20 Μαρ 2006

Το κόκκινο μαντήλι στον αέρα

Με το φέρρυ στον Ευβοϊκό
Σφιγμένοι στην κουπαστή
Ο αέρας να πολεμά το κόκκινο μαντήλι
να μπερδέψει τα μαλλιά μου
Το μαντήλι αντιστεκόταν

Ο εραστής μου με κοίταζε στα μάτια
Τον κοίταζα παιχνιδιάρικα,
εκείνος με πάθος
Μας κοίταζαν όλοι οι επιβάτες
Ηταν καλοκαιράκι και γεμάτο το πλοίο

Δεν μιλούσαμε,
ο αέρας θά 'παιρνε τα λόγια μας
Ούτε γελούσαμε,
μόνο αχνά χαμόγελα και ματιές

Ενοιωθα τη ζήλεια να μας τριγυρίζει
με όλα τα βλέμματα πάνω μας,
τα τραβούσε το κόκκινο φαίνεται

Φτάσαμε στον προορισμό μας,
έβγαλα το μαντήλι,
μπήκαμε στο αμάξι,
σήκωσε τη φούστα μου,
κάτι έψαχνε
-ίσως το μαντήλι-
Σε μια έρημη παραλία σταματήσαμε
και το βρήκε


__________________________
ΣΗΜ. από τη συλλογή "σημαδεύω έρωτες για να μείνουν ζωντανοί" που περιλαμβάνει ιστορίες αστείες και δραματικές, φανταστικές και πραγματικές, δικές και ξένες.

5 σχόλια:

NinaC είπε...

Το κόκκινο πάντα τραβάει τα βλέμματα!
Ολέ!

apousia είπε...

''Της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους,στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς..''
Συμφωνώ πως το κόκκινο τραβάει τα βλέμματα,είναι η μόνη ''πυρκαγιά'' που μπορούμε ν'αγαπήσουμε...

Rodia είπε...

apousia, ναι, έτσι είναι...

Rodia είπε...

Composition Doll, το κόκκινο που είναι μέσα μας περισσότερο...

Marialena είπε...

Όταν η φαντασία μπερδεύεται με την πραγματικότητα, οι επιθυμίες με τις αναμνήσεις, η ίδια η ζωή χρωματίζει τη μέρα μας. Καλημέρα Ροδιά μου, Μ.