άρωμα υπονόμου

Μια φορά, ήταν ένας που ζούσε σε ένα σπιτάκι με κήπο. Ο κήπος είχε πολλά όμορφα λουλούδια που μύριζαν υπέροχα. Κάποια μέρα ήρθαν εργάτες του Δήμου και έσκαψαν τον κήπο για να περάσει ο υπόνομος. Ο άνθρωπος διαμαρτυρήθηκε, έκανε μηνύσεις, στοίβαξε ένα σωρό χαρτιά, κατέβηκε στο δρόμο για να φύγει ο υπόνομος από τον κήπο του. 

 

Οι ειδικοί όμως τον συμβούλευαν "μη τα σκαλίζεις" του λέγανε, "ο υπόνομος εξυπηρετεί τόσο κόσμο, περνάει κι απο το Δικαστήριο κι από την Εκκλησία, πρέπει να υποχωρήσεις" και υποχώρησε για το κοινό καλό.

 

Σε λίγο καιρό, ο υπόνομος άρχισε να βρωμάει κι ο άνθρωπος άρχισε να διαμαρτύρεται ξανά. Μηνύσεις, χαρτιά, κλπ, τα γνωστά. Οι ειδικοί τον ξανασυμβούλεψαν "τι τα θες, έτσι είναι οι υπόνομοι: βρωμάνε. Εχεις συναντήσει υπόνομο να μοσχομυρίζει; πρέπει να το υποστείς" κι ο άνθρωπος κλείστηκε στο σπίτι του, σφάλισε καλά καλά πόρτες και παράθυρα για να μη μπαίνει η μπόχα. Εβαζε μουσική, μαγείρευε αγαπημένα φαγιά, διάβαζε για να ξεχνάει τί γινόταν απέξω.

 

Μια μέρα είπε απομέσα του "βαρέθηκα πια κλεισμένος" κι αποφάσισε να βγει έξω. Οταν βγήκε, είδε ότι σε όλη τη γειτονιά υπήρχαν υπόνομοι, βρώμαγε ο τόπος. Ρώτησε λοιπόν ένα γείτονα "εσένα δεν σε ενοχλεί αυτή η κατάσταση;" και "ποια κατάσταση;" απάντησε ο γείτονας με ερώτηση και "αυτή η μπόχα των υπονόμων" συμπλήρωσε ο άνθρωπος, αλλά ο γείτονας τον κατακεραύνωσε "για ποια μπόχα μιλάς αδερφέ; αυτή είναι η νέα κατάσταση και δεν γίνεται να τη γλιτώσουμε".

 

Σκέφτηκε λοιπόν ο άνθρωπός μας και είπε απομεσα του: αφού δεν γίνεται να γλιτώσω, ας υποκριθώ ότι μού αρέσει. Ετσι, άρχισε να παίρνει βαθειές ανάσες σκατίλας, πίστεψε κιόλας ότι αυτή η βρώμα ωφελεί τα πνευμόνια, δεν κολλάς γρίππη, κανει καλό στα ρευματικά και τις αρθρώσεις, κι άλλα τέτοια ωραία.

 

Μια μέρα μάλιστα κατέβασε μια ιδέα. Να ανοίξει επιχείρηση αρωματοποιΐας. Η κυβέρνηση έδινε επιδοτήσεις και οι τράπεζες δάνεια, κι άρπαξε την ευκαιρία! Το άρωμα με τη μεγαλύτερη επιτυχία ήτανε το SkatoL και η σούπερ κολώνια η SkatiLa. Εγιναν και τα δυο προϊόντα διάσημα σε όλο τον κόσμο, ο άνθρωπος πλούτισε, άφησε το σπιτάκι με τον κήπο και μετακόμισε σε ένα προάστειο όπου δεν έφταναν οι βρωμιές των υπονόμων. Το εργοστάσιο συνέχισε, φυσικά, να δουλεύει στο φουλ και ο άνθρωπος αυτός να πλουτίζει.

 

Τί είχε συμβεί; ο κόσμος είχε συνηθίσει και αγαπήσει τη βρωμιά. Απλά πράγματα.