Απλωσε το δεξί της χεράκι στο κομοδίνο πλάϊ και πήρε το χάπι του ύπνου. Η σημερινή μέρα είχε περάσει ήσυχα, ούτε κρότοι, ούτε τίποτα. Ανησυχούσε λιγάκι, αλλά μπορεί να ήταν και για καλό αυτή η σιωπή. Δε μπορούσε να δει τίποτα ακόμα, μόνο άκουγε. Η ακοή της είχε εξαιρετική απόδοση, μπορούσε ν' ακούσει και τον παραμικρό ψίθυρο. Καταλάβαινε απ' το βάδισμα ποιός έμπαινε στο θάλαμό της, μια νοσοκόμα, ένας γιατρός ή ένα μπίρντα.
Προτιμούσε τα μπίρντα πάντα, επειδή είναι ήρεμα και δεν έχουν συναισθηματικές εξάρσεις. Το άγγιγμά τους είναι απαλό και σταθερό. Μια νοσοκόμα μπορεί να δώσει και καμμιά τσιμπιά άμα –για παράδειγμα- δεν της αρέσει η στάση που παίρνεις για κατούρημα στην πάπια. Ενα μπίρντα ποτέ.
Τα μπίρντα είναι πλάσματα εξωκοσμικά, κανείς δε θυμάται πλέον απο ποιό γαλαξία κατάγονται, ούτε κι από που προέρχεται η ονομασία τους. Δεν έχει ιδιαίτερο όνομα το καθένα τους, όπως οι άνθρωποι και τα οικόσιτα ζωάκια, απλά είναι και λέγονται «μπίρντα» όλα τους κι αντί για ονόματα έχουν αριθμούς. Εξωτερικά δε διαφέρουν καθόλου απ’ τους ανθρώπους. Υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά μπίρντα, μόνο που δεν έχουν καθόλου ορμές κι έτσι ούτε ερωτεύονται ούτε παντρεύονται και πολλαπλασιάζονται μόνο με κλωνισμό. Το σώμα τους και τα χαρακτηριστικά του προσώπου είναι πανομοιότυπα. Η διαφορά είναι στο βλέμμα κυρίως, στον τρόπο που κοιτάζουν, είναι σα να κοιτάζουν αλλά να μη βλέπουν, κάπως σαν εντελώς αφηρημένο. Το βλέμμα ενός μπίρντα τρυπάει τοίχους και ψυχές. Δεν είναι όμως να τα φοβάται κανείς αυτά τα πλασματάκια. Ουδέποτε έχει αναφερθεί –όσο υπάρχει ο κόσμος κι ο πολιτισμός μας τουλάχιστον- η παραμικρή απείθεια, το παραμικρό ατόπημα, πόσο μάλλον παράπτωμα, από κάποιο μπίρντα.
Γι αυτό το λόγο χαίρουν απόλυτης εμπιστοσύνης κι έχουν καταλάβει ακόμα και υψηλές υπεύθυνες θέσεις στην κοινωνία μας. Τα ίδια δεν επιδιώκουν κάτι τέτοιο βέβαια, αλλά και δεν αρνούνται τίποτα, σε κανένα. Οπου τοποθετήσεις ένα μπίρντα κι όποια εργασία του αναθέσεις, είσαι σίγουρος πως –ο κόσμος να χαλάσει- θα τη φέρει σε πέρας με τον καλύτερο και ταχύτερο τρόπο. Κοστίζει κάπως ακριβά βέβαια να συντηρείς ένα τέτοιο πλάσμα. Οχι επειδή έχει παράλογες οικονομικές απαιτήσεις, το αντίθετο μάλιστα. Ενα μπίρντα δε θέλει καθόλου χρήματα. Τα απεχθάνεται κι ούτε καν τ’ αγγίζει. Για να εργαστεί όμως αποτελεσματικά θέλει καλή διατροφή, όμορφα και καθαρά ρουχαλάκια καθώς και υγιεινό περιβάλλον με πολύ πράσινο γύρω του.
Τα μπίρντα αγαπούν πολύ την ομορφιά και δε μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτή. Μπορεί να δεχτούν να τρώνε λιγώτερο –για ποιότητα ούτε λόγος να χειροτερέψει- αλλά δε θα δεχτούν ποτέ να μείνουν σ’ ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας χωρίς θέα και πράσινο. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε βρει τη βολή μας και αναθέτουμε όλες τις δύσκολες εργασίες στα μπίρντα, επειδή τα μπίρντα φαίνεται να γνωρίζουν τα πάντα χωρίς να χρειάζεται να σπουδάσουν. Είναι απλούστατα γεννημένα γιατροί, νοσοκόμοι, δικαστές, δικηγόροι, μηχανικοί. Τα γονίδιά τους έχουν πάρει πλήρεις πληροφορίες για όλα όσα υπάρχουν στον πλανήτη μας κι ίσως και γι άλλα πολλά που δε γνωρίζουμε ακόμα. Ενα μπίρντα όμως κρατάει καλά φυλαγμένο το μυστικό του και δεν είναι δυνατό να το αποσπάσει κανείς με οποιοδήποτε τρόπο. Δε μιλούν σχεδόν ποτέ, μόνο όταν είναι ανάγκη, αλλά και τότε προτιμούν να εκφράζονται γραπτώς.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας τους –όποια κι αν είν' αυτή- ακούνε μουσική από ένα γουώκμαν προσαρμοσμένο στη φαρδειά τους ζώνη. Η μουσική αυτή είναι εντελώς μονότονη, ένας διαστημικός ήχος συριχτός, σχεδόν παραμυθένιος, που άμα τον ακούσει μια φορά το αφτί του ανθρώπου, μάλλον δε θά 'χει καμμιά επιθυμία να τον ξανακούσει. Το κράτος κι οι μεγάλες επιχειρήσεις προτιμούν τα μπίρντα επειδή ποτέ δεν κάνουν απεργία, ούτε καν περνάει απ' το νου τους κάτι τέτοιο. Εργάζονται συνεχώς χωρίς καμμιά διακοπή για όσες ώρες είναι προγραμματισμένα.
Στην αρχή που τ' ανακάλυψαν, τα χρησιμοποιούσαν μονάχα για κατώτερες εργασίες, σκουπιδιάρηδες, ταχυδρόμους, κλπ. Οταν όμως κάποιος επιστήμονας αποκάλυψε το μυστικό των γονιδίων τους, όλοι έπεσαν επάνω τους για να εκμεταλλευτούν τις ικανότητές τους. Ακόμα κι οι αποτυχημένοι συγγραφείς γίνονται διάσημοι μετά την απόκτηση ενός μπίρντα. Το μπίρντα γράφει χωρίς να διεκδικεί πνευματικά δικαιώματα κι έχει και μεγάλη φαντασία –μονάχα όταν γράφει. Γράφει αυτόματα ό,τι του παραγγείλει κανείς, χωρίς κανένα δισταγμό, σχεδόν χωρίς έμπνευση! Γράφει αυτόματα τα πάντα, από μια απλή αίτηση ή έκθεση ιδεών μέχρι μια επιστημονική πραγματεία οποιασδήποτε επιστήμης, ένα προεκλογικό λόγο ή ένα αστυνομικό μυθιστόρημα τριακοσίων σελίδων. Ετσι εκδόθηκε επιτέλους το λεξικό, που η Ακαδημία το δούλευε πάνω από δυο αιώνες. Τριάντα μπίρντα το τέλειωσαν σε εφτά μήνες μονάχα κι όχι μόνο αυτό, επιμελήθηκαν και την έκδοση, έκαναν και τη διανομή και τη διαφήμιση με τόση επιτυχία, που εξαντλήθηκε κιόλας η έκτη έκδοση!
