστρά κάθε άντρας και γυναίκα.
Των βουλευτών που ψήφισα, τα κόκκαλα όλα σπάστα,
να πάνε όλοι σπίτια τους για να χαρώ το Πάσχα!
ο Κολοκοτρώνης ευλογεί από τον Παράδεισο:
Κάθε στραγάλι σαν πετά να γίνεται καρπούζι
κι όπου κι αν σκάει να βροντά, ν’ αστράφτει και να τσούζει!
Πάνω σε μούρες βλοσυρές, σε αδειανά κεφάλια,
πάνω σε μπάκες τουρλωτές, με χούφτες τα στραγάλια,
ρίξτε αδέρφια μπόλικα, όλοι τους να τα σκιάζονται,
εγώ από δω τα ευλογώ για να πολλαπλασιάζονται!
nikos__alfa:
Απρίλιος 2, 2011 στις 12:44 πμ
Καλώς σε βρήκα βρε Ροδιά, ελεύθερα τις ρίμες να αλλάζεις
όταν καινούργιους τρόπους έχεις βρεί για να μας συναρπάζεις
ευχαριστώ και τον Αλού τον Φαν τον Μαρξουλάκη
που όλους μας εκέρασε νόστιμο στραγαλάκι
μεγάλο γλέντι έρχεται με την στραγαλιάδα
εδώ θε να μαζέψουμε της ρίμας την Ελλάδα
θα τρέμουν τώρα οι εχθροί που τρώνε πασατέμπο
όταν εδώ θα απλωθεί του στραγαλιού το τέμπο
Εδώ λοιπόν που γράφεται του στραγαλιού το έπος
να έρθει να αγωνισθεί ως και ο κάπταιν Ζέπος
η λυγερή Ροδιά ,η Δήμητρα ,ο ΦΑΝ ο Μαρξουλάκης
ο σουρεάλ Ταμίστας μας και ο Καναλιωτάκης
σκληρά θα πολεμήσουμε με σπόρια και στραγάλια
μήπως και λησμονήσουμε τα μαύρα μας τα χάλια
με ρίμες μέσα στις στροφές παίζοντας με τις λέξεις
ξύπνα και συ κυρ ήλιε μας και έλα να μας φέξεις
στον δρόμο που μας έδειξε το φρέσκο το στραγάλι
εμπρός να κατακτήσουμε την δόξα μας και πάλι
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 2, 2011 στις 9:39 πμ
Αντικουφαλιακό
Νάχα στραγάλια οχτώ κιλά, κονιάκ πέντε μπουκάλες
να κέρναγα σαν ψόφαγαν ετούτες οι κουφάλες,
που κόψαν στη μέση τους μισθούς, στη μέση τις συντάξεις,
βγάζουν τα ΜΑΤ κι όλο βαρούν, μόλις λοξοκυτάξεις.
demetrat:
Απρίλιος 2, 2011 στις 12:41 μμ
τις άκουσα τις προτροπες
του σύντροφου Νικάλφα
κι ευθύς παρουσιάζομαι
σαν τον καινούγιο κάλφα
στου στραγαλιού το κίνημα
προστίθεμαι ασμένως
με μία σκέψη στο μυαλό
να φύγει σαν χεσμένος
ο Τζέφρυς κι η παρέα του
που μας τα κάναν χάλια
και μείναμε εις το κενό
να τρώμε δυό στραγάλια
όμως το πείσμα μας κρατά
από των αστραγάλων
ουδόλως θα αφήσωμεν
αυτών των καπιτάλων
να μας καταχεριάσουνε
να πάρουν τη ζωή μας.
Το βιός, τα παλληκάρια μας,
κι εσχάτως το κορμί μας.
ομού να βγουμε ολοι μαζί
βερμουτ κι εζεκριέδες
μετά των στραγαλάκιδων
να σκίσουμε χασέδες
αφού ο τέντζερης κυλά
και βρίσκει το καπάκι
αυτό το χύμα το βερμούτ
θέλει το στραγαλάκι
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 1:52 μμ
demetrat πιάσε τ’ άρματα, γέμισε με στραγάλια
κανόνια και περίστροφα, κιθάρες, μανουάλια
στα όρη, στ’ άγρια βουνά, σ’ ακτές και σε ραχούλες
σε μονοπάτια απάτητα κι ερημοεκκλησούλες
λόγια βαρειά, τραχιά, μεστά, να σπείρουν τα στραγάλια
ως και νεκροί ν’ αναστηθούν απο τα μαύρα χάλια
όπου τα ζόμπι έριξαν τη μαύρη μας τη χώρα
και γι «αγορες» μας τσαμπουνάν, για δάνεια και δώρα…
με λόγια τρυφερά, γλυκά, περί αυτοθυσίας,
αλληλεγγύης και καλού.. ο ποιος; Ο ταραξίας!
Δώρα σωμάτων, τάχατες, για ν’ αποκοιμηθούμε
και δίχως πλέον αντίσταση στον τάφο να βρεθούμε
κοψοκομμένοι άνθρωποι, ανθρώπινα σκουπίδια
τι άλλο περιμένουμε; να μας κοπούν τ’ αρχίδια;
Στραγάλια στους χασάπηδες, στραγάλια στους προδότες
στραγάλια μεσ΄στη μούρη τους, που φέρονται σαν κότες
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:19 μμ
Mόλις θυμήθηκα ότι πολύ πριν από εμάς, η Αρλέτα είχε εκθειάσει σε ένα όμορφο τραγούδι “Το στραγάλι”.
Ας το απολαύσουμε.
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:32 μμ
Απο αυτο το βιντεο με το τραγουδακι πηρα και τη φωτο..
demetrat:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:56 μμ
προς γνώσιν και εννόησιν
το λινκ του βερμουτίου
της κεντρικής ομάδας του
ως και του συμβουλίου.
http://miadomatadenferneitinanoixi.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html
όπως η στραγαλόφλουδα
κολλάει στους οδόντες
έτσι θα τους κολλήσωμεν
εκόντες και ακόντες
κι όσοι δε θέλουνε να δουν
αυτήν την καταδίκη
που τα λαμόγια μας τραβούν
ωσάν την Ευριδίκη
στου άδη τις κατάμαυρες
τις ρούγες ,και τα σκότη
και που το θέλουν πάραυτα
το έρμο μας το σκώτι,
στραγάλια μες τα μούτρα τους
με πάταγο να πίψουν
ωσάν τα σκάγια κυνηγού
γιά να τους ανταμείψουν.
Στραγάλια που θα αμολάν
νέες ομού με γραίες
διότι όλες ξέρουμε
να υψώνουμε σημαίες.
Και τότε ,σαν θα ροβολάν
κράζοντας ασυστόλως:
«τρεχάτε ποδαράκια μας
να μη μας χέσει ο κώλος»
τότε που θα πλακώνονται
ποιός θα την κάνει πρώτος
και θάναι στο ελικόπτερο
ο Γιώργος, κι ο πιλότος.
θάναι μιά μέρα γιορτινή
η μέρα των στραγάλων
και τότε θα ακούσουνε
τον ήχο των ..οργάνων.
polυkarpos:
Απρίλιος 2, 2011 στις 3:58 μμ
Έχω σφεντόνα ζηλευτή με λάστιχο σφιγμένο
που έχει πίσω του πετσί να βάζεις βόλο σιδερένιο
όμως εδώ που σας κοιτώ στραγάλια να επαινείται
λέω να δοκιμάσω και εγώ αν επιθυμείτε
Στραγάλια θα πάρω ένα κιλό για μένα και το γιό μου
Και μια και δυο θε να βρεθώ μπρος στο τσαρδί του Γιώργου
Ν’αρχίσω πόλεμο σκληρό με άσπρα στραγαλάκια
Μέχρι να φύγει από δω να πάει στα κομμάτια
Να πάω και στου κυρ’ Πάγκαλου το σπίτι οπλισμένος
Με τη σφεντόνα την καλή και με στραγάλια φορτωμένος
Ν’αρχίσω να του πετώ κατά ριπάς στραγάλους
Μα εκεί δεν θα’χει νόημα θα τους εφάει όλους
Όπως και να’χει φίλοι μου πρέπει να προσπαθούμε
Και της Κερατέας το παράδειγμα να ακολουθούμε
Να πάρουμε τα στραγάλια μας και να τους διώξουμε όλους
Βαρέθηκα μια ζωή στις ίδιες καρέκλες τους ίδιους κώλους
Πολύκαρπε, με συγκινούν οι τόσες αναμνήσεις…
Σφεντόνες; τις ξεχάσαμε σ’ αυτές τις αναρτήσεις.
