ιστορίες από το μέλλον

ανεπίτρεπτη υγεία κατακλύζει τον πλανήτη. Τίποτα πλέον δεν προσβάλλει τον άνθρωπο. Ούτε ένα τόσο δα κρυολογηματάκι. Εδω και μερικούς αιώνες, ίσως και πάνω από πέντε, κανείς δεν πεθαίνει. Η έννοια του θανάτου είναι κάτι τι ακατανόητο, όπως και η έννοια της αναπηρίας. Στην εποχή μας, αν κοπεί κάποιο μέλος του σώματος αντικαθίσταται μοναχό του: ξαναφυτρώνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα εσωτερικά ζωτικά όργανα, αδένες, κλπ. Λένε ότι τα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι ήταν δυστυχισμένοι, επειδή ο πλούτος της Γης ήταν μοιρασμένος άνισα. Σήμερα, κανείς δεν ασχολείται με τον πλούτο της Γης, με τον πλούτο γενικά. Υπήρξε μια ημερομηνία σταθμός στην Ιστορια μας: η Τρίτη, 2 Μαρτίου 3.666, τότε που η Μεγάλη Κυρία έραψε την πρώτη ισοθερμική στολή, ναι, αυτή που όλοι φοράμε σήμερα, εδώ και 5 αιώνες τη φοράμε και νομίζουμε ότι πάντα "έτσι ήταν τα πράγματα". Ομως, δεν ήταν έτσι. Αρκεί ένα ξεφύλλισμα παλιών βιβλίων με εικόνες ή ένα πέρασμα από τα διεθνή μουσεία για να το καταλάβουμε. Η ισοθερμική στολή, η φούσκα που φοράμε από τη στιγμή που μπαίνουμε στον κόσμο και μεγαλώνει μαζί μας, αποδίδεται στην έμπνευση μιας σπουδαίας γυναίκας. Χάρη στη στολή αυτή, τη διάφανη φούσκα, ειμαστε προστατευμένοι από κάθε τι που θα μπορούσε να μας βλάψει: από ιούς, μικρόβια, καθώς και από θερμοκρασιακές μεταβολές. Είτε βρισκόμαστε στον Ισημερινό είτε στους πόλους, ένα και το αυτό. Η στολη αυτή προστατεύει και από εμάς τους ίδιους, από τις ορμές μας. Μια και η εξοικείωση με την εικόνα του σώματος είναι πλέον κάτι δεδομένο, κανείς δεν διανοείται να επέμβει σε άλλα σώματα με εξερευνητική ή άλλη διάθεση. Επίσης, η στολή μας εξασφαλίζει, εκτός από άνετη κίνηση, και άνετο ύπνο. Ετσι, δεν χρειαζόμαστε ειδικά καταλύματα (σπίτια, ανάκτορα, κλπ, όπως λεγόντουσαν παλιά) με δωμάτια, κλπ, για διαμονή, ξεκούραση, επίδειξη πλούτου. Οι αφοδευτικές μας ανάγκες ικανοποιούνται από ένα σωληνάκι που εφαρμόζεται δυο φορές τη μέρα στο αποχετευτικό παγκόσμιο σύστημα. Τα προϊόντα αφόδευσης, μετατρεπόμενα αυτομάτως σε λιπάσματα, ενισχύουν την παγκόσμια βλάστηση από την οποία τρεφόμαστε με ένα άλλο σωληνάκι. Απλά πράγματα. Μετά, ξύπνησα!