Το σώμα των δικαστών αποτελείται σχεδόν αμιγώς από μπίρντα. Οι δικαστές αυτοί είναι πάντα αδέκαστοι, δικάζουν με σοφία και ευαισθησία. Είναι απόλυτα ικανοί να διακρίνουν τον ένοχο κι όταν χρειαστεί δε μένουν αυστηρά προσηλωμένοι στο «γράμμα» του Νόμου αλλά εξαντλούν το «πνεύμα» του. Θα μπορούσε να πει κάποιος, πως μπαίνουν στο μυαλό των υποδίκων και διαβάζουν τις σκέψεις... Κάτι ακόμα σημαντικό που δεν ειπώθηκε με αρκετή σαφήνεια είναι πως αν π.χ. ένα μπίρντα-δικαστής για κάποιο λόγο δε θεωρείται απαραίτητο μπορεί, χωρίς καμμιά διαμαρτυρία, να γίνει νοσοκόμος. Αυτό κανένας άνθρωπος δε θα το δεχόταν κι ούτε φυσικά θά 'χε την ικανότητα να το κάνει. Τα μπίρντα ζούν κοντά στη φύση όταν είναι ελεύθερα, χωρίς δηλαδή τις υποχρεώσεις που δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα να τα φορτώσουν οι άνθρωποι, αλλά και πριν «ανακαλυφθούν» απο τους ανθρώπους.
Εμείς οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να τα καταλάβουμε, πώς δηλαδή είναι δυνατό να υπάρχουν πλάσματα χωρίς ίχνος εμφανούς συναισθήματος, τη στιγμή που αναγνωρίζουμε την ύπαρξή του ακόμα και στα ζώα μας. Ετσι είναι όμως. Εχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες περί αυτών των πλασμάτων και της ιδιοσυγκρασίας τους, πολλές απ’ αυτές μιλούν για την πιθανότητα να έχει επιδράσει στο γονιαδιακό χαρακτήρα τους η απέραντη σοφία που κρύβεται κάτω απ’ την καρτερικότητά τους. Θα πρέπει να έχουν περάσει «δια πυρός και σιδήρου» μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η παντελής τους αδιαφορία προς τα τετριμμένα και τα μικρά ζητήματα –τα λεγόμενα «υλικά» ή «προσωρινά» του κόσμου τούτου. Η γνώση τους ίσως ξεπερνάει τον υλικό μας κόσμο που είναι φτιαγμένος με τις εικόνες του καθένα μας.
Η μικρή ασθενής που είχε υποβληθεί σε εγχείρηση για την ανάκτηση της όρασής της νοσηλευόταν εδώ και τρείς μέρες στο κρατικό νοσοκομείο μέχρι ν’ αναρρώσει, να βγουν οι γάζες απ’ τα ματάκια της και να φανεί το αποτέλεσμα της επέμβασης. Είχε υποστεί βλάβη του οπτικού νεύρου σ’ ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα πριν απο τρία χρόνια, ήταν όμως πολύ μικρή για να χειρουργηθεί, έπρεπε να πάρει και σειρά στη λίστα του νοσοκομείου. Τώρα που η μικρή βρισκόταν στην ηλικία των δέκα ετών, με αρκετά δυναμωμένο οργανισμό, μετά από ειδική δίαιτα και γυμναστική, η εγχείρηση είχε αυξημένες τις πιθανότητες επιτυχίας της. Ο γιατρός που έκανε τη λεπτή επέμβαση ήταν κι αυτός ένα μπίρντα. Μόνο ένα μπίρντα θα μπορούσε άλλωστε να την κάνει.
Τα χάπια του ύπνου που είχε διατάξει ο γιατρός της ήταν από φυτικά εκχειλίσματα, ώστε να μην επιβαρύνουν με χημικές ουσίες τον ευαίσθητο οργνισμό της. Επρεπε να κοιμάται πολλές ώρες, πράγμα που ένας άνθρωπος –πόσο μάλλον ένα παιδί- δεν είναι δυνατό να καταφέρει από μόνος του. Τα μπίρντα κοιμούνται κατά βούληση όσο και όποτε θέλουν, όσο και όποτε είναι απαραίτητο, ανάλογα με τις ευθύνες που έχουν αναλάβει. Μπορούν, ας πούμε, να εργάζονται χωρίς διακοπή επί πολλά συνεχή εικοσιτετράωρα και μετά, με δυο ωρίτσες ύπνου νά 'ναι φρέσκα φρέσκα ή –αν δεν έχουν εργασία- να κοιμούνται συνεχώς επί εβδομάδες, ακόμη και μήνες.
