Δυο μύθοι σε ένα πακέτο, προσφορά του καταστήματος. Τρέξε κόσμε!
Έχουμε και λέμε λοιπόν… Σε ένα μακρινό νησί, βασίλευε ο ξακουστός και
απέθαντος Μίτσωνας, που είχε ένα Ταύρο αγαπημένο. Κανένα δεν άφηνε να
τον ζυγώσει, μόνος του τον τάιζε, μόνος του τον έπλενε και τον
ταχτάριζε, τον είχε πολύ καλομαθημένο λέμε. Το μυστικό, που γνώριζε
μοναχά ο βασιλιάς, ήταν πως ο Ταύρος ήταν η πηγή της ζωής του. Όσα
δευτερόλεπτα τον φρόντιζε, τόσα χρόνια παραπάνω ζούσε, γι’ αυτό όλοι
νομίζαν πως ο Μίτσωνας ήταν αθάνατος.
Αυτό τον Ταύρο έστειλε ο Γιουρωσθέας να πιάσει ο Μαντρακλής και να του τον φέρει να τον δει από κοντά, τι σόι Ταύρος ήταν αυτός ο χαϊδεμένος του Μίτσωνα. Παίρνει ένα κότερο ο Μαντρακλής και πάει στο νησί και πιάνει τον Ταύρο με τα στιβαρά του μπράτσα, τον φορτώνεται στον ώμο, τον πάει στο Γιουρωσθέα, τον βλέπει αυτός και στέλνει τον ήρωα στο καπάκι να πιάσει και τα Παράλογα του Βιομηχανίδη.
«Βρε τι μανία τον έπιασε τον ξάδερφο με τα ζωντανά;» σκέφτηκε ο Μαντρακλής. «Δε μου το ’λεγε εξαρχής για τα Παράλογα, να τα πιάσω μαζί με τον Ταύρο; Αφού Βιομηχανίδης και Μίτσωνας είναι τάτσι-μίτσι-κότσι, ακόμα και στις εκλογές μαζί κατεβαίνουν, κάπου κοντά θα βόσκανε και τα Παράλογα».
Η αλήθεια είναι ότι τα Παράλογα ήταν (και είναι ακόμα, φαντάζομαι) κομματάκι δύσκολο να τα κουμαντάρει κανείς, έστω και Μαντρακλής.
Τρέφονται αποκλειστικά με μυαλά ανθρωπινά και χρειάζεται μεγάλη προσοχή σαν τα πλησιάζεις. Ο εξάδελφος όμως δε μάσαγε, που λένε, πήγε, έπιασε τα Παράλογα, τα ’κλεισε σε μια κάσα, τη φορτώθηκε στις πλάτες και την πήγε στο Γιουρωσθέα που τρελάθηκε από τη χαρά του κι έκανε δυο μήνες να αναθέσει καινούργια αποστολή στο Μαντρακλή, που άραξε κάτω από ένα δεντράκι να ξεκουραστεί. Στο παλίμψηστο του Ήμπαν Ταλ δεν αναφέρεται σαφώς αν ήταν δέντρο ή θάμνος.
Τα Παράλογα τα γύρισε στη θέση τους, στο Βιομηχανίδη, που είχε τρελαθεί από τη σύντομη απώλειά τους. Έτσι συμβαίνει με αυτά τα πλάσματα: τρελαίνεται κι όποιος τα ’χει αλλά κι οποιανού του λείπουν, ανάλογα με το χαρακτήρα του. Άλλος παίζει μαζί τους κι άλλος (αλίμονό του) τα παίρνει στα σοβαρά.
ΣΗΜ. δημοσιεύτηκε στις 6/6/2014 εδώ
Αυτό τον Ταύρο έστειλε ο Γιουρωσθέας να πιάσει ο Μαντρακλής και να του τον φέρει να τον δει από κοντά, τι σόι Ταύρος ήταν αυτός ο χαϊδεμένος του Μίτσωνα. Παίρνει ένα κότερο ο Μαντρακλής και πάει στο νησί και πιάνει τον Ταύρο με τα στιβαρά του μπράτσα, τον φορτώνεται στον ώμο, τον πάει στο Γιουρωσθέα, τον βλέπει αυτός και στέλνει τον ήρωα στο καπάκι να πιάσει και τα Παράλογα του Βιομηχανίδη.
«Βρε τι μανία τον έπιασε τον ξάδερφο με τα ζωντανά;» σκέφτηκε ο Μαντρακλής. «Δε μου το ’λεγε εξαρχής για τα Παράλογα, να τα πιάσω μαζί με τον Ταύρο; Αφού Βιομηχανίδης και Μίτσωνας είναι τάτσι-μίτσι-κότσι, ακόμα και στις εκλογές μαζί κατεβαίνουν, κάπου κοντά θα βόσκανε και τα Παράλογα».
Η αλήθεια είναι ότι τα Παράλογα ήταν (και είναι ακόμα, φαντάζομαι) κομματάκι δύσκολο να τα κουμαντάρει κανείς, έστω και Μαντρακλής.
Τρέφονται αποκλειστικά με μυαλά ανθρωπινά και χρειάζεται μεγάλη προσοχή σαν τα πλησιάζεις. Ο εξάδελφος όμως δε μάσαγε, που λένε, πήγε, έπιασε τα Παράλογα, τα ’κλεισε σε μια κάσα, τη φορτώθηκε στις πλάτες και την πήγε στο Γιουρωσθέα που τρελάθηκε από τη χαρά του κι έκανε δυο μήνες να αναθέσει καινούργια αποστολή στο Μαντρακλή, που άραξε κάτω από ένα δεντράκι να ξεκουραστεί. Στο παλίμψηστο του Ήμπαν Ταλ δεν αναφέρεται σαφώς αν ήταν δέντρο ή θάμνος.
Τα Παράλογα τα γύρισε στη θέση τους, στο Βιομηχανίδη, που είχε τρελαθεί από τη σύντομη απώλειά τους. Έτσι συμβαίνει με αυτά τα πλάσματα: τρελαίνεται κι όποιος τα ’χει αλλά κι οποιανού του λείπουν, ανάλογα με το χαρακτήρα του. Άλλος παίζει μαζί τους κι άλλος (αλίμονό του) τα παίρνει στα σοβαρά.
Ήμπαν Ταλ
(μετάφραση: Marina Rodia)
_______________ΣΗΜ. δημοσιεύτηκε στις 6/6/2014 εδώ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου