19 Δεκ 2005

Ο ανθρωπόλυσσας







Το κείμενο μπορείτε να το ακούσετε εδώ: ο ανθρωπόλυσσας

Κάθε μέρα, κατά το μεσημεράκι, περνάει κάποιος που φωνάζει με φωνή στεντόρια και οργίλη: «Ο ανθρωπόλυσσας!» Οταν τον πρωτάκουσα, πίστευα πως άκουγα να φωνάζει «Ο ανθοπώλης σας!» γρήγορα όμως έλαβε η εσωτερική μου ακοή το πραγματικό μήνυμα. Μπορεί άραγε, για αναρωτηθείτε κι εσείς, κάποιος με φωνή οργίλη να διαλαλεί -και τόσο δυνατά μάλιστα- την πώληση ανθέων; Δε γίνεται! Δεν είναι δυνατόν! Οπότε, η πρώτη μου σκέψη, αυτό που άκουσα την πρώτη φορά δηλαδή, ήταν εντελώς λάθος. Βγήκα κιόλας στο μπαλκόνι για να βεβαιωθώ. Κάποιος με μορφή ανθρώπου, μελαχροινός ως εκεί που δεν παίρνει, περιδιάβαινε τα στενά μέχρι να φτάσει στη μικρή μου πλατεία φωνάζοντας -σκούζοντας καλύτερα ή ουρλιάζοντας δυνατά- τη γνωστή κραυγή του «Ο ανθρωπόλυσσας!»

Η φωνή του ακούγεται τουλάχιστον δέκα λεπτά πριν εμφανιστεί η ταλαιπωρημένη του μορφή. Γιατί ταλαιπωρημένη; Μάλλον επειδή δε βρίσκει θύματα με τη συχνότητα που θα ήθελε ίσως. Κουβαλάει, σίγουρα ως προπέτασμα καπνού, ως καμουφλάζ ή παραλλαγή -επί το ελληνικώτερο- ένα σωρό γλάστρες και γλαστράκια με διάφορα φυτά, καθώς και χώμα και σακκουλάκια με λίπασμα. Διστάζω ακόμα και να φανταστώ τι παθαίνουν όσοι ψωνίζουν απο τα προϊόντα του. Μάλλον θα τους δαγκώνει ή θα τους καταπίνει αμάσητους, έτσι λυσσασμένος που δείχνει από τη φωνή του. Κι αν καταπίνει τα θύματά του, έχει καλώς. Αν όμως τα δαγκώνει, εκείνα σίγουρα θα λυσσάνε και η λύσσα θα μεταδίδεται σα χείμαρρος που δεν έχει σταματημό. Τρέμω στην ιδέα πως θα πλημμυρήσουμε -αν δεν έχει ήδη γίνει αυτό- απο πεινασμένους ανθρωπόλυσσες!

Πάντως, αυτός ειδικά, έχει την ευγένεια να προειδοποιεί κραυγάζοντας τη φοβερή του ιδιότητα, την ασθένειά του. Ή μήπως δεν πρόκειται περί ασθενείας; Μήπως είναι κάτι τι κληρονομικό ή μήπως πρόκειται για ιδιότητα εξωγήϊνων όντων ή οντοτήτων απο το υπερπέραν; Ιδού μερικά ερωτήματα, που θα μείνουν χωρίς απάντηση μια και δε λογαριάζω να δοκιμάσω να τον συναπαντήσω. Με φτάνει να τον ακούω τρέμοντας, να περνά διαλαλώντας την ανθρωπόλυσσά του. Μα καλά, σκέφτομαι ώρες ώρες, κανείς άλλος δεν πονηρεύεται τι μπορεί να συμβαίνει αληθινά; Είναι δυνατό να μένουμε έτσι απροστάτευτοι μπροστά σε μια τέτοια απειλή; Ερμαια του κάθε ανθρωπόλυσσα, που μασκαρεύεται σε ανθοπώλη;

Χθες το μεσημέρι τον ξαναείδα. Ναι, δεν το κρύβω, είχα την περιέργεια να τον ξανακρυφοκοιτάξω να περνά και βγήκα στο μπαλκόνι. Το βλέμμα μου έπεσε στις γλάστρες με τα φυτά, που φροντίζω με προσοχή. Εχει γούστο! Μπας και έχω γίνει ένας απο αυτούς; Χωρίς να το καταλάβω; Είναι δυνατό να έχω αρπάξει μια γερή δόση ανθωπόλυσσας; Να έχω ανθρωπολυσσάξει; Υπάρχουν, πράγματι, μερικές φορές που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου! Τα βάζω με όλους και με όλα, και χωρίς ντροπή μάλιστα, χωρίς να φοβάμαι καθόλου. Ευτυχώς, αυτό το σύμπτωμα ελέγχεται ακόμη επαρκώς. Αλλά πάλι... Γιατί να θέλω να κρυφοκοιτάζω; Μήπως για να βλέπω τα λουλούδια; Μήπως, αναρωτιέμαι τρέμοντας, η αγάπη για τα φυτά είναι μια ένδειξη της επάρατης αυτής νόσου; Ε, λοιπόν, ναι! Το αποφάσισα. Θα ελέγχω καθημερινά τη χροιά της φωνής μου και... Δε θα ξαναβγώ στο μπαλκόνι!

8 σχόλια:

Markos είπε...

Τώρα μου έβαλες ιδέες.
Για να προσέξω τι ακούγεται από το μεγάφωνο του πλανόδιου που διαλαλεί την πώληση λουλουδιών και στη γειτονιά μου.
Ή πάλι λές να μην είναι ο ήχος που ακούγεται, αλλά ο ήχος που φιλτράρεται μέσα από φίλτρα του μυαλού, που φτιάχτηκαν καθώς ο χρόνος περνάει...

Όπως και νάχει.
Το πήρα απόφαση.
Στήνομαι και ακούω....

Xνούδι είπε...

μου αρέσουν οι λέξεις και τα χρωματά σου Ροδιά. Πιο όμορφο δεν είναι με Ελληνικούς χαρακτήρες;

Rodia είπε...

Χαίρομαι που αρέσουν τα χρώματα και οι λέξεις μου:-)
Πού να ακουστούν και οι ήχοι!

..γενικά, δεν έχω κόλλημα με τους χαρακτήρες, άσε που οι ελληνικοί χαρακτήρες με έχουν απογοητέψει.. ;-)

vasvoe είπε...

λες; λες επειδή μιλάω στα φυτά μου να έπαθα κι εγώ ανθρωπόλυσσα; γι αυτό λες να με κοιτάνε τόσο περίεργα οι επισκέπτες όταν τους συστήνω τα φυτά μου;

Katerina ante portas είπε...

Εγώ που τους μιλώ, λύσσαξαν απατά τους! Να, τόσοοο ψήλωσαν, έπλεξαν, πρασίνησαν, μπουμπούκιασαν -ναι, ναι μεσούντος Δεκεμβρίου- μην τα ματιάξω!
Ωραίο κείμενο αγαπητή μου και η ατμόσφαιρα ωραία κι αυτή!

τσέλιγκας είπε...

Σήμερα πέρασε από τη δική μας γειτονιά...
Τα σέβη μου

vasvoe είπε...

μικρή διόρθωση: όταν τους συστήνω στα φυτά μου. λέω από δω η γαρδένια μου η ανθούλα, από δω η γαρδένια μου η ασπρούλα, (είναι δίδυμες και για να τις ξεχωρίζω έπρεπε να τις χωρίσω και μέχρι να πιάσουν φιλίες με τη κόκκινη μπιγκόνια η μία και με την χρυσαφιά μπιγκόνια η άλλη σχεδόν μου μαράζωσαν!) από δω ο Λυγερόκορμος το σπαθόφιλουμ και πάει λέγοντας...

trol είπε...

ούτε που έχω ασχοληθεί με φυτά, αλλά διάβασα το post και γυρίζω και κοιτάζω έναν φύκο (έτσι νομίζω τον λένε) που έχουμε στο γραφείο...Εεεπ τι γίνεται?, μου ήρθε να του πω...λολ, το έχασα και γω