12 Ιαν 2007

ΠΡΟΓΕΥΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ




Μαζί φοβόμαστε το θάνατο.
Κάθε βδομάδα που περνά
μας φέρνει πιο κοντά του.

Στον έρωτα τον ξεχνάμε:
είναι σα να πεθαίνουμε παρέα.
Μετά, τον ξαναθυμόμαστε και γελάμε.

- Θα κάνω ωραίο λείψανο, μου λέει,
μη παραλείψεις να με φωτογραφήσεις.
- Μου το χτυπάς πως δεν έχω φωτογένεια,
                                        -παίζω τη θυμωμένη-
επαφίεμαι στην τέχνη σου να με αναδείξεις!
...και στην καλή σου μηχανή -συνεχίζω.

- Ο έρωτας είναι μια πρόγευση θανάτου, λέει.
- Ο θάνατος είναι το επιδόρπιο του έρωτα, απαντώ.

και σκάμε ξανά στα γέλια!



--------------------------
Συλλογή "σημαδεύω έρωτες για να μείνουν ζωντανοί"

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν ο θάνατος είναι το επιδόρπιο του έρωτα το κυρίως πιάτο είναι η νεκροφιλία?

Rodia είπε...

Phebos, πού την είδες τη νεκροφιλία..? Ο έρωτας είναι το κυρίως πιάτο φυσικά. Δεν θα έτυχε ποτέ να σκεφτείς το «αχ, ας πέθαινα τώρα» φαίνεται...
:-))

------
word verification: luxor!!!

Ανώνυμος είπε...

εξυπνακίστικες "χαριτωμενιές" βρε Ροδιά είναι αυτά, μη παρεξηγείς! Αλλά είναι όντως η αλήθεια ότι δεν έτυχε να το σκεφτώ, ακόμα τουλάχιστον...

Rodia είπε...

Δεν παρεξηγώ βρε..:-))
Οταν το νιώσεις, θα είναι το απόλυτο και πρόσεξε μη φοβηθείς και το χασεις, ε

Ανώνυμος είπε...

θα το σκεφτώ πολύ να ξανακάνω έρωτα..είναι σαν ν'αφήνομαι στο θάνατο.κι εγώ φοβάμαι να αφεθώ.φοβάμαι να χαθώ ξανά.θα μου περάσει νομίζω..

Rodia είπε...

Ο φόβος δεν εχει θέση στη Ζωή!:-)))

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

να δέιτε που η μεγαλύτερη απομυθοποίηση της ζωής μας που όλοι θα ζήσουμε κάποτε ,είναι η εμπειρία του θανάτου.
τόσο απλό και σίγουρα κατα κάποιο τρόπο λυτρωτικό.
Μία άφεση όπως ακριβώς στον ερωτα