Και θέλουνε και λάστιχα και πώς θε να τα βρούμε;
Χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά, πούθε να πορευτούμε…
Ιδέα εκατέβασα! να βρούμε λαστιχάκια
αφού τους κατεβάσουμε τα ωραία τους βρακάκια!
Να κάνουμε κι εμπόριο μεταξωτών λαστίχων,
ας είναι και βαμβακερών, βγάζουν τον ίδιον ήχον…
Με τούτα να γεμίσωμεν τας αγοράς της Κίνας,
λάστιχα ντούρα, ελληνικά, πολιτικών της πείνας,
θα κάνουν θραύση τελικώς.. κύριε βουλευτά μας,
πλήθος υπάρχει από βρακιά. Πού πήγαν τα λεφτά μας
αλλού εκτός από βρακιά για να καλύπτουν κώλους;
τους κώλους που εψηφίζαμε για να μας χέζουν όλους…
Τέρμα λοιπον τα δίφραγκα, ξεβράκωμα επιτοπ’,
σφεντόνες με τα λάστιχα, στραγάλια και.. λαπ-τοπ!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 2, 2011 στις 4:24 μμ
H Δήμητρα (θεά της Γεωργίας) και o Πολύκαρπος (λόγω ονόματος) επιβεβαιώνουν την εκλεκτική συγγένειά τους με τους καρπούς και δή τους ξηρούς καρπούς…. :)
αχαχαχα με έκανες και γέλασα
Ροδιά μου ετοιμολόγα
Αν ρίχνεις έτσι τα στραγάλια σου
θα τους τα ρημάξουμε όλα
Σφεντόνα έχω στ’αλήθεια μου
και είναι και βαρβάτη
και την φυλώ για τη στιγμή
που η ώρα θα σημάνει
Εξάσκηση έκανα πολύ
και τον στόχο εύκολα πετυχαίνω
δεν ετοιμάζομαι για κόστυφες
τους εθνοπατέρες περιμένω
demetrat:
Απρίλιος 2, 2011 στις 4:57 μμ
μέσα στα διαλείμματα
των άγριων των χόρτων
έρχομαι πάλι με καφέ
και δυό μικρών μπισκότων
τον κήπο γιά τις ντοματιές
ταχέως ανασκάβω
εφέτος θα μας χρειαστούν,
και δεν επαναπαύω.
σκέπτομ’ επίσης μερικάς
να βάλω μελιντζάνας
καθότι πόνον προκαλούν
σαν μπαίνουν οι πουτάνας.
Άπό αυτάς τας στρογγυλάς,
τας ευτραφείς,του αγρότη.
γιατί το στραγαλάκιον
είναι λεπτόν γαμώτι.
υ.γ
αλλού φαν σας μερσούμε.
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 6:29 μμ
Αλλες χρήσεις των στραγαλιών:
Αν πεις για τους πολιτικούς πως φαντασίαν έχουν,
υπενθυμίζω το ρητό «βαράτε τους κι ας τρέχουν»!
βλακείες πίπτουν ομαδόν στ’ αφράτα των κεφάλια,
μετά, τις σαχλαμάρες τους μοιράζουν σαν στραγάλια
πότε δεξιά, πότε ζερβά και πότε εις τη μέση
για να διαλέγει ο καθείς αυτήν που του αρέσει,
ποια σαχλαμάρα δηλαδή να κάνει εδική του
να τη μοιράζει και αυτός όπως ποθεί η ψυχή του.
Κανείς δεν στέργει να σκεφτεί, να βάλει κάτω γνώση,
να επιδείξει λογική, μη τύχει και προδώσει
τ’ αφεντικά της τσέπης του, αυτά που την ξαφρίζουν
κι απ’ το πολύ το ξάφρισμα εκείνα θησαυρίζουν
Ολες οι σάχλες του μυαλού αν ήτανε στραγάλια
δεν θα εφτάναμε ποτέ σε τούτα εδώ τα χάλια
Θα τις ετρώγαμε, μαθές, θα τις επιπιλάγαμε
και χορτασμένοι με αυτές ποτέ δεν θα πεινάγαμε!
Τι είπες τώρα βρε Ροδιά θαρρώ πως δίκιο έχεις
Ο στόμας του Πάγκαλου δεν σταματά όλο «στραγάλια τρέχει»
τη μια «μαζί τα φάγαμε» την άλλη οι κοπρίτες
την τρίτη οι αντιπαραγωγικοί και άλλες σαχλαμαρίτσες
Πάγκαλε συνένοχοι εμείς με σε δεν στέρνει
βάστα τις παπαρίες σου για εκεί που θα σε παίρνει
τελευταία είν’ η θητεία σου πολύ καλά το ξέρεις
απ’τα στραγάλια που θα σου πετούν γιαούρτια θα γυρεύεις
rodia:
Απρίλιος 2, 2011 στις 8:28 μμ
Με του Πάγκαλου τσ’ αρλούμπες
το μυαλό μου φέρνει τούμπες!
nikos__alfa:
Απρίλιος 2, 2011 στις 11:56 μμ
Νάτο παιδιά τό όνειρο που γίνεται αλήθεια
εμπρός εις τα στραγάλια μας φωνάζουνε βοήθεια
και τώρα που ενισχύθηκε σφόδρα η συμμαχία
μπορεί να κατακτήσουμε ακόμη κιεξουσία
Δήμητρα εμείς οι του βερμούτ μαζί με τα στραγάλια
στον στόχο θα τα βάλουμε ετούτα τα ρεμάλια
εγώ το φυσοκάλαμο ο Πόλυς την σφεντόνα
ο Φαν ο Μαρξ και η Ροδιά σκίζουμε στον αγώνα
αχ να μην ήταν ντροπαλός κείνος ο Αναγνώστης
σίγουρα θα γινότανε μέγας στραγαλοχώστης
εμπρός μαζί να ρίξουμε γερή ομοβροντία
για να την διαλύσουμε ετούτη την μαφία
που όταν εφωνάζανε πως τα λεφτά υπήρχαν
τις τσέπες τους γεμίζανε τα πήραν και απήλθαν
και σκύβουνε σεινάμενοι στον Ρεν και τον Τρισέ
τα παντελόνια βγάλανε ,φορούν φούστες πλισέ
και το πιστόλι που εκράδαινε άγρια τάχα ο Γιώργος
σταφεντικά του τόδωσε μήπως και γίνει λόρδος
έτσι στους τραπεζίτες έγινε ο πλέον ξακουσμένος
τι κιαν οπίσω γύρισε ως το λαιμό χεσμένος
γιαυτό και βομβαρδίζουμε με χίλια δυο στραγάλια
και τρέχει ο χέστης να χωθεί κάτω από τσουβάλια
πίσω με τρόμο έκανε στην στραγαλοσυμμορία
δεν θαποφύγει όμως ποτέ την δίκαιη τιμωρία
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:10 πμ
(Εγώ θα επιμείνω στη δωρικότητα των τετράστιχων… Έτσι σαν άσκηση)
Μ’ εννιά στραγάλια έφτιαξα ένα κομπολογάκι
για να μετρώ τις συμφορές πού’φερε το Γιωργάκι.