Ενα πρωϊνό ήρθε επιτέλους η πολυπόθητη στιγμή της αποκάλυψης, η στιγμή που θα έβγαιναν οι γάζες και θα ήταν ορατό το αποτέλεσμα της εγχείρησης. Οι γονείς της μικρής βρίσκονταν έξω απ' τον ειδικό θάλαμο και περίμεναν με αγωνία. Ο γιατρός-μπίρντα πέρασε με τη λουλουδάτη του μπλούζα –τα μπίρντα φορούν πάντα ρούχα με λουλουδάτα υφάσματα, ακόμα κι οι δικαστές, χωρίς να χάνουν τίποτα απ’ την υπόληψη που τους έχουμε- χαιρέτησε τους γονείς κοιτάζοντά τους με το απλανές του βλέμμα και μπήκε στο θάλαμο μόνος. Πλησίασε το κρεββάτι της μικρούλας κρατώντας το μικρό δίσκο με τα εργαλεία του. Πήρε ένα μεγάλο ψαλίδι κι άρχισε να κόβει το κάλυμμα του κεφαλιού της. Η μικρή ήταν εξαιρετικά ήσυχη, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στα πεπειραμμένα ευαίσθητα χέρια του μπίρντα.
Μόλις αφαιρέθηκε το κάλυμμα κι αποκαλύφθηκαν οι γάζες, άρχισε να τις ξετυλίγει προσεχτικά. Τα παράθυρα είχαν κατεβασμένα τα ρολλά γιατί ήταν απαγορευμένο το πολύ φως για την περίπτωση. Σιγά σιγά θα έβλεπε η μικρούλα, σα ν’ ανακάλυπτε τον κόσμο απ’ την αρχή. Οι γάζες ξετυλίγονταν αργά αργά και το παιδί έλυωνε κυριολεχτικά παραιτημένο στο απαλό άγγιγμα των έμπειρων χεριών. Οταν αφαιρέθηκε κι η τελευταία γάζα, με τα μάτια κλειστά ακόμα, η μικρή ασθενής αγκάλιασε το γιατρό-μπίρντα και τον έσφιξε με θέρμη στα μικρά της μπρατσάκια λέγοντάς του: «Ευχαριστώ, ευχαριστώ γιατρέ!
Κι αν ακόμα ποτέ μου δεν ξαναδώ, ευχαριστώ γι αυτό το άγγιγμα, ευχαριστώ για την αγάπη που με κάνατε να νοιώσω!» Ο γιατρός-μπίρντα δε μίλησε, μονάχα άγγιξε τα ματάκια της και τα βοήθησε ν’ ανοίξουν απαλά. «Βλέπω! Βλέπω!» κραύγασε η μικρή, οι γονείς όρμησαν στο θάλαμο κι ο γιατρός-μπίρντα χάθηκε σαν να τον κατάπιε το πάτωμα.
Αγκάλιασαν την κορούλα τους, τη φιλούσαν κι οι δυο ταυτόχρονα, τη βοήθησαν να σηκωθεί και να ντυθεί, πέρασαν κι απ' το λογιστήριο για τις διατυπώσεις και κίνησαν για το σπίτι τους. Το δωμάτιο της μικρής ήταν σαν καινούργιο, με ολοκαίνουργιες κουρτίνες και μια όμορφη πολυθρόνα με χρωματιστό κάλυμμα στη γωνία. Ενθουσιασμένη χτύπησε τα χεράκια της και δήλωσε με μεγάλη σοβαρότητα: «Οταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω μπίρντα!»
17 May 2003 10:29
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου