Πρόβα θανάτου

Ααααρ Ανάκ! Κάααρ Ακνάκ! ακούστηκε η φωνή του άραβα και ξύπνησα.

Ξύπνησα μέσα σε ένα κάτασπρο φέρετρο και βγήκα σαν καινούργια. Το πρώτο πρόσωπο που είδα βγαίνοντας ήταν η Βάσω, μια φίλη από τα παλιά, δερματολόγος στο επάγγελμα. Ηταν πιο όμορφη από τότε που ήταν είκοσι χρονών. Οχι πως ήταν ιδιαίτερα όμορφη τότε, αλλά τα είκοσι χρόνια έχουν πάντα μια φρεσκάδα, τη φρεσκάδα της νεότητας. Εμεινα ξερή.

-Πώς τα κατάφερες, βρε θηρίο; τη ρώτησα.

-Μπα, έκανα απλώς μια πρόβα θανάτου.

-Τι είν' αυτό;

-Αυτό που έκανες κι εσύ! μού απάντησε, αλλά δεν θυμόμουν να έχω κάνει τέτοιο πράγμα.

Δίπλα μου, στην αίθουσα αναμονής για τα ΚΤΕΛ προς το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, από όπου θα παίρναμε το αεροπλάνο για τον τόπο μας, καθόταν ένας ωραίος κύριος με τη φωνή του Νίκου Τζόγια, του παλιού ηθοποιού, αν θυμάσαι. 

Ούτε κατάλαβα πώς βρέθηκα εκειπέρα αμέσως μετά την έξοδό μου από το φέρετρο. Το πώς μπήκαμε στο λεωφορείο και φτάσαμε στο αεροδρόμιο, ούτε που θυμάμαι, όπως δεν θυμάμαι καθόλου τα περί της πτήσης που ακολούθησε προς το αεροδρόμιο του τόπου μας.

-Καιρός να πηγαίνουμε, μου είπε με την ιδιαιτέρως βαθειά φωνή του, δεν νομίζετε;

Συμφώνησα με νεύμα του κεφαλιού, εξακολουθώντας να κοιτάζω τον αστράγαλο του δεξιού του ποδιού, που διαγραφόταν καθαρά μέσα από τη λευκή κάλτσα, όπως καθόταν με τό 'να πόδι πάνω στ' άλλο με άνεση. Η κάλτσα ήταν ημιδιαφανής και διέκρινα ένα δέρμα γκριζωπό να διαγράφεται καθαρά, όπου ζωγραφιζόταν ένα μαβί δίκτυο από φλέβες. Ενα γεροντικό πόδι ως βάση για ένα νεανικής όψης κορμί και πρόσωπο.

Σηκωθήκαμε ταυτόχρονα και, προχωρώντας στο πλάτωμα για να φτάσουμε στην αίθουσα του αεροδρομίου κι από εκεί στην έξοδο, έστρεψα το κεφάλι και κοίταξα τον συνοδό μου, που δεν έμοιαζε καθόλου με τον αγαπημένο ηθοποιό. Αυτός ήταν ένας νέος κύριος ξανθομάλλης με ίσιο μαλλί μήκους περί τα δέκα εκατοστά, που με στήριζε έχοντας το αριστερό του χέρι κάτω από τον δεξιό μου πήχυ, όπως βλέπουμε στις παλιές ταινίες εποχής που παίζει το σινεμά.

-Και τώρα, σπίτια μας! αναφώνησα με ανακούφιση. Εκείνος χάθηκε ως δια μαγείας και 'γώ βρέθηκα να ξυπνάω: στο κρεββάτι μου αυτή τη φορά!