23 Μαρ 2006

μαντινάδα λυπητερή

Καλέ μου κι αν σε θάψανε, κι αν σ' έφαγε το χώμα
ο νους μου δε σ' απόδιωξε, ούτε η καρδιά μου ακόμα.

4 σχόλια:

ViSta είπε...

Ροδιά, τί συνέβει βρε κορίτσι μου; Τα συλλυπητήριά μου.

Rodia είπε...

.





Χρόνια κοντεύουνε εφτά, μα η πληγή δεν κλείνει
ωσάν τον πονοκέφαλο που θέλει ασπιρίνη

Ευχαριστώ:-) να είσαι καλά ViSta

Λαμπρούκος είπε...

Αμάν ρε Ροδίτσα πρωί-πρωί.
Προχωράμε, θυμόμαστε αλλά προχωράμε. Η μνήμη είναι η παρηγοριά και η αλήθεια μας.

Rodia είπε...

Γιατί κ. Νομάρχα; Δίδομεν την εντύπωσιν ότι είμεθα κολλημέναι;

Την καλημέρα μας!:-))