Εχω ένα περιπλανώμενο εραστή.
Κάθε λίγο αλλάζει τόπο εργασίας
Με καλεί συχνά, αλλά σπάνια ανταποκρίνομαι
αν και αγαπώ τ' αεροπλάνα.
Γίνεται έκρηξη στον έρωτά μας.
Το μέσα θέλει να βγει έξω.
Μετά, χαριεντιζόμαστε
ανταλλάσσοντας μακάβριες σκέψεις:
-Πότε θα πεθάνεις; Τον ρωτώ
-Πριν απο σένα, μου απαντάει, για να με θάψεις,
νά 'ρχεσαι να χαϊδεύεις το χώμα στο μνήμα μου
θυμήσου να φυτέψεις πανσέδες
-Οχι, εγώ θέλω πρώτη, του λέω,
εσύ χαϊδεύεις πιο απαλά.
Θέλω το χώμα σκέτο, να νοιώθω το άγγιγμά σου.
Συζητούμε γυμνοί χωρίς αποσιωπητικά
Περικλείουμε σε αγγίγματα την αιωνιότητα.
__________________________
ΣΗΜ. από τη συλλογή "σημαδεύω έρωτες για να μείνουν ζωντανοί" που περιλαμβάνει ιστορίες αστείες και δραματικές, φανταστικές και πραγματικές, δικές και ξένες.
3 Μαΐ 2006
Ο εραστής μου
Posted by
Rodia
at
5/03/2006 09:18:00 μ.μ.
Labels:
ποιηματα,
σημαδεύω έρωτες για να μείνουν ζωντανοί
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
ο ερως εργασια;
η εκρηξη ταξιδι;
"αστείες και δραμάτικές... Ποιός μπορεί να τοποθετήσει τι και που;"
***Νόρθυ, μη το ψάχνεις πολύ, μια απλή ιστοριούλα είναι με απλή ανάγνωση. Αμα σου λέει όμως και κάτι ακόμα, ε, αυτό δεν απαγορεύεται!
:-)
***Λαμπρούκο μου, ΕΓΩ τις τοποθετώ!
..και.. δεν αποκαλύπτω πού και πώς..
Υπάρχει πρόβλημα; χεχε..
:-)
Τελικά πολλές ερωτικές συζητήσεις καταλήγουν σε τέτοιους διαλόγους. Φαίνεται πως ο άνθρωπος όταν είναι ερωτευμένος φοβάται λιγότερο . Μάλλον γιατί δεν νιώθει πια τόσο μόνος...(Το ποίημα είναι πολύ όμορφο)
Ετσι είναι Στέλιο.. Πόσες φορές δε λέμε "ας πέθαινα τούτη την ώρα"..?
:-)
Να με και εγώ. ¨οντως ωραίο το ποιημα
ποτε θα πάμε για μπύρες?
Δημοσίευση σχολίου