“ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΕΣ”!

(Για το ραδιόφωνο)


ΠΡΟΣΩΠΑ:

1. Ενας άντρας γύρω στα τριάντα
2. Μιά νέα γυναίκα γύρω στα είκοσι


ΑΝΤΡΑΣ: Ολες οι γυναίκες είναι πουτάνες!

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ο μπαμπάς σου σού τό 'πε κι αυτό;

ΑΝΤΡΑΣ: Ο μπαμπάς μου... Μα πώς έχεις την ιδέα ότι όλα μου τα λέει ο μπαμπάς μου; Οχι βέβαια, μόνος μου το σκέφτηκα.
Ο λ ε ς ο ι γ υ ν α ί κ ε ς ε ί ν α ι π ο υ τ ά ν ε ς (με στόμφο)

ΓΥΝΑΙΚΑ: (παρά την πληγωμένη της καρδιά) Ακου, ματάκια μου: ΟΙ πουτάνες πληρώνονται. Πόσον καιρό είμαστε μαζί;

ΑΝΤΡΑΣ: Για στάσου... Από το Πάσχα... Τώρα έχουμε Δεκέμβριο... Πότε είχαμε Πάσχα; Το ΜάΪο;

ΓΥΝΑΙΚΑ: 27 Απριλίου.

ΑΝΤΡΑΣ: Ε, τότε, Μάϊος, Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος, Οκτώμβριος..

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ο κ τ ώ ββ ρ ι ο ς!

ΑΝΤΡΑΣ: Εντάξει, Οκτώββριος! Πού είχαμε μείνει; Εχασα το λογαριασμό, πάμε απ' την αρχή: Μάϊος, Ιούνιος...

ΓΥΝΑΙΚΑ: Μην κάνεις τον κόπο. Οκτώ μήνες και δεκαοκτώ ημέρες!

ΑΝΤΡΑΣ: Μμμάλιστα, τα είχαμε μαζί οκτώ μήνες και δεκαοκτώ ημέρες. Σου έχω εμπιστοσύνη, δεν κάνεις λάθη εσύ.

ΓΥΝΑΙΚΑ: (ειρωνικά) Πάλι καλά! Μου αναγνωρίζεις κι ένα προτέρημα!

ΑΝΤΡΑΣ: Στάσου, στάσου! Κάτι ήθελες να πείς. Γιατί με ρώτησες πόσον καιρό είμαστε μαζί;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Για να σου στείλω το λογαριασμό. Πώς θέλεις να πληρώσεις; Με την ημέρα ή με το μήνα; Πώς πληρώνονται οι πουτάνες που ξέρεις; Για ρώτα και το μπαμπά σου!

ΑΝΤΡΑΣ: Α, εκεί το πάς... Οταν στο είπα αυτό, ότι όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες, δεν το εννοούσα ακριβώς...

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ξεφεύγεις λοιπόν, για να μην πληρώσεις τα χρέη σου άραγε, ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Για πές μου!

ΑΝΤΡΑΣ: Τί άλλο; Τι θα μπορούσε να συμβαίνει;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Το απλούστερο όλων. Ε σ ύ τις βλέπεις τις γυναίκες σαν πουτάνες επειδή ε σ ύ έτσι τις χρησιμοποιείς. Ετσι δεν είναι;

ΑΝΤΡΑΣ: ... ... ... (άφωνος)

ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μιλάς, ε; Το βρήκαμε το μυστικό λοιπόν! Πές το και στο μπαμπά σου να το μάθει κι αυτός, γιατί μπορεί να μην τό 'χει καταλάβει ακόμα! Αλήθεια, περιλαμβάνει και τη μαμά σου στο χαρακτηρισμό αυτό; Ή μήπως δίνει άλλο, π.χ. "αποκλειστική νοσοκόμα";

ΑΝΤΡΑΣ: Τί έχεις πάθει με τον πατέρα μου; Αφού σου είπα να μην τον ανακατεύεις... Και τη μάνα μου τώρα, έπιασες και τη μάνα μου... Μα επί τέλους, τί θέλεις;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Θέλω να χωρίσουμε! Αυτό θέλω. Να χωρίσουμε επειδή δεν ταιριάζουμε και όχι επειδή εγώ είμαι πουτάνα κι εσύ είσαι μαλάκας. Να χωρίσουμε σαν άνθρωποι που πέρασαν ένα όμορφο διάστημα μαζί, μέχρι ν' ανακαλύψουν τις διαφορές τους...

ΑΝΤΡΑΣ: Με είπες μαλάκα; Αυτό με είπες και μη μου πείς πως δεν άκουσα καλά. Το άκουσα, το άκουσα αυτό. Με είπες μαλάκα!

ΓΥΝΑΙΚΑ: Είσαι μ α λ ά κ α ς αφού θέλεις να το ξανακούσεις!