Φτώχεια, ανεργία, ύφεση, αυταρχισμό και βία,
ξεπούλημα τ’ «ασημικά», κι η Μέρκελ εξουσία.
rodia:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:17 πμ
απολογισμός πτωχής πλην τιμίας συνταξιούχας γραίας:
Εβράδιασε και νύσταξα, θα κοιμηθώ ως να φέξει
στραγάλια στο προσκέφαλο εμείνανε πεντέξι
ποιος ξέρει τι θα ονειρευτώ, ποιος ξέρει αν θα ξυπνήσω
το μόνο πού ‘ναι σιγουρο, στραγάλια θα δειπνήσω!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:21 πμ
Μούσκεψτο γραία μούσκεψτο
λίγο να μαλακώσει
τ’ έρμο το ξηροστράγαλο
γιατί θα σε πληγώσει.
Τι να μουσκέψω η έρημη,
μάλλον θα θέλει τόρνο
γιατί τυχαίνει λιγοστό
το ύδωρ απ’ το Μόρνο.
Λησμόνησα βρε έρημη
ότι στερείσαι σιάλου,
όλο το εκσφενδόνισες
προχθές επί Παγκάλου.
σας στέλνω από τον Αξιό φρέσκο πολύ νεράκι
να μαλακώσει γρήγορα τάγριο στραγαλάκι
να το μασάτε εύκολα την γλώσσα να ευφραίνει
στο στομαχάκι νόστιμο γλυκά να κατεβαίνει
να ανεβεί το ζάχαρο να καίγεται αβέρτα
γλυκά να δείτε όνειρα κάτω απτην κουβέρτα
polυkarpos:
Απρίλιος 3, 2011 στις 1:06 πμ
Είστε όλοι σας πολύ καλοί και στο λόγο και στος ρίμες
τόσο που του Πάγκαλου του φέρνετε αϋπνίες
«Ρε λες να μαζευτούν όλοι οι σταγαλομάχοι;
να μου πετούν αστράγαλα στο στέρνο στο στομάχι;»
Κι ο Γιώργος μη νομίζεται κι αυτός αναρρωτιέται
Είν’ γρήγορο το ποδήλατο ή με κανώ να τραβιέται;
Εγώ το λέω και τ’ομολογώ και αμαρτία ουκ έχω
είμ’ έτοιμος από καιρό σ’όλους να τους τις βρέξω
demetrat:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:00 πμ
ροδιά μου, τί στον ύπνο σου
είδες εψές και πάλι ;
κάτω απ’ το μαξιλάρι σου
σαν έβαλες στραγάλι;
και γω σαν ήμανε μικρή
ως άσπρου εριφίου,
βιολέτας άνθη έβαλα
εκ του επιταφίου
πως τάχα ,μες τον ύπνο μου
θα δω το παλληκάρι
που θα με πάει αγκαλιά,
αμέσως στο φεγγάρι
και ό,τι είδα απο βραδύς
το λούστηκα διά βίου
εξ ου και φόβον στην καρδιά
έχω του στραγαλίου
που κάτω απ το προσκέφαλο
το επιθέτει ο τάλας
ελπίζων να ονειρευτεί
παστίτσια και κουτάλας
μή τύχει και κατσικωθεί
στο σβέρκο το σινάφι,
εκτός κιαν απ την πείνα σου
είδες κανά πιλάφι.
demetrat:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:06 πμ
φάνη, ν αφήσεις τα μικρά
αυτά τα δωρικά
γιατί και μεις θ αρχίσουμε
τα ιαπωνικά
Νίκο
ξέρεις που νάναι άραγε
ο άλλος του κινήματος;
γιατί και γω τον έχασα
και κόπηκε του νήματος.
nikos__alfa:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:10 μμ
Νομίζω πως εξήγησα πιο ψηλά κυρά Ντομάτα
πως αντί στραγαλιού φοβάται μη του βγεί καμμιά χοντρή πατάτα
δεν ξέρει πως είναι τα δεινά πολλά στη Ρωμιοσύνη
μα σίγουρα δεν έρχονται από ντροπαλοσύνη
γιαυτό ας προσπαθήσουνε οι πάντες με στραγάλι
την ιστορία του Ρωμιού να γράψουμε και πάλι
τώρα είμανυπόμονος προσμένω με λαχτάρα
τ ι όνειρο είδε η Ροδιά ,αυτή η κοπελάρα
ειναι άραγε ωφέλιμο κάτω από το προσκεφάλι
σαν την μικρή πριγκίπισα να βάζουμε στραγάλι;
ΥΓ
Σίγουρα στου Παπούλη περιφέρεται ο ρέκτης Αναγνώστης
γιατί σε γνώριμα νερά πάντα του γούσταρε ,νάναι …ναυαγοσώστης
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 3, 2011 στις 12:35 μμ
Αίσχος! Οι δυνάμεις της αντίδρασης αντεπιτίθενται. «Φάε Σπόρια»
Rodia:
Απρίλιος 3, 2011 στις 2:53 μμ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΣΠΟΡΙΑ λέμε!
Αυτό δα μας έλειπε τώρα…
Rodia:
Απρίλιος 3, 2011 στις 2:52 μμ
Αν και η περιέργεια εσκότωσε τη γάτα,
τ’ όνειρο θα το διηγηθώ ορθά-κοφτά, σταράτα:
Είδα λοιπόν στον ύπνο μου ένα τρελλό στραγάλι
να κυνηγά τον Πάγκαλο.. κι όλοι οι παπαγάλοι
τρέχαν φορτσάτοι να κρυφτούν να μη τους στραγαλίσει
να μη τους κάτσει στο λαιμό, να μη τους παραλύσει,
μη πάθουν εγκεφαλικό ή κάνα εμφραγματάκι
τρομάξαν με ένα τόσο δα μικρούλι στραγαλάκι…
Σκεφτόμουν εις τον ύπνο μου, το τί μπορεί να κανει
ένα στραγάλι ατρόμητο, με κλέφτες που τα βάνει
τους κυνηγά, τους απειλεί κι όλο τους ξεμπροστιάζει,
δε βρίσκουνε χλωρό κλαρί ανάσα για να πάρουν,
κανείς τους δεν κατάφερε να του αυθαδιάζει,
μόν’ μεταξύ τους στο τρελλό κυνηγητό τρακάρουν!
Ενα παράδειγμα λοιπόν, αυτό το στραγαλάκι
σαν λόγο και σαν φάντασμα σκεφτείτε το λιγάκι:
Οταν καθένας από μας το λόγο του υψώνει,
να στέκει σαν το φάντασμα στην άρχουσα την τάξη,
όταν τους κάνουμε διαρκώς το βίο τους καψόνι,
θε να μας έχουν στο εξής «μη βρέξει και μη στάξει»!
