Το παιχνίδι

Με τον εραστή μου παίζουμε ένα παιχίδι
Ενα παράξενο παιχνίδι,
ίσως και επικίνδυνο για το μυαλό.
Υποκρινόμαστε ότι
καθένας μας είναι κάποιος άλλος.
Εχω φτάσει να ζηλεύω αυτή την άλλη
που τον αποσπά με τα μηνύματά της
και θέλω ολόκληρη την προσοχή του:
Να εστιάζει σε μένα μονάχα.
Αχ! Θα την ξεμαλλιάσω κάποιαν ώρα!

Εκείνος το γλεντάει μισογελώντας
και κάποτε μου λέει:

- Αν μάθω ότι με απατάς θα σε σκοτώσω.
- Το ίδιο θα κάνω και 'γώ, απαντώ.
- Μέχρι να βάλεις τραπέζι, θα ρίξω μια ματιά στο μέηλ μου.
- Ναι, για να σαλιαρίζεις με τη λεγάμενη,
απαντώ και κλείνω βίαια τον υπολογιστή.
- Μη το ξανακάνεις αυτό! Επεμβαίνεις στα προσωπικά μου!
- Μπα; Εχουμε και προσωπικά τώρα;

Αρχίζω να κλαίω και με παίρνει στα γόνατά του.
Ερχεται μια μυρωδιά σαν κάτι να καίγεται.

- Ωχ! Το φαΐ! πετάγομαι επάνω.
- Τώρα το θυμήθηκες το φαΐ;
- Ελα να βοηθήσεις καλύτερα.
- Ναι, μάτια μου, να βοηθήσω. Πάμε στην ταβέρνα;
- Πάμε, λέω ενθουσιασμένη,
που αφήνει το μέηλ του γι αργότερα -για το χατήρι μου.

Μόλις επιστρέψουμε, ξέρω τι θα κάνω.
Θα κλειστώ στο γραφείο μονάχη,
να γράψω σ' αυτό τον υπέροχο τύπο,
που είναι ο εραστής μου.
Θα του τα πω όλα!


(31-07-2005)
__________________________
ΣΗΜ. από τη συλλογή "σημαδεύω έρωτες για να μείνουν ζωντανοί" που περιλαμβάνει ιστορίες αστείες και δραματικές, φανταστικές και πραγματικές, δικές και ξένες.