ΑΝΤΡΑΣ: Εντάξει, εντάξει, είμαι μαλάκας που τα είχα μαζί σου οκτώ μήνες και... πόσες μέρες είπες;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεκαοκτώ.

ΑΝΤΡΑΣ: Είμαι μαλάκας που τα είχα μαζί σου, που έχανα τον καιρό μου μαζί σου για οκτώ μήνες και δεκαοτώ ημέρες, λοιπόν. Δεν πέρναγες καλά μαζί μου, ε; Δεν πέρναγες καλά;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Το θέμα δεν είναι αν πέρναγα καλά ή όχι. Ναί, πράγματι, π ε ρ ν ο ύ σ α μ ε καλά, αλλά δε φτάνει μονάχα αυτό: να περνάς καλά. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή, όνειρα, στόχοι, αξίες... Ζωή δεν είναι ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε...

ΑΝΤΡΑΣ: Και πού ξέρεις εσύ από ζωή; Είσαι δέκα χρόνια μικρότερή μου, τί ξέρεις;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Αυτό είναι το τραγικό. Είσαι δέκα χρόνια μεγαλύτερος από μένα και δεν έχεις καταλάβει ακόμα... Δεν προβληματίζεσαι για τίποτα γιατί όλα τα προβλήματα σου τα λύνει ο μπαμπάς σου...

ΑΝΤΡΑΣ: Αντε πάλι ο πατέρας μου! Μα τί σου έχει φταίξει ο άνθρωπος; Και σε συμπαθούσε ο πατέρας μου ξέρεις...

ΓΥΝΑΙΚΑ: Με συμπαθούσε γιατί είδε σε μένα έναν άνθρωπο που θα έπαιρνε τη σκυτάλη μετά απ' αυτόν... που θα τον διαδεχόταν στο ντάντεμά σου!

ΑΝΤΡΑΣ: Μου τα λές πολύ χοντρά τώρα. Ποιό ντάντεμα; Γιατί; Νομίζεις πως ο πατέρας μου με νταντεύει; ε;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Και βέβαια, τί σε κάνει; Τριάντα χρονών άνθρωπος, δουλειά δεν έχεις, ούτε στο μαγαζί του σ' εμπιστεύεται να πιάσεις δουλειά, τί γνώμη έχει για σένα νομίζεις; Αν σε θεωρούσε ικανό και άξιο, δε θα σ' έπαιρνε, τουλάχιστον στο μαγαζί; Θέλει να σε βλέπει μωρό ακόμα. Σε θεωρεί μικρό, πιστεύει πως έχεις την ανάγκη του, μπορεί να θέλει να το πιστεύει αυτό, για να αισθάνεται ο ίδιος νέος και δυνατός...

ΑΝΤΡΑΣ: Να και η ψυχανάλυση τώρα!

ΓΥΝΑΙΚΑ: (συνεχίζει) Κι εσένα σε βολεύει αυτή η κατάσταση. Ολους τους βολεύει. Ποιός δε θά 'θελε να μένει μωρό, να μην έχει ευθύνες, να χαρτζηλικώνεται, νά "περνάει καλά";

ΑΝΤΡΑΣ: Για στάσου! Ο πατέρας μου ψάχνει να μου βρεί δουλειά, δεν το ξέρεις; Ο πατέρας μου...

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ακριβώς! Ο μ π α μ π ά ς σου ψάχνει! Εσύ τί κάνεις;

ΑΝΤΡΑΣ: Ψάχνω κι εγώ! Αλλά εγώ τί γνωριμίες νά 'χω...

ΓΥΝΑΙΚΑ: Αυτό λέμε τόσην ώρα. Η αυτοεκτίμησή σου βρίσκεται πιό χαμηλά κι απ' τους αστραγάλους σου! Γιατί; Οταν δούλεψες στη σχολή για το πρόγραμμα της ΔΕΗ; Δε γνώρισες κανέναν σ' αυτή τη δουλειά;

ΑΝΤΡΑΣ: Δίκιο έχεις! Αμάν! Δεν το σκέφτηκα. Αύριο, θα πάρω τηλέφωνο...

ΓΥΝΑΙΚΑ: Αύριο... Τώρα! Και δεν θα πάρεις τηλέφωνο. Θα πάς κατευθείαν! Αντε, λοιπόν!

ΑΝΤΡΑΣ: Ναί, θα πάω, τώρα, ξεκινάω! Να σε φιλήσω;

ΓΥΝΑΙΚΑ: ... ... ... (άφωνη)

ΑΝΤΡΑΣ: Φιλικά, φιλικά, μη φοβάσαι... Και τον παίρνω πίσω το λόγο μου. Δεν είναι όλες οι γυναίκες πουτάνες!!

Αυλαία