Αμπανορθος εμενθασα ως αργιονη
εμβηλατινωσε η προαδη αντορνα
λουφωστραδες οι πυρτιολιανες
αγχαμορθρωνιστι ελανθοναν λικουπιριως
- Τις ει ω ξεινφεστρε;
- Ο σος ενδρεφοβλεγαρνης αφλαγερτια δριγκι
- Αμβετραν ω ενδρεφοβλεγαρνα και σπολια,
το ανθιαρνιοστον επιλικρασεν αγχις.
Εσθιρμον δρομασπιν ο ερισβιλουκουριος
και ανθρικδωθη
7 Απρ 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Κ. Ροδιά μήπως είσθε φίλη με τον κ. Σαρτζετάκη?
Να προσέχετε τας κακάς συναναστροφάς.
AAAAA! E πες το έτσι βρε Ροδιά να το καταλάβω...
* κύριε funEL έχετε μεγάλη φαντασία...
* Λαμπρούκο μου, βρήκαμε επιτέλους γλώσσα συνεννόησης!
* Ορλάντο, μη το σπας! Πρόκειται απλώς για γραφή με τυχαίες συλλαβές που σχηματίζουν "λέξεις" και στόχο έχουν να αναδεύσουν το συναίσθημα.. έτσι, χωρίς συγκεκριμμένες έννοιες που το μπλοκάρουν.. Τι εικόνα σχημάτισες διαβάζοντάς το; Αν το ακούσεις κιόλας, θα αποκτήσεις καλύτερη (συναισθηματική) εικόνα...
..άσε που μπορεί να απαγγελθεί με οποιοδήποτε τρόπο, λυρικά, άγρια, ρομαντικά, στεγνά, κλπ κλπ, κι επειδή δεν υπάρχουν τόνοι μπορεί να τονιστούν οπουδήποτε οι "λέξεις".. ;-)
ο τίτλος πάντως εκπληκτικός
Τυχαίος κι ο τίτλος. Πήρα μια "λέξη" απο την αρχικη φράση και μια απο την τελευταία, αφού αμφιταλαντεύτηκα μεταξύ τίτλων όπως αυτοί που απέρριψα:
1. Αμπανορθος εμενθασα
2. Αφλαγερτια δριγκι
3. Ο σος ενδρεφοβλεγαρνης
4. Λουφωστραδες
-----
Τέτοια παιχνίδια (ηχητικά με σύνθεση συλλαβών) έπαιζα με τον πατέρα μου σε προνηπιακή ηλικία και τα θυμάμαι σαν όνειρο. Πάνω που μάθαινα να μιλαω, μάθαινα και... ξένες γλώσσες!!!
Πολύ αργότερα αντιλήφθηκα τη σημασία που έχει ο ήχος μιας λέξης, ο τρόπος που μια λέξη θα ειπωθεί, έτσι ξεκίνησα μια σειρά απο απροσδιόριστα γραπτά πονήματα, ελεύθερα γραφής, τονισμού, ορθογραφίας και απαγγελίας...
Δοκιμάστε το με τα παιδιά σας ή τους φίλους σας, είναι αστείο πόσο ο ήχος και μόνο κάνει να αλλάζουν τα συναισθήματα.
Και μια απλή "καλημέρα" είναι διαφορετική ανάλογα με τον τρόπο που λέγεται. Κάποτε, μπορεί να μιάζει και με βρισιά!;-)
Κάτι σαν Βέλτσο μου κάνει η σύνθεση... Μου θυμίζει κι εμένα παιδικά παιχνίδια με την αδερφή μου. Ιδού μιά σύνθεση πάνω σ' ένα τραγουδάκι της εποχής (ξεχνώ τον τίτλο του τραγουδιού):
Μπουκαρεζάντ βακαρελί μικάρε βασελίντο (δις)
βασιραμό ντικαζεντέ φαλάσσο καμαρίνο (δις)
Τι φαλαμά τι φαλαμά,
μαρεζαφίνα μιλαφά.
Μαρεζαφίνα μιλαφά,
Τι φαλαμά τι φαλαμά!
Το (πραγματικό) τραγούδι έλεγε:
Την ερχομένη Κυριακή θα πάω να τα γλεντήσω (δις)...
Δυστυχώς δεν θυμάμαι άλλα λόγια... Αν το θυμάται κάποιος ας το συμπληρώσει...
Αμ εκείνος ο φίλος που ήρθ' απόψε απ' τα παλιά με μια μπρίζα στα σγουρά του τα μαλλιά;
..θα είχε καεί φαίνεται απο λογαριασμούς της ΔΕΗ..
Χαίρομαι όταν η φαντασία των παιδιών οργιάζει! Πολύ εξωτική η διασκευή!!!
:-)
Δημοσίευση σχολίου