2 Απρ 2006

Επιστολή προς διαδικτυακό φίλο



Θέλω να κλάψεις για μένα.

Οταν η άσφαλτος θα ρουφάει το αίμα μου,
όταν τη σάρκα μου θα κατατρώει ο καρκίνος,
όταν όλες οι αρρώστειες θα συνομωτούν εναντίον μου,
όταν το κρανίο μου θα συντρίβεται στα βράχια,
όταν θα πεθαίνω από ασιτία,
όταν θα καίγομαι μουσκεμένος πετρέλαιο,
όταν θα εκρήγνυμαι τυλιγμένος χειροβομβίδες,
όταν θα σκάω σε χίλια κομμάτια βομβαρδισμένος,
όταν θα πνίγομαι στον ωκεανό,
όταν θα πετσοκόβομαι από αγριεμένα πλήθη,

Θέλω να κλάψεις για μένα.

Οταν τα μάτια μου θα κλείνουν για πάντα,
όταν τα όνειρα θα μ' απαρνηθούν,
όταν διαψευστώ μαζί με τη γενιά μου,
όταν η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο θα πεθαίνει μαζί μου,
όταν η λαχτάρα για ζωή θα μυρίζει θάνατο,
όταν ο ιδρώτας θα γίνεται καταιγίδα,
όταν η τρομάρα θα μουδιάζει τα μέλη μου,
όταν δε θά 'χω πια δάκρυ να ξεβουλώνει τη σκέψη μου,

Tότε, ναι, τότε θέλω να κλάψεις για μένα!

Οχι πριν! Τότε. Τότε ακριβώς.
Για ένα λεπτό.
Οχι να σιγήσεις.
Να κλάψεις.
Γοερά.


~~~~~~~~~~~~~~~~~
ο ήχος εδώ για 7 μέρες

8 σχόλια:

Λαμπρούκος είπε...

Τώρα αυτό ήταν κάτι κακό????

Γιατί να κλάψει και ποιος???

Α ροδίτσα μου τα χαλάς!!! Η τέχνη συμβαδίζει με την αισιοδοξία. και εσύ είσαι γνήσια εκπρόσωπος της...

Rodia είπε...

Λαμπρούκο, (πρώην αγαπητέ, μη ξεχνιόμαστε!) το πόεμ απευθύνεται από κάποιον σε κάποιον (μεσω διαδικτύου) και αν το καλοσκεφτούμε θα πρέπει να σπαράζουμε στο κλάμα συνέχεια με όλα όσα γίνονται εναντίον του Ανθρώπου σήμερα παντού, σε όλο τον πλανήτη.
Αυτό σκέφτηκα και καλή είναι η αισιοδοξία μεν, αλλά όχι και η χαζοχαρουμενιά. Κάποτε, η γελοιοποίηση ενισχύει την εικόνα και κάνει συμπαθείς ακόμα και τους ψυχρούς εκτελεστές του είδους μας -του ανθρώπινου είδους εννοώ...

χμμ.. παρασοβάρεψα; χρειάζεται κι αυτό..

NinaC είπε...

Πολύ δυνατό, Ροδιά... και πολύ, μα πολύ αληθινό...

Marialena είπε...

Για μια στιγμή θα σιγήσω, για μια στιγμή θα δακρύσω, για μια στιγμή θα ραγίσω, μα τις άλλες στιγμές θα σε θυμάμαι! Τίποτα άλλο, καλημέρα Ροδιά μου, καλημέρα και στους υπολοίπους φίλους, καλημέρα!

Markos είπε...

Να με συγχωρείς, δεν θα σε ακούσω.
Κλαίω για όλα που θα σε φτάσουν μέχρι εκεί.
Όταν φτάσεις εκεί είναι αργά.
Τότε για άλλο θα κλαίω.
Θα κλαίω για όσα δεν πρόλαβα...

MainMenu είπε...

εγω παντως εχω κλαψει για σενα, κι οχι για ολα αυτα που λες...απλα μπηκα μια μερα στο σπίτι και μου μυρισε γαριδα...βαζω νερο να πιω και γινεται βισσυναδα.

μμμμμοουυτςςς

Epicuros είπε...

Γιατί τόσο σπαρακτικά πράγματα βρε Ροδιά! Χάθηκε κάτι πιό γελαστό;

Epicuros είπε...

Για χάρη σου πάω να ανεβάσω μιά φωτογραφία με πολύ χρώμα. Μπας και σου φτιάξω τη διάθεση, μιά και σου αρέσουν τα χρώματα...