ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ (Συνομιλία ζευγαριού)

Γυναίκα: Θά 'θελα να ξέρω αν μ' αγαπάς.

Αντρας: Είναι τόσο σημαντικό για σένα να το ξέρεις;

Γυναίκα: Είναι πολύ σημαντικό να ξέρω πως μ' αγαπάς.

Αντρας: Κι αν δε σ' αγαπώ;

Γυναίκα: Κι αυτό θά 'θελα να τό 'ξερα.

Αντρας: Δε θα πληγωνόσουν αν δε σ’ αγαπούσα;

Γυναίκα: Μπορεί και να πληγωνόμουν, μα θά ’θελα να το ξέρω.

Αντρας: Γιατί θά 'θελες να ξέρεις κάτι που θα σε πλήγωνε;

Γυναίκα: Γενικά, δε θέλω να γνωρίζω πράγματα που με πληγώνουν, όμως θά 'θελα να ξέρω αν μ' αγαπάς ή όχι.

Αντρας: Δε θα μπορούσα να στο πω με βεβαιότητα, γιατί κι εγώ δεν ξέρω αν σ' αγαπώ.

Γυναίκα: Μα, γίνεται να μη ξέρεις;

Αντρας: Δε μπορώ να ξέρω τι γίνεται μέσα μου. Εσύ, ας πούμε, μ' αγαπάς;

Γυναίκα: Δε μπορώ να σου απαντήσω.

Αντρας: Γιατί δε μπορείς;

Γυναίκα: Γιατί δεν ξέρω αν σ' αγαπώ.

Αντρας: Είδες; Κι εσύ δεν ξέρεις. Πώς θέλεις να ξέρω εγώ;

Γυναίκα: Θά 'θελα να ξέρεις, εσύ τουλάχιστον.

Αντρας: Δεν ξέρω, δεν ξέρω, δε μπορώ να ξέρω.

Γυναίκα: Μήπως δε θέλεις να ξέρεις;

Αντρας: Δε φαντάζεσαι πόσο θά 'θελα να ξέρω αν σ’ αγαπώ.

Γυναίκα: Και γιατί τότε δε θέλεις να ξέρεις;

Αντρας: Θέλω να ξέρω αλλά δε μπορώ.

Γυναίκα: Δε μπορείς να ξέρεις ή δε μπορείς να θέλεις;

Αντρας: Δε μπορώ, δε μπορώ, δε θέλω να μπορώ να ξέρω.

Γυναίκα: Λίγο μπερδεμένα μου τα λες. Σε ρωτάω τί μπορείς και μου λες πως δε θέλεις να μπορείς.

Αντρας: Και να μπορούσα, δε θά 'θελα να ξέρω, αυτό είναι.

Γυναίκα: Μα τόσο δύσκολο είναι;

Αντρας: Αφού κι εσύ δεν ξέρεις, κι ίσως δε θά 'θελες να ξέρεις αν μ' αγαπάς, κι ίσως ίσως και να μη μπορείς να θέλεις να ξέρεις αν μ’ αγαπάς, πώς το ζητάς από μένα;

Γυναίκα: Ρώτησα, έλπιζα, πως εσύ τουλάχιστον θα μπορούσες να ξέρεις και θα μού 'λεγες.

Αντρας: Μπορώ να σου πω κάτι πάντως: Να, μια σ' αγαπώ και μια δε σ' αγαπώ. Πότε βρίσκομαι στον ουρανό και πότε στη γη. Αυτό.

Γυναίκα: Οταν μ' αγαπάς, βρίσκεσαι στη γη ή στον ουρανό;

Αντρας: Και στη γη και στον ουρανό.

Γυναίκα: Κι όταν δεν μ' αγαπάς;

Αντρας: Κι όταν δε σ' αγαπώ το ίδιο: Και στη γη, και στον ουρανό.

Γυναίκα: Μα πώς γίνεται αυτό; Πώς μπορείς και το λες;

Αντρας: Ετσι αισθάνομαι.

Γυναίκα: Μα... και στη γη και στον ουρανό;

Αντρας: Ναι.


(μικρή παύση - μουσική)


Γυναίκα: Μα πώς μπορείς να μ' αγαπάς και να μη μ' αγαπάς και στη γη και στον ουρανό;

Αντρας: Δεν ξέρω. Πάντως εγώ σου απάντησα με κάποιο τρόπο. Εσύ τι μπορείς να μου πεις; Μ' αγαπάς; Τι λες;

Γυναίκα: Τι να πω τώρα πια; Τι ν' απαντήσω; Ισως αυτό που είπες κι εσύ, κι ας μη το καταλαβαίνω. Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ και στη γη και στον ουρανό!

Αντρας+Γυναίκα: Αυτό είναι: Και στη γη και στον ουρανό!


Αυλαία

29/04/1982/16:10