Νοσφερατος:
Απρίλιος 3, 2011 στις 9:11 μμ
Μουχει καθησει στο λαιμο ετουτο το Στραγάλι
μαζευτηκαν οι ποιητές και γραφουνε και πάλι
και ειναι σαν στραγγαλισμός , σαν ναμουν στην αγχονη
που εχασα τη Ριμα μου ..ναι! τουτο με σκοτωνει
Ποιος ταχαν να στραγάλισε την ατυχη μου Ριμα
και δεν μπορω- ποτε ξανα να ματαγραψω Ποιημα;
Που εκρυψε το πτωμα της σαν να τανε στραγάλι
ανευ της Ριμας δεν μπορω να αναπνευσω πάλι
Και τωρα που πνιγήκαμε σενα Βουνο Στραγάλια
Γιναμε σαν αμφβια που ζουνε μόν εναλια
Γιναμε σαν Ξηροι καρποι Ξηροκαρποπωλειου
– Σαν του εξηντα ναμασταν , σσν Μαθητές σχολειου
-Τοτε που διασκεδαζες με ελαχιστα στραγάλια
κι αν εβλεπες την Λαουρα σου τρεχανε τα Σαλια
nikos__alfa:
Απρίλιος 3, 2011 στις 10:53 μμ
Νάτος που εμφανίστηκε ο πιο αφράτος γάτος
ο ποιητής των ποιητών ο μαύρος Νοσφεράτος
έτσι αρχίζει σιγανά ,κάπως δεν έχει ρίμα
κιαμέσως εξακόντισε το φοβερό του ποίμα
ας κάνω ένα φάρμακο, φόρα για να του δώσω
και την στραγαλιάδα μας ευθύς να δυναμώσω
Ήμουν λοιπόν και κοίταζα της Λάουρας την ρόγα,
σαν στραγαλάκι ήτανε,κιεγώ μες την πιρόγα
πήγαινα ο δόλιος απαλά σιμά στην Ιταλίδα
καιγόμουν από έρωτα για τούτη την συλφίδα
που το φουστάνι σήκωσε λίγο στους αστραγάλους
και μια ιδέα πήραμε περί περίσσιου κάλλους
μα εκεί που ήτανε η πιο μεγάλη γλύκα
ήτανε στα στραγάλια της όπως και πριν προείπα
που ήτανε σκληρά την μπλούζα θα τρυπούσαν
και σπίθιζαν τα μάτια μας και αστραποβολούσαν
όταν εκεί καρφώθηκαν στα στρογγυλά στραγάλια
κόντεψαν απτα δόντια μας να τρέξουνε τα σάλια
έτσι λοιπόν αγαπητοί σαν φάνηκε η πλώρη
του Νόσφη ,καρδαμώσαμε σαν και το νιο βαπόρι
τώρα η στραγαλιάδα μας ναλλάξει χαρακτήρα
μη λέγω και ερωτικόν θα ρίξει σημαντήρα;
(ωχ !)
Τωρα τι μου τις θυμησες τις Ρωγες σαν στραγαλια
που τωρα -το πιθανόν -θα γιναν ματσο χάλια
απο στραγαλια καποτες θ’απομειναν σταφιδες
γιναν στραφυδοστραγαλα και οι Συλφιδες Γίδες
Νοσφερατος:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:40 μμ
http://nosferatos.blogspot.com/2011/04/blog-post_4972.html
Ημασταν εναν καιρό ποιητικά αλάνια
τωρα μας ξεπέρασε ως κι η Αννιτα Πάνια
Ημασταν Ξυπολυτοι και γραφαμε στιχακια
τωρα καταντησαμε θλιμενα Γεροντακια
Γραφαμε ποιηματα και φταχναμε και Ριμες
τωρα πια το Ριξαμε σ’ αρχαιες Παντομίμες
Καποτε περιγραφαμε Σαραντο παπαρουσες
Τωρα καταντησαμε μοναχικες Θεουσες ..
Ναμουν εκατογχειρας σαν την Θεά την Κάλι
Ζηλέψανε οι ρίμες μου ετουτο το Στραγάλι
Νοσφερατος Says:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:49 μμ
Μουρθανε ετι ξαφνικά θυμησεςςτου εξήντα
τωρα που καβαντζαρισα για τα καλά τα Ηντα
τα θερινα τα σινεμά μαζί κιο Πασατεμπος
με Κωνστανταρα ,και Βουτσα και πανω απολα ο Βέγγος
και μπαλαμούτι τρυφερο απανου στα παγκακια
ανεκαθεν του ερωτος ηταν τα στραγαλάκια
θελει ο Χειμώνας καστανα κι η ανοιξη στραγάλι
ας ηταν να γυρναγαμε ξανα τον Χρονο πάλι
Μα υπάρχει τώρα λίπασμα που στήθη ανανεώνει
και τις σταφίδες όμορφα πάλι τις ξεσηκώνει
μονάχα που χρειάζεται να κλείσουμε τα μάτια
να κάνουμε πως έμειναν ως και οι γίδες … άτια
και πως χτυπούν τα πόδια τους και κάνουν φασαρία
όπως να, τα στραγάλια πέφτουνε ,πάνω σε ..τζαμαρία
Νοσφερατος:
Απρίλιος 3, 2011 στις 11:56 μμ
Ησουνα τραγανιστη σαν νασουνα στραγάλι
Περπαταγες ξυπολητη και μουφερνες μια ζάλη
Ησουνα Γυμνοστηθη με ρωγες σαν στιλετα
και σε λιγουρευομουνα σαν νασουν Τυρι – Φέτα
nikos__alfa:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:00 πμ
Ροδιά με το συμπάθειο κιεγώ το συνεχίζω
αν θές παράρτημα το λες ότι ευθύς αρχίζω
γιατί τωρα θυμήθηκα αχ τα μελιά ματάκια
ωσάν χρυσά πως έλαμπαν μικρά μου στραγαλάκια
που ήθελα πολύ στα χέρια μου να πιάσω
να τα χαιδέψω απαλά και λίγο να δαγκάσω
γιατί εκείνα τα χρυσά τα πιο γλυκά στραγάλια
φλόγες γυρω πετούσανε σαν άγια μανουάλια
και πυρκαγιά ανάψανε στην έρμη την καρδιά μου
στραγαλοσβέστη έψαχνα ναρθώ στα συγκαλά μου
Νοσφερατος:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:08 πμ
Σαν παραμυθια της Γιαγιας, σαν το Μικρα στραγάλι
Η Μνημη ειναι καστανα που ψηνεις σε μαγκάλι
Η Μνημη ειναι το Παρον του αδειου μελλοντος μας
ειναι κρυμμενη λιμπιντντο, παγιδα πάντα εντος μας
η μνημη ειναι μια Βουτια σενα Βουνο Μπαμπακια
και σα δυο χειλη κοκκινα οταν σου κανουν μάκια
Τι ταθελε και η Ροδιά ετουτα τα στραγαλια
και ξαφνικα, μας ηρθανε, στο στομα μας, τα σαλια
nikos__alfa:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:30 πμ
Πόσο έχεις δίκιο μάστορα της ρίμας και του λόγου
αν με στραγάλια στήθηκε θέατρο παραλόγου
είναι που η καρδούλα μας ωσάν το στραγαλάκι
με λίγη αγάπη δύναται να γίνει διαμαντάκι
όταν στο δρόμο χύνονται και τρέχουνε στραγάλια
και του έρωτα η θύμιση ανάβει τα μαγγάλια
τότε η καρδιά ζεσταίνεται στην θαλπωρή τους τρέχει
γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται, καθόλου δεν αντέχει
και όταν ο έρως έρχεται μ ένα γλυκό φιλάκι
που είναι πολύ νόστιμο σαν φρέσκο στραγαλάκι
τότε οι δρόμοι στρώνονται με μαγικά χαλάκια
και όλοι οι καψούρηδες βλέπουν καυτά αστράκια
έτσι είναι πανεύκολο το νου σου να τον χάσεις
κιόσα στραγάλια και να φας ποτέ να μη χορτάσεις
Νοσφερατος:
Απρίλιος 4, 2011 στις 1:05 πμ
σαν την μπουκια που σταθηκε, σαν πόνος στο κεφαλι
η μνημη, κομπος στο λαιμο, αμασητο στραγαλι
Rodia:
Απρίλιος 4, 2011 στις 3:04 πμ
Μια ιστορία θα σας πω για έναν ομορφάντρα
που εκυνήγαγε πολλές και πήδαγε τη μάντρα,
όπως σε όλες έλεγε κι όλο κοκορευόταν,
και μια πουλάδα θέλησε να ψάξει τί γινόταν.
Κι έψαχνε, έψαχνε πολύ, δεξιά, ζερβά και πάλι…
μα μέσ’ στη βράκα του νταή βρήκε ένα.. στραγάλι!
