Ζωγραφίζω το κόκκινο,
βλέπω αίμα αντί χαρά.
Ζωγραφίζω το ρόδινο,
βλέπω σπλάχνα ανοιχτά.
Ζωγραφίζω γαλάζιο,
γύρω μελανιασμένα πτώματα.
Πράσινο βάφω, της ελπίδας,
στο χορτάρι χολή.
Μαύρο έβαλα στο τέλος,
μ' ένα μικρό αστράκι,
ν' αχνοφέγγει στο βάθος,
κατακίτρινο, φωτεινό.
Ο ήλιος μίκρυνε,
αλλά ήλιος πάντα μένει...
________________________
ΣΗΜ. Τραγουδιστά, εδώ για 7 μέρες ακόμα
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι η αναμονή σε προθάλαμο υποψηφίου θα μου έδινε τόση χαρά.
Όχι γιατί ανακάλυψες εσύ εμένα, αλλά εγώ εσένα!
Μια γεύση σου μόνο πήρα, πότε να προλάβω, η ταλαίπωρη, να σε "ξεσκονίσω"? Βρίσκεσαι σε χίλια μέρη! Θα το κάνω, όμως, σύντομα και τότε θα δεις!
Θα σε αφήσω να παίξεις με τις κούκλες μου αν με αφήσεις να ζωγραφίσω με τα κραγιόνια σου... Deal?
Εγινε! Παίξε όσο θέλεις με τις μπογιές και τις ζωγραφιές μου, αλλά.. από κούκλες δε σκαμπάζω γρυ φιλενάς!
..δυστυχώς ή ευτυχώς, υπήρξα "αγοροκόριτσο".. κρυφτό, κυνηγητό, σκαρφαλώματα..
Μεγάλωσα στην εξοχή βλέπεις!:-)
Δημοσίευση σχολίου