Θά 'ρθει μια μέρα
που θα σε δω ν' αφήνεις
το φουστάνι του μυαλού σου
στην κρεμάστρα
κι ελεύθερος θα μείνεις
από σκέψεις
κι άλλα φθοροποιά
στοιχεία και στοιχειά
με τα φτερά ανοιγμένα
να πετάς ψηλά
το θησαυρό του ονείρου
αγγίζοντας
ελεύθερος επιτέλους
7/10/2002
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ακριβές, Όμορφο. Καμιά λέξη δεν περισσεύει.
Καλημέρα!
Αυτό το ποίημα νομίζω ότι όταν το δίαβασα...μεταμορφώθηκε σε κόκκινο μπαλόνι μέσα μου...
Δημοσίευση σχολίου