στραγάλι πάει στην εκκλησιά, στραγάλι προσκυνάει
και για το έπος του λαιμού στραγαλι-άς κινάει
τι λέω κινάει; μίσεψε! χαμπάρι δεν επήρα
ίσως να με επείραξε η ενδέκατη η μπύρα
που έπινα με στραγαλιού ωραία συνοδεία
στραγάλι στραγαλάκι μου, μου φέρνεις θυμηδία
διότι είσαι ήρωας μίας στραγαλιάδος
ακρίτας και διστράγαλος, προστάτης της ελλάδος
κι εις το σημείον τούτο εδώ δράττομαι ευκαιρίας
να συμφωνήσω ο δυστυχής, δουνουτουισθείς παρίας
με κάποιους προλαλήσαντες που θεωρούν πως είναι
το στραγαλάκι εξαίρετο δια το θεαθήναι
επί σπουδαίων κεφαλών αυτής της πολιτείας
δια να μην πω χειρότερα, θα πω της αλητείας
θα πρέπει όμως να ξέρουμε ότι η πολιτική
είναι απλώς αφαίρεση σε βία κοινωνική
τα πάντα είναι εμπόρευμα, στις αγορές κι οι σχέσεις
εντάχθηκαν ασύστολα, γι’ αυτό θες να τις χέσεις
κι έτσι, απ’ την προηγούμενη τη φράση μου περνώ
στου Νόσφη και στου Αλφανίκ το θέμα και κερνώ
αισιοδοξία μάγκες μου, ο έρως πάντα θέλει
ν’ αφήσετε τις θύμησες που όλο γλιστρούν σα χέλι
μες στου μυαλού τις δίοδες, τη σκέψη τη μπλοκάρουν
δε λέω να τις ξεχάσουμε, μα όχι να μας φρικάρουν
είμαστε, τι είμαστε, της ποίησης τ’ αλάνια
και στην πηγή του οίστρου μας δεν πιάνουν τα μελάνια
είμαστε, τι είμαστε, του έρωτος οι μύστες
γι’ αυτό να μην το παίζουμε σαν του καπή τουρίστες
και τα στραγάλια τούτα εδώ που θες να καταπίνεις
καλύτερα στις γκόμενες να πας και να τα δίνεις
γιατί έτσι θα γουστάρουνε στην εποχή ετούτη
να φαν το στραγαλάκι τους πριν απ’ το μπαλαμούτι
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 4, 2011 στις 11:25 πμ
[Και τώρα : Διαφημίσεις]
Την ποιότητα και γεύσιν, αστραγάλιου αναλάτου
βελτιώνουνε ως άλας, οι στροφές του Νοσφεράτου.
Νοσφεράτου αφιχθέντος εν τω μέσω της νυχτός
εις το άστραγάλιον όλα βαίνουν λίαν ομαλώς.
Χαιρετίζω και την «ΜΗΝΥΜΑΛ» άφιξη της Tamistas εις τους Στραγαλίστας
nikos__alfa:
Απρίλιος 4, 2011 στις 11:55 πμ
Μας πήρε και μας σήκωσε ετούτος ο ταμίστας
που χόρεψε υπέροχα και εις τας δύο πίστας
χορό για την αντίσταση,μα και ερωτικό συνάμα
στραγάλια μας εκέρασε να φάμε όλοι αντάμα
αν θέλετε εξέγερση μη βάζετε σακκάκια
τις τσέπες πλήρεις νάχετε μάγρια στραγαλάκια
για να τις ρίξτε με ορμή στις υψηλές κεφάλες
γιατί καλοστρωθήκανε στις άγριες κραιπάλες
και των φτωχών αδειάσανε τις τσέπες οι κουφάλες
έτσι μας καταντήσανε νάμαστε όλοι τάλες
μα τούτο δω το κίνημα που γέλια θα σκορπίσει
εφιάλτης θα γενεί και θα τους διαλύσει
κιόταν από τις αγορές τον έπαινο ζητούνε
και του λαού τα χρήματα άκαρδα τα σκορπούνε
εμείς με τα στραγάλια μας θα στήσουμε παγίδες
επάνω να σκοντάψουνε ναι και να γίνουν ..βίδες
και όποιος με τον έρωτα έχει κάνει κεφάλι
σαν βερμουτάκια νάπινε ομού με το στραγάλι
τώρα θα τρέξει με ορμή να βρεί καμμιά κυρία
νάχει ωραίο το κορμί, μην χάνουμε ευκαιρία
ναγκαλιαστούμε τρυφερά να παίρνουμε φιλάκια
να ευφραινόμαστε παιδιά με τέτοια στραγαλάκια
γιατί καλή είναι η επίθεση μάχες για να κερδίζεις
μα πιο καλά είναι τα φιλιά να τα ..αποκομίζεις
tamistas:
Απρίλιος 4, 2011 στις 11:55 πμ
Χαίρε αντιλέγω εις εσέ Αλουφανμάρξ, ναι, χαίρε
σου ομιλεί ο Ταμιστάς και ουχί κάποια Tamistas
άλλοι Ταμίστα με καλούν, σ’ άλλους το Ταμ τους φτάνει
τυχαίο ήταν το όνομα, μα τώρα πια μου κάνει
κι ασχέτως πώς θα με καλούν εδώ στους στραγαλίστας
χαίρομαι που εμφανίστηκα μέλος αυτής της λίστας
των ακραιφνών στραγαλιστών, στραγγαλιστών της μοίρας
που το στραγάλι κοινωνούν εις περιόδους στείρας
tamistas:
Απρίλιος 4, 2011 στις 12:01 μμ
νικάλφα υποκλίνομαι σε σένα και σε όλους
αυτής εδώ της κίνησης τους στραγαλομαστόρους
είναι η ζωή μας λιγοστή και τη χρεώνουν φόρους
όμως σιγά να μη μας δουν και διάκους τ’ αγιονόρους
με στραγαλάκια ζόρικα πυρ σ’ όλους τους εμπόρους
αυτής της ζήσης τους αισχρούς και τους λιμοκοντόρους
Κάτι ωραίο έμαθα κι αναφωνάζω… όπα!
στη μακρινή Αμερική βρήκαν καινούργια κόλπα:
ελεύθερα, πρωτάκουστα, να στίβουν ανθρωπάκια,
αμείβοντας τον κόπο τους με λίγα στραγαλάκια!
rodia:
Απρίλιος 4, 2011 στις 6:33 μμ
Συντόμως αναμένεται εργασίας τιτλοποίηση,
όθεν καιρός να τρέξωμεν προς την… στραγαλοποίηση!
Το μάθημα το έδωσαν τιτλοποιήσεις άλλες,
των διοδίων, των νεφρών, θεοί οι καπιτάλες!
Θεοί που εκ των βάθρων τους πρέπει να γκρεμιστούνε,
με ένα ντου στις τράπεζες, μόνο λαβείν -όχι δούναι.
Σ’ όσους νομίζουν ότι εμάς έχουν αιχμαλωτίσει
με τα στραγάλια δείχνουμε το δρόμο και τη Λύση.
Ταμίστα μας κιεσύ Ροδιά που τρώτε στραγαλάκι
πως στα ξερά την βγάζετε χωρίς το βερμουτάκι;
είναι το κίνημα λειψό την δύναμη θα χάσει
αν τα οφέλη ένωσης κάποιος θα τα ξεχάσει
σαν έχουμε ξηρούς καρπούς εν πλήρει αφθονία
λίγο βερμούτ χρειάζεται για νάρθει ευφορία
η δύναμη μας βρίσκεται σόλες τις συνιστώσες
και όχι να βρισκόμαστε μόνο μία στις τόσες
το μέτωπο που ψάχναμε το έχουμε στρωμένο
και πιο γενναία διεύρυνση ακόμη περιμένω
για τούτο λοιπόν σύντροφοι ποτέ να μη ξεχνούμε
πάντα μαζί να είμαστε ,τον κόσμο να κερνούμε
δείτε εις το δικό μας κίνημα μπήκε ανησυχία
γιαυτό τους φόβους μου εδώ λέω με παρρησία
http://www.blogger.com/comment.g?blogID=8578341889423585754&postID=2571082947823439980 σχ.48
tamistas:
Απρίλιος 6, 2011 στις 12:12 πμ
βλέπω πολλά κινήματα, χιλιάδες λουλουδάκια
που θάλεγε κι ο πρόεδρος μάο σαράντα πριν χρονάκια
και βερμουτάκι δέχομαι να πιούμε, να κερνάμε
και για το τέλος το νερό, αφού πάντα διψάμε
και για την παιδαγώγηση που λέει ο αθηναίος,
με του φαράκου συνταγή, θυμάμαι που ήμουν νέος
μούκαναν σεμινάριο αυτό το βιβλιαράκι
όταν στην κνε με είχανε αμούστακο παιδάκι
μ’ αφού τόσα κινήματα βλέπουμε να συγκλίνουν
ας φτιάξω ένα και εγώ: αντί βερμούτ να πίνουν,
στις συγκεντρώσεις, σύντροφοι, οι σύντροφοι αν δεν θέλουν
εγώ προτείνω τσικουδιά που από την κρήτη στέλλουν
Rodia:
Απρίλιος 6, 2011 στις 1:06 πμ
Με τα πολλά κουνήματα
μη χάσουμε τα βήματα
στις τσέπες τα κρατώ σφιχτά
-στραγάλια, όλα τα λεφτά!-
μη πέσουν και τα χάσουμε
και θα ξεροπεινάσουμε!
tamistas:
Απρίλιος 6, 2011 στις 8:05 πμ
σοφόν το σαφές
ρεβύθι ο καφές
στην τσέπη στραγάλι
και ποιος να το βγάλει
να φάω ή να ρίξω;
στον τοίχο θα βήξω
για σύνθημα βήχα
στραγάλια αν είχα
σαράντα οκάδες
βερμούτ και γιορτάδες
rodia:
Απρίλιος 6, 2011 στις 10:23 πμ
Κι άλλος ένας βερμουτίστας,
ο συνάδελφος ταμίστας
που μας παίζει το ταμ ταμ
για να πιούμε και να φάμ’
nikos__alfa:
Απρίλιος 6, 2011 στις 10:06 πμ
Έχουμεδώ πολεμιστές
του κάθε όπλου γεμιστές
χτυπούν με στραγαλάκια
και πίνουν βερμουτάκια
και αν διψάσουν τσικουδιές
τσοι εχθρούς ανάβουνε φωτιές
τους ρίχνουν στο τσερβέλο
σαν να τους παίζουν τσέλο
ωραία η μελωδία
τους έπιασε φοβία
τρέχουνε όλοι να κρυφτούν
τα πυρά μας μη δεχτούν
βαράτε τους κιας κλαίουν
για όλα τούτοι φταίουν
για φτώχεια κιανεργία
για τάδεια τα ταμεία
τις μίζες και τις αρπαχτές
τρων με μασέλες ανοικτές
μα μεις δεν τους κοιτάμε
με λύσσα τους κτυπάμε
καλά οργανωμένοι
το κίνημανεβαίνει
Ροδιά στο οικονομικών
ο Ταμ στο κρυπτογραφικόν
Αλλουφανμαρξ τορπίλες
κιο Πόλυς ρίχνει μπίλιες
Δήμητρα επί του ιππικού
Νικόλας επί του ναυτικού
και ο Νοσφεράτος νάτος
σαν νυχτερινός κομάντος
έτσι κίνησε η αρμάδα
για τη νέα Ιλιάδα
έχουμε αέρα ούριο
άδουμε και νέο Θούριο
των στραγάλων την πορεία
του βερμούτ την ιστορία
Βρε μανία με το βερμούτ!
ούτε νά’τανε μαζούτ!
Τα στραγάλια τρώμε σκέτα
-αν τα βρίσκουμε κι αυτά-
ανταλλάσσοντας πακέτα
στραγαλάκια αντί λεφτά!
Allu Fun Marx:
Απρίλιος 7, 2011 στις 10:14 πμ
Όμορφα εκεντήσαμε τις ρίμες μας και πάλι,
και αφορμή μας έδωσε ένα φτωχό στραγάλι.
Έτσι, στ’ απλά και στα μικρά, το βλέμμα μας αν στρέφουμε
πάντα θα βρίσκουμ’ αφορμές, μαζί να συντροφεύουμε
Γαβριήλ:
Απρίλιος 7, 2011 στις 2:16 μμ
Εμένα δεν καλέσατε
να είπω τα δικά μου
για τούτο κι εγώ
εκάθισα στ’αυγά μου
Να σας διαβάσω βάλθηκα
και ιδού η απορία
ένα στραγάλι τόσο δα
έγραψε ιατορία.
Rodia:
Απρίλιος 7, 2011 στις 4:09 μμ
Αγγελουδένιε Γαβριήλ, πρόσκλησις άνευ χρείας
μπορεις να γράφεις άνετα, εντός κυριαρχίας…
στραγαλιστης να γένεις,
αστήρ της οικουμενης!
Γράφε ελεύθερα λοιπόν στο πληκτρολόγιόν σου,
αρκει να βάζεις διεύνθυνση σωστή εις το γραπτόν σου.
tamistas:
Απρίλιος 8, 2011 στις 8:17 πμ
στραγάλι αγάλι γίνεται το ρεβυθάκι ρίμα
στην τσέπη να μην το ξεχνάς γιατί θα γίνει τρίμμα
και κάτι τέτοιο, βέβαια, θα έλεγα είναι κρίμα
η ρίμα στραγαλίζεται αντί να πάει πρίμα
nikos__alfa:
Απρίλιος 8, 2011 στις 1:45 μμ
Σε κίνδυνο Ταμίστα μας αλήθεια το στραγάλι
θέλει περίσσια προσοχή ,να μη το πιάνει ζάλη
γιαυτό λοιπόν σκαρφίστηκα για να το προφυλάξω
στραγαλοθήκες όμορφες ,αμέσως να του φτιάξω
να τις φορούμε άνετα στο στήθος σταυρωτές
για να χτυπούμε εύκολα εχθρούς κατά ριπές
και όταν θα πηγαίνουμε σύντροφοι εκστρατεία
τότε θα πετυχαίνουμε μεγίστη ευστοχία
έτσι θάχουμε σίγουρα πολλές επιτυχίες
και πιο ωραίοι θα βγαίνουμε και στις …φωτογραφίες
στραγαλοθήκες πάει να πεί γεμάτα στραγαλίκια
όπως τα λέγανε παλιά τότες τα φυσεκλίκια
πολύ σωστή η ιδέα σου νικάλφα – συμφωνούμε
τα στραγαλίκια σταυρωτά πάντα να τα φορούμε
για νέο έπος είμαστε πια αποφασισμένοι
φέρτε ρεπόρτερ νάμαστε και φωτογραφισμένοι
για τις γενιές που θε ναρθούν σαυτή την ψωροελλάδα
να μάθουνε για το έπος μας, για τη στραγαλιάδα
ομπρός, να έρθουν τα βερμούτ, ναρχίσει η γιορτή μας
θα είναι ασυγκράτητη η στραγαλοορμή μας
χίλια μύρια καρούμπαλα φέρνει η στραγαλιάδα
τόσα που κάποιοι θα την πουν και καρουμπαλιάδα
Rodia:
Απρίλιος 9, 2011 στις 2:15 πμ
Στο κεφάλι τον κοπάνησε η δόξα
υπουργός όταν εγίνηκε μια μέρα
δεν εσκέφτηκε ποτέ πως για μια λόξα
τον εστήσαν στην κυβέρνηση του αέρα
Ετσι, έτρωγε αστακό, φουαγκρά, χαβιάρι
και ερήμαζε το κρέας και το ψάρι
Κάποτε όμως ξεσκεπάζονται τα χάλια
κι έτσι επέστρεψε στα ταπεινά στραγάλια
_______________
ΣΗΜ. συνοδευτικό αυτού του βίντεο:
Νοσφερατος:
Απρίλιος 10, 2011 στις 11:24 πμ
τωρα που ρημαχτηκαμε και γιναμε ολοι χάλια
και την οικονομια μας την κανανε στραγάλια
Τωρα π’ανθιζουν κερασιες φυτρωνουνε τα συκα
για διες καιρο που διαλεξαν να διωξουν τον Πανίκα!
