Ο Χάρος και το κοριτσάκι

ΕΙΚΟΝΑ:

Ο Χάρος κάθεται σε μια πάνινη πολυθρόνα έξω απο το καλυβάκι του. (Στατική εικόνα) Γύρω, η φύση ανθισμένη. Δέντρα, λουλούδια, πουλιά τραγουδούν γλυκά, ένα ρυάκι τρέχει αφήνοντας ένα δροσερό ήχο. (επανειλημμένα ΖΟΥΜ σε λεπτομέρειες) Ενα κοριτσάκι περνά χοροπηδώντας. (Μακρινό πλάνο που σιγά σιγά γίνεται κοντινό) Φορά κορδέλα ροζ στα μαλλάκια του, που ανεμίζει σα χαρταετός. (ΖΟΥΜ στα μαλλάκια) Είναι ξυπόλητο. (ΖΟΥΜ στα ποδαράκια) Πλησιάζει προς την πάνινη πολυθρόνα και σταματά μπροστά της. (Πολυθρόνα-πλάτη, κοριτσάκι ανφάς) Κατά τη διαρκεια του διαλόγου που ακολουθεί, διαγράφονται καθαρά οι εκφράσεις του προσώπου του μικρού κοριτσιού.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ:

Κορ: Ποια είσαι εσύ;

Χαρ: Εγω είμαι ο Χάρος μικρό μου.

Κορ: Μπα; Φαίνεσαι γυναίκα.

Χαρ: Οχι, δεν είμαι γυναίκα, άντρας είμαι.. ή μάλλον.. μπορεί να είμαι και γυναίκα.. Στη Γαλλία είμαι γυναίκα!

Κορ: Εδώ είναι Ελλάδα κυρία!

Χαρ: Ναι, γι αυτό είμαι άντρας!

Κορ: Και τα γοβάκια; το κραγιόν; το κολιέ;

Χαρ: Αυτά είναι παραπειστικά. Τα φοράω για να μη τρομάζουν όσοι με βλέπουν.

Κορ: Θά'πρεπε να τρομάζουν όσοι σας βλέπουν;

Χαρ: Συνήθως αυτό συμβαίνει ακόμα κι όταν δε με βλέπουν.. όταν απλώς αναφέρεται το όνομά μου..

Κορ: Γιατί; Εγώ δεν τρομάζω καθόλου! Να! Σας κοιτάζω τόση ώρα.

Χαρ: Εσύ μικρό μου, δεν έχεις λόγο να με φοβάσαι. Δεν πολυασχολούμαι με τα μικρά.. κι αν ασχοληθώ εκείνα δεν έχουν προλάβει ν' ακούσουν κάτι τι για μένα ώστε να με φοβούνται.

Κορ: Για πείτε μου, τι δεν έχουν προλάβει ν' ακούσουν;

Χαρ: Να.. ότι είμαι φοβερή.. επ! φοβερός.

Κορ: Μα.. δεν είστε καθόλου φοβερός.

Χαρ: Αμα σε πάρω στην αγκαλιά μου, τότε θα δεις ποσο φοβερός είμαι μικρούλα μου.

Κορ: Αχ, πάρτε με, πάρτε με!

Χαρ: Δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου. Δεν σε παίρνω!

Κορ: Γιατί; Τι ώρα είναι τώρα; Πότε θα έρθει η ώρα μου; Και τι θα πει «έρχεται η ώρα μου;»

Χαρ: Θα πει ότι.. εμ..

Κορ: Ναι...

Χαρ: Οτι.. Χαμ! Σε παίρνω αγκαλιά και σε πετάω στη λίμνη.

Κορ: Ποια λίμνη; Δε βλέπω καμμιά λίμνη εδώ γύρω.

Χαρ: Είναι πίσω απο τα δέντρα και δε φαίνεται.

Κορ: Και έχετε τόση δύναμη; Να με πετάξετε τόσο μακριά;

Χαρ: Αμε! κι ακόμα παραπέρα.

Κορ: Πόσο δηλαδή;

Χαρ: Ε.. ίσαμε την Κρήτη.. περίπου.

Κορ: Και που είναι η Κρήτη; Πίσω απο τα δέντρα κι αυτή;

Χαρ: Οχι, η Κρήτη είναι πίσω απο τα βουνά.

Κορ: Α.

Χαρ: Κατάλαβες τώρα;

Κορ: Και τι θα πεί «βουνά»;