Η ΑΝΑΣΚΑΦΗ

Στο πλαίσιο της προσπάθειας απεγκλωβισμού από τις εικόνες οι οποίες μας δυναστεύουν, κάθε 15ήμερο θα ανεβαίνει και απο μια τολμηρή ιστορία.

"...τη γαλήνη, την πνευματική γαλήνη και ανάταση που εμπνέει το Δελφικό Τοπίο..." κλείνει την ομιλία του ο ρήτορας σα να κατεβάζει βαριά την αυλαία ενός ομότιτλου θεατρικού έργου, και η σιγή του μικρού πλήθους που τον παρακολουθεί είναι η καλύτερη επιβράβευση. Τα χειροκροτήματα δεν αρμόζουν σ' ένα χώρο όπως οι Δελφοί. Ο ομιλητής αποσύρεται και αναλαμβάνει ο επόμενος να συνεχίσει σχετικά με την ιστορία της Δελφικής αναβίωσης, Σικελιανός κι έτσι...

Ο νεαρός αρχαιολόγος ψάχνει ακόμα το σκοτεινό της τοπίο έχοντας χώσει το χέρι του στο δέλτα του ποταμού της, αφού έχει αφαιρέσει το άσπρο βρακάκι που αναπαύεται στη δεξιά τσέπη του τζίν του.

Κάθονται κάπως παράμερα ώστε, και να παρακολουθούν όσα συμβαίνουν αλλά και να επιδίδονται παράλληλα στις ανίερες πράξεις τους χωρίς να προκαλούν βέβηλα βλέμματα.
Το κορίτσι φοράει ένα μακρύ και φαρδύ φόρεμα σε αρχαϊκό στυλ, ειδικά ψωνισμένο για την περίσταση, που διευκολύνει τις ανασκαφές του νέου της συντρόφου. Οι γονείς είναι καθισμένοι στις πρώτες θέσεις και παρακολουθούν με ενδιαφέρον τους διαδοχικούς ομιλητές έχοντας ανοιγμένο το πρόγραμμα με τα περιεχόμενα της εκδήλωσης, όπου περιέχονται και σχετικά αποσπάσματα των ομιλιών. Ο πατέρας, γνωστός φιλόλογος, έχει βγάλει το πολύτιμο στυλό του και κρατά σημειώσεις προς χάρη της μητέρας, εκλεκτής κριτικού θεάτρου σε στήλη αθηναϊκής εφημερίδας.

Το μπούστο της νεαρής κοπέλας φαίνεται καθαρά πίσω από το χαμηλό βράχο, με το πρόσωπο τελείως σοβαρό και το βλέμμα εμβριθώς προσηλωμένο στο κοίλον με τους ομιλητές. Ο νεαρός αρχαιολόγος φαινόταν και αυτός προ ολίγου, τώρα όμως έχει εξαφανιστεί, μια και είναι ξαπλωμένος πίσω απο το χαμηλό βραχάκι, συνεχίζοντας τις ανασκαφές του στο ιερό δέλτα, έχοντας μάλιστα προσθέσει και το λεπτό εργαλείο της γλώσσας του μετά τη γενική ανασκαφή που έφεραν εις πέρας τα ευκίνητα δάχτυλα των χεριών του.

Το κορίτσι κάθεται σε ένα κομμάτι μικρού κίονα έχοντας ανοίξει τα πόδια και έχοντας παραδώσει στην ορμή του νεαρού αρχαιολόγου το αρχαιότερο μυστήριο του άντρου της, κάθυγρου ως σπήλαιο και ως χαράδρα όπου ρέει το ύδωρ της Στυγός. Το πρόσωπο του νέου βρίσκεται σε πλάγια θέση, αναπαυόμενο επι της δεξιάς του παλάμης, ενώ η αριστερή παραμερίζει εντέχνως τα πυκνά δάση της κοιλάδας για να διευκολύνει το έργο της ανασκάπτουσας γλώσσας. Το μπούστο του κοριτσιού αναταράζεται με διαδοχικούς κραδασμούς και οι γονείς, που ρίχνουν πότε πότε κάνα βλέμμα, είναι περήφανοι που το σπλάχνο τους κατανοεί με ενθουσιασμό τα δρώμενα.

Ο νεαρός αρχαιολόγος μετακινείται έρποντας ως όφις και ως σαύρα επι των ιερών ερειπίων, τόσο ώστε να ταυτιστεί ο δικός του κίονας με τη συντεταγμένη της ολόδροσης κοιλάδας. Το κορίτσι αλλάζει τότε με ευκολία τη θέση του χωρίς δισταγμό, συνεχίζοντας να διατηρεί το ύψος του αναφαινόμενου μπούστου πίσω απο τον χαμηλό βράχο, καθισμένο όμως πλέον επί του κίονος του νεαρού αρχαιολόγου. Ευτυχώς, οι αναταράξεις του κορμού συμπίπτουν με το πέρας της ομιλίας του δευτερου ομιλητή και οι γονείς, που ξαναστρέφουν το βλέμμα, χαίρονται που η κόρη τους έχει μπει για τα καλά στο νόημα και δε βεβηλώνει με χειροκροτήματα τον ιερό χώρο.

Η ιερουργία του νεαρού ζεύγους συνεχίζεται με ζέση. Ο νεαρός αρχαιολόγος, ενθουσιασμένος με την επιτυχία των ανασκαφών του, ρέει ολόκληρος, διαχέεται απο όλους τους πόρους του σώματός του. Ο ιδρώτας πλαισιώνει το μέτωπό του, οι μασχάλες του έχουν μουσκέψει το κοντομάνικο μπλουζάκι και ο κίονάς του, περιχαρής, εξακοντίζει το ορμητικό συντριβάνι του μέσα στη χλοερή κοιλάδα. Μετά απο αυτή την εξαιρετική επιτυχία των ανασκαφών του, δικαιούται πλέον να καταρρεύσει πανευτυχής ανάσκελα, μπροστά στα πόδια της ηγερίας του.

Τελειώνει και ο τρίτος ομιλητής το λόγο του και το μικρό πλήθος σηκώνεται και προχωράει σιγά σιγά προς την έξοδο, κατευθυνόμενο προς το εστιατόοριο του τουριστικού περιπτέρου για το προγραμματισμένο γεύμα.

Το κορίτσι σηκώνεται κι αυτό, ακολουθώντας τους γονείς, ενώ ο νεαρός αρχαιολόγος παραμένει λίγο ακόμη σε ύπτια θέση απολαμβάνοντας με τη φαντασία την προηγηθείσα επιτυχία του.

Στο εστιατόριο του περιπτέρου οι δυο νέοι ανταλλάσσουν βλέμματα με νόημα και οδεύουν παράλληλα προς τις τουαλέττες, όπου εκείνος -με τρόπο- καταχερίζει το άσπρο της μικρό εσώρουχο -μη μείνει και ξεβράκωτη η μικρή. Το κορίτσι πολύ θα ήθελε μια σύντομη συνέχεια του προηγούμενου έργου, η ώρα όμως της αναχώρησης πλησιάζει και δε διακινδυνεύει μια αναζήτησή της απο τη μητέρα της. Ο νεαρός αρχαιολόγος της κλείνει το μάτι δείχνοντας τον αριθμό του κινητού του, που έχει προλάβει -ο αθεόφοβος- να γράψει στο άσπρο κυλοτάκι. Το κορίτσι κοκκινίζει απο ευχαρίστηση μπροστά στη σκέψη μιας επανάληψης των ανασκαφών και σε άλλους χώρους, και μπαίνει στην τουαλέτα των γυναικών για να το φορέσει.

Υστερα απο λίγη ώρα, τα πούλμαν αναχωρούν για την πρωτεύουσα με τη μικρή οικογένεια να ανταλλάσσει εμπειρίες, διηγούμενη τα όσα έχουν προηγηθεί στην πολιτιστική εκδήλωση. Ο πατέρας συμβουλεύεται τις σημειώσεις του, η μητέρα σημειώνει τώρα συνδυάζοντας τη μαγεία του Δελφικού Τοπίου με τα λόγια των ομιλητών, βαθιά χωμένη στην προετοιμασία του άρθρου που θα δημοσιέψει, και το κορίτσι κοιτάζει αποχαυνωμένο έξω απο το παράθυρο. Οι γονείς είναι πλέον βέβαιοι πως η κόρη τους βρίσκεται στα ίχνη τους, όντας σίγουροι για την επίδραση της μαγείας των Δελφών στην πνευματική της σφαίρα.

Νέα πούλμαν καταφτάνουν στον ιερό χώρο, αδειάζοντας φρέσκους επισκέπτες. Ο νεαρός αρχαιολόγος βρίσκεται επί των επάλξεων, πανέτοιμος για νέες ανασκαφές. Μια νεαρή τουρίστρια με μακρύ φαρδύ φόρεμα που θυμίζει αρχαίο ένδυμα -κατάλληλο για την περίσταση- απομακρύνεται απο το γκρουπ κρατώντας τη φωτογραφική της μηχανή...

_________________________
ΣΗΜ. -01 Προς άρσιν παρεξηγήσεων, η μικρά είναι ενήλικη.
ΣΗΜ. -02 Ηχητικά εδώ