nikos__alfa:
Απρίλιος 10, 2011 στις 12:20 μμ
Τα στραγάλια ειν' αξία έχουν και ..φαιά ουσία
σχέση με πιστούς του ΔουΝουΤού ουδεμία
στην άλλη όχθη φύονται και ξεφυτρώνουν
τους τραπεζογλείφτες με μανία καρπαζώνουν
Nοσφερατος:
Απρίλιος 11, 2011 στις 1:55 πμ
Ο Κοντορεβυθουλης
—————————
Πολύ ασχοληθηκαμε με τουτο το στραγάλι
κι ολοι μαζί χορεψαμε ομου το Γκάλι Γκάλι
καιρός στιχους να γραψουμε και για κανα ρεβύθι
εξαλλου υπαρχουνε πολλοι, για το ρεβύθι, μύθοι
(συνεχιζεται)
rodia:
Απρίλιος 11, 2011 στις 3:34 μμ
Η καρδιά μου πάλλει
σαν ένα στραγάλι
μέσα σε σφυρίχτρα
και μου λέει «ρίχτα»!
κι αν σου λέει «ρίχτα»
ο νόσφυ λέει «λήχτα»:
τέρμα το στραγάλι
πάμε για ρεβύθι
κι αν μας τάπαν άλλοι
ω καιροί ώ ήθη
πρόταξε τα στήθη
πάνω το κεφάλι
μες στην παραζάλη
ο καφές εχύθη
ζήτω το στραγάλι
ζήτω το ρεβύθι
ο τέμπορα ο μόρες
ρεβύθια απ’ τις αζόρες
στραγάλια απ’ τις βρυξέλλες
τρώνε μ’ εφτά μασέλες
βερμούτ απ’ την ινδία
ολίγον τι αηδία
και τσικουδιά απ’ την κρήτη
μοσχοβολάει στη μύτη
tamistas:
Απρίλιος 14, 2011 στις 11:37 πμ
ένα στραγάλι κύλισε αργά στην κατηφόρα
είχε κρυφτεί να τη γλιτώσει κι έμεινε μόνο τώρα
«κάλλιο στου πάγκαλου» τ’ ακούω να λέει «νάπεφτα το κεφάλι,
παρά μονάχο εδώ – οι αναρτήσεις τέλειωσαν», δολιοστραγάλι…
Rodia Says:
Απρίλιος 14, 2011 στις 4:06 μμ
Ποιος λέει ότι σφύριξαν τέλος οι αναρτήσεις;
Ο ρέφερης διαφωνεί, πλην αν τον… στραγαλίσεις!
Νοσφερατος:
Μαΐου 8, 2011 στις 11:01 μμ
Και τωρα μας προεκυψε κι αυτος ο Ντέ Στραγάλης
που βγηκε απο διαλογο μιας ιστοριας Αλλης
tamistas:
Μαΐου 8, 2011 στις 11:33 μμ
για νάχουμε ερώτημα, ποιος είναι ο ντε στραγάλης;
ποιας ιστορίας προέκυψε εις κόσμον παραζάλης;
τι τρέχει κι επανήλθαμε εις την στραγαλιάδα;
μήπως μια στάση πληρωμών ή, απλώς, περικοκλάδα;
καθότι βλέπω τα βερμούτ αθρόα να καταφθάνουν,
τουτέστιν τους τροϊκανούς μεντούλες πια να κλάνουν.
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 12:48 πμ
Ταμιστα λιγο σωπαινε και, προν στιγμήν, για άκου
Ο Ντε Στραγάλης προκυψε εκει στου Σαραντάκου
πανω που συζητάγαμε τα του Θεοδωράκη
και του απαγορευσανε οι Δόλιοι Αυστριάκοι
να μουσουργησει ο Μίκης μας και παλιν στην Βιεννη
– ο κοσμος ειναι αχαριστος και τιποτε δε μένει
πιο σταθερό κι ακλονητο απο τον μΙΚΗ- σΠΙΘΑ
-δεν εχω Ριμα πια εδώ να βαλω για την Σπιθα –
και πανω που μπερδευτηκα νασου κι ο Ντε Στραγάλι
κι αρχισαμε και στη Ροδιά παλι το Γκάλι Γκαλι ..
tamistas:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:21 πμ
τα είδα και κουφάθηκα εκεί στου σαραντάκου
στραγάλια πέφτανε πολλά, μα πέφτανε του κάκου
διότι, νοσφεράτε μου, αυτή η ιστορία
μύτη σημίτη θύμισε, πινόκιου σωρεία
ψευδών, φοβούμαι, δηλαδή κι αστείων αστεϊσμών
εν είδει αντισημιτισμών κι άλλων εθνικισμών
στραγάλι στραγαλάκι μου τι σου ‘μελε να πάθεις
στου ντε στραγάλιους τους καιρούς στο ύψος σου εστάθης
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:34 πμ
Ξηροι καρποι εδωδιμοι, μεσα στο Μαυσωλειο
εν τελει καταλήγουμε σ ενα Καρποπωλειο
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:40 πμ
Προσεχώς: Το Επος του Ντε Στραγάλη
Rodia:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:52 πμ
Ποίος υπήρξε ο ντε Στραγάλης, γενικώς;
Καντηλανάφτης, μάγκας ή σοφός;
Λαθρεμπορίσκος ή μαφιόζος ή βαρώνος;
Είχε παρέα ή τις λαδιές έκανε μόνος;
Νοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:59 πμ
αυτα τα ερωτηματα αγαπητή Ροδια
μοιαζουν με στρειδα εσωκλειστα εκει στην αμμουδιά
θα μεινουν αναπάντητα, αωνια Κρυμμένα
του Ντε Στραγαλη μυστικά μενουν τα πεπραγμένα
————————-
κανεις ποτε δεν κιοτεψε τα στρειδια του νανοιξει
λένε πως καποιον καποτε πηγε να στραγαλίσει,
αληθινά! του πεταξε χιλια κιλα Στραγάλια
κι εκεινος Στραγαλιαστηκε κι εγινε μάτσο χάλια
Rodia:
Μαΐου 9, 2011 στις 2:12 πμ
Και πώς να στιχουργήσουμε γι άνθρωπο που δεν ξερουμε…
Ανευ πληροφορήσεως μάλλον θα υποφέρουμε…
Αν ζει, εάν απόθανε, εάν διαπράττει λέρας;
Εάν βυθίστηκε απλώς προσκρούων επί ξέρας;
Εάν λαβώθηκε βαρειά, εάν καρατομήθη;
Ιστορικόν θα σιάξουμε ή μέγα παραμύθι;
εάν δεν τονε ξέρουμε
καλώς να τον εφεύρουμε
εξάλλου η εξιστόρισις ιστορικών συμβάντων
συνήθως εμπλουτίζεται μύθων περί γιγάντων
αρκεί να υπάρχει θέλησις
και πλαίσιον ανάλυσης
της φύσεως του ατρόμητου κυρίου Δε Στραγάλη
που βιρτουόζος ήτανε φιγούρων πεντοζάλη
όμως αυτό το χόμπι του
εις το ύποπτον το λόμπι του
παρέμενε άγνωστο καιρό, σχεδόν δεν εμαθεύθη
ωσότου εις διαγωνισμόν πρωταθλητής εστέφθη
μια φορά στον πεντοζάλη
πάτησε ένα στραγάλι
κι ετινάχθη το κεφάλι
παίρνοντας το στιλ του γκάλη
κι από τότε εθεσπίσθη
και η πίστα εσκουπίσθη
διότι εγκρεμοτσακίσθη
κι εκ στραγάλου εξευτελίσθη
(ό,τι νάναι…)
Rodia:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:10 μμ
Εγεννήθει ημίν, λοιπόν, ο μέγας Ντε Στραγάλης,
Κάποια νύχτα ανοιχτά της Σενεγάλης…
Βρέφος όντας τον εζώσαν δέκα φίδια
Τα εξόντωσε μοστράροντας τ’ αρχίδια!
Είχεν όρχεις ίσαμε δυο μελιτζάνες
-σαν στραγάλια, λέν πολλοί, μα λέν’ κοτσάνες.
Σαν μεγάλωσε λιγάκι, στα πεντέξι
Επροφήτευε συχνά πότε θα βρέξει
Πότε ήλιος θα φανεί και πότε χιόνι
Αυτός Ανοιξη, αυτός και χελιδόνι!
Ποια κυβέρνηση θα βγει να κυβερνήσει
Εκλεγμένη αν θα είναι ή παρά φύση
Ολα τά’ξερε διαβάζοντας τις πλάτες
Των αμνών που του χαρίζαν οι πελάτες.
Εις τα δέκα του, επήγεν προσκυνών
Να μονάσει, βαρεθείς από αμνών
Βαρεθείς από βλακείας κι από μάπας
Την στιγμήν που τον ερώτησεν κι ο Πάπας!
Εις τα δώδεκα, εβαρύνθη την Μονήν
Απασχόλησιν μαθών λίαν τερπνήν.
Εκτοτε, λοιπόν, πωλεί τας προφητείας
Το τζαμπέ αποθανόν, ζήτω η μάσα!
Ανθιστάμενος μακράν της μαλακίας
Εφευρίσκων τον ρολίσκον του μπαγάσα.
(συνεχίζεται η βιογραφία και τα κατορθώματα κατά βούλησιν)
Nοσφερατος:
Μαΐου 9, 2011 στις 1:12 μμ
Καθε κομπινα υποπτη καθε βρωμια μεγάλη
εχει κρυμμενο πίσω της αυτον τον Ντον Στραγάλη
που εινα ατσαλάκωτος φοαει και γραβάτα
κιοταν τον βλέπουν τα Μωρα, θελουν να πάνε ΑΤΑ
tamistas:
Μαΐου 9, 2011 στις 7:43 μμ
Ο μπαγάσας Ντε Στραγάλης βεδουίνος
θα εγίνετο αν δεν ήτο καπουτσίνος.
Ως νομάς εις τας ερήμους θα γυρνούσε,
προφητείας πειστικάς θα τσαμπουνούσε.
Θα εφύτρωνε εκειόπου δεν τον σπέρναν,
θα χλαπάκιαζε οψάρια και σμέρναν
θα επροτίμα ο μικρούλης, βεδουίνος
αν εγίνετο, μα εγίνη καπουτσίνος.
Και αυτό, όπως προανεφέρθη,
ως τα δώδεκα, ύστερα παρεφέρθη
κι επροφήτευε διαφόρους προφητείας
ο έφηβος ο Ντον Στραγάλης εις φυτείας.
Χρόνια πέρασαν και ζούσε ξακουσμένος
εις τα πέρατα της γης τραγουδισμένος.
Πάντα ήτο εις την τρίχαν με γραβάταν
και με ώμους σηκωμένους από βάταν.
Απ’ τα πλούτη ήρχισεν πολύ να πλήττει
μα ένα βράδυ που βρισκόταν εις την Κρήτη,
είδε κάποιους να χορεύουν πεντοζάλη
και να πίνουν τσικουδιά, να τρων στραγάλι.
Τότε έπαθεν την πλάκαν του ο Στραγάλης
και, αν και γέννημα της μαύρης Σενεγάλης,
στραγαλάκια πάντα έχοντας στο στόμα
τους βηματισμούς τούς έμαθε στο πιόμα.
Τις κομπίνες δεν τις άφησε για χάρη
του χορού που τον ξαλάφρωνε απ’ τα βάρη
της μαφίας που επάξια διοικούσε
και τους φόνους του επροφήτευε όσο ζούσε.
Η ιστορία του ήτανε πολύ μεγάλη.
Στη συνέχεια, οι ραψωδοί οι άλλοι
με φλασμπάκ, με ντεζαβί και μ’ άλλα τέτοια
θα τον βρουν να διαφεντεύει βιλαέτια.
nikos__alfa:
Μαΐου 13, 2011 στις 11:12 πμ
Πολύ ασχοληθήκατε με τούτον τον Στραγάλη
μου ήρθε πονοκέφαλος, πολύ μεγάλη ζάλη
γιατί στους δρόμους γράφεται ξανά η ιστορία
το αίμα φρέσκο πια κυλά και ξέσπασε η βία
είδατε το παλικάρι της μανας του το καμάρι
τώρα πια χαροπαλεύει, κείτεται σενα ερμάρι
είθε η τύχη του να δώσει
την ζωή του να τη σώσει
τραγουδούνε τα στραγάλια
πως εφτάσαν τέτοια χάλια;
στην χώρα αχ του Περικλή και του Αριστοτέλη
που μες τον ήλιο κελαιδεί και τη χαρά την θέλει
το μίσος να κυριαρχεί ,οργιάζουν οι φασίστες
οι ψεύτες γλέντι έστησαν και του κακού οι μύστες
αχ πως κατάντησες γλυκειά μου Ελλαδίτσα
στο βούρκο να κατρακυλάς, μέσα στην μαύρη γλίτσα
εσύ που ήσουν κάποτε ελπίς της ανθρωπότης
σαν ζαλισμένη να γυρνάς ,σαν μέθυσος και πότης
που έχασε το δρόμο του σκοντάφτει και τρικλίζει
που δάκρυα παντού σκορπά και φόβο πια χαρίζει
πως θα σταθεί μωρέ παιδιά τούτη η κοινωνία
τα στραγαλάκια, μας ρωτούν, με τόση αγωνία
που ψιθυρίζουν και αυτά με την φωνή κομμένη
το αύριο είναι άγνωστο,τι πια μας περιμένει;
rodia:
Μαΐου 13, 2011 στις 5:55 μμ
Στραγάλια πέσανε πολλά, πέσαν και δακρυγόνα,
πέσανε σφαίρες, μαχαιριές, μπουνιές και καπνογόνα
Ο απολογισμός βαρύς, δυο πτώματα και κάτι,
μα ο ντε Στραγάλης ήρεμα μας κλείνει τό’να μάτι
Το άλλο μάτι ανοιχτό κοιτάζει προς Βρυξέλλες
Να μένει εκεί μόνιμα, αδημονεί για τρέλλες
Να τρώει μονίμως φουαγκρά, γαρίδες και τρουφάκια
να αποφεύγει τα φρικιά, κυρίως τα στρουμφάκια
Να ρίχνει ξάπλες αραχτές και μάσες άμα λάχει
να μην ακούει, να μη γροικά σαν κράζουνε οι βλάχοι
Εμείς πατρίδα λέγουμε κι αυτός ακούει Ευρώπη
και τρέχουνε τα σάλια του σαν μπακλαβά σιρόπι
_______________________
ΣΗΜ.1. το έπος αναπτύχθηκε στο μπλογκ RODIA ψωταφίες κλώνοι
ΣΗΜ.2. ανάδειξη και συμπλήρωση του έπους: Κουβέντες μ’ ένα στραγάλι
Αναρτήσεις
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:34 πμ