(ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ)
Μέσα στο σκούρο μπλέ κουστούμι στριμωγμένος
μόνος, συνθλίβετ' ο εαυτός του ο καημένος
Βασανισμένος, στα στενά μπερδεύεται και σκάει
και βλαστημάει το κουστούμι που φοράει
Πόσα κουστούμια στη ζωή του έχει φορέσει,
και δε ρωτήθηκε ποτέ του άν του αρέσει
μέσ' στις γραβάτες το λαιμό του να τυλίγει
και την ανάσα της ζωής του έτσι να πνίγει
Σκέφτεται πότε θάρθει η ώρα να το βγάλει
κουνώντας άκαιρα το γκρίζο του κεφάλι
γιατί το ξέρει: Ετσι θα μένει μπερδεμένος
Το μπλέ κουστούμι θα φοράει και πεθαμένος!
Μέσ' στη ζωή του ευκαιρίες να το βγάλει
είχε πολλές, μα δεν το τόλμησε. Και πάλι
αναστενάζει και ξεσφίγγει τη γραβάτα
Αυτός ποντίκι, μα η κοινωνία γάτα!
27-09-90/17:52
(επεξεργασία: 21-01-94)
2 σχόλια:
θα μπορούσε να μελοποιηθεί σε λαϊκό ή μη άσμα.
Κυριε Ροιδη συμφωνω.Η ατιμη η κενωνια!
Δημοσίευση σχολίου