Ενας κάθεται και τρώει. Γύρω του μαζεύονται μερικοί και "τι ωραία που τρώτε" του λένε, αλλά δεν δίνει σημασία. Μπροστά του έχει ένα πιάτο γεμάτο φαγητό. Οταν το πιάτο αδειάζει, το ξαναγεμίζουν αμέσως. Εξακολουθεί να τρώει ευχαριστημένος. Νιώθει αρχηγός. Μόνος του τρώει. Είναι αφοσιωμένος στο πιάτο του και δεν ρίχνει ματιές τριγύρω να δει αν τρώνε και άλλοι, του είναι αρκετό να έχει να τρώει αυτός.
Κάποια στιγμή, το πιάτο αδειάζει και δεν ξαναγεμίζει. Περιμένει, αλλά αδίκως. Κοιτάζει προσεκτικά το πιάτο, είναι αφοσιωμένος απολύτως σε αυτό, νομίζει πως φταίει το ίδιο το πιάτο που δεν ξαναγεμίζει. Το πιάτο εξακολουθεί να μένει άδειο.
Τότε, αποφασίζει να σηκώσει τα μάτια του και να κοιτάξει γύρω. Βλέπει κάποιους άλλους να τρώνε. Ορμάει να βουτήξει ένα πιάτο κι αυτός, ο χορτάτος, διαλέγοντας με τα μάτια τον πιο αδύναμο, εκείνον που πιστεύει πως δεν θα του αντισταθεί.
Η ορμή του όμως κόβεται, επειδή τα πόδια του είναι κολλημένα στο δάπεδο και ο πισινός του στην καρέκλα, όπως κολλημένο επίσης είναι και το άδειο του πιάτο στο τραπέζι. Κάνει φιλότιμες προσπάθειες αποκόλλησης, αλλά ματαίως.
Οπότε, βάζει τα μεγάλα μέσα: αρχίζει να φωνάζει "θέλω το πιάτο μου! και "γιατί δεν μου βάζετε να φάω;" ρωτάει παραπονιάρικα. "Αρκετά δεν έφαγες;" του απαντά με ερώτηση μια φωνή και "άσε να φάει και κάνας άλλος" συμπληρώνει.
Σιγά σιγά, μαζεύονται γύρω του διάφοροι, οι χορτάτοι οπαδοί της μάσας που έχασαν τα πιάτα τους και προσπαθούν να βρούνε τί έφταιξε. Ο ένας ρίχνει τα βάρη στον άλλο, πιάνονται στα χέρια, οι κυρίες ξεμαλλιάζονται, μερικοί κύριοι τραβούν τα πέτα των σακακιών κάποιων άλλων κυρίων.
Ο αρχηγός μένει κολλημένος στην καρέκλα. Τους μιλάει, αλλά τα σκέτα λόγια δεν αρκούν για να τους χωρίσουν. Εχει εξαντληθεί κιόλας το ρεπερτόριό του σε καθησυχαστικά μηνύματα. Οι οπαδοί ενώνονται τελικά και ρίχνουν το φταίξιμο σε κείνον, τον κολλημένο. "Εσύ φταις" του λενε "που μένουν τώρα τα πιάτα μας άδεια" και "αρκετά δεν φάγατε;" τους απαντά με ερώτηση. Τότε, ορμούν επάνω του, τον ξεσκίζουν, τον κόβουν κομματάκια και τον τρώνε. Τον τρώνε κομψά, με μαχαιροπήρουνα.
Οταν αδειάζουν τα πιάτα, ψάχνουν να βρουν άλλον αρχηγό να τους εξασφαλίσει τροφή.
Ενας άλλος κάθεται και τρώει. Γύρω του μαζεύονται μερικοί και "τι ωραία που τρώτε" του λένε...
__________________
ΣΗΜ. το κειμενάκι βρέθηκε προχτές ανάμεσα στο χαρτομάνι που ετοιμαζόμουν να πετάξω, είχε γραφτεί στις 26/3/2008, ώρα 19:20. Την αφορμή δεν τη θυμάμαι.
Κάποια στιγμή, το πιάτο αδειάζει και δεν ξαναγεμίζει. Περιμένει, αλλά αδίκως. Κοιτάζει προσεκτικά το πιάτο, είναι αφοσιωμένος απολύτως σε αυτό, νομίζει πως φταίει το ίδιο το πιάτο που δεν ξαναγεμίζει. Το πιάτο εξακολουθεί να μένει άδειο.
Τότε, αποφασίζει να σηκώσει τα μάτια του και να κοιτάξει γύρω. Βλέπει κάποιους άλλους να τρώνε. Ορμάει να βουτήξει ένα πιάτο κι αυτός, ο χορτάτος, διαλέγοντας με τα μάτια τον πιο αδύναμο, εκείνον που πιστεύει πως δεν θα του αντισταθεί.
Η ορμή του όμως κόβεται, επειδή τα πόδια του είναι κολλημένα στο δάπεδο και ο πισινός του στην καρέκλα, όπως κολλημένο επίσης είναι και το άδειο του πιάτο στο τραπέζι. Κάνει φιλότιμες προσπάθειες αποκόλλησης, αλλά ματαίως.
Οπότε, βάζει τα μεγάλα μέσα: αρχίζει να φωνάζει "θέλω το πιάτο μου! και "γιατί δεν μου βάζετε να φάω;" ρωτάει παραπονιάρικα. "Αρκετά δεν έφαγες;" του απαντά με ερώτηση μια φωνή και "άσε να φάει και κάνας άλλος" συμπληρώνει.
Σιγά σιγά, μαζεύονται γύρω του διάφοροι, οι χορτάτοι οπαδοί της μάσας που έχασαν τα πιάτα τους και προσπαθούν να βρούνε τί έφταιξε. Ο ένας ρίχνει τα βάρη στον άλλο, πιάνονται στα χέρια, οι κυρίες ξεμαλλιάζονται, μερικοί κύριοι τραβούν τα πέτα των σακακιών κάποιων άλλων κυρίων.
Ο αρχηγός μένει κολλημένος στην καρέκλα. Τους μιλάει, αλλά τα σκέτα λόγια δεν αρκούν για να τους χωρίσουν. Εχει εξαντληθεί κιόλας το ρεπερτόριό του σε καθησυχαστικά μηνύματα. Οι οπαδοί ενώνονται τελικά και ρίχνουν το φταίξιμο σε κείνον, τον κολλημένο. "Εσύ φταις" του λενε "που μένουν τώρα τα πιάτα μας άδεια" και "αρκετά δεν φάγατε;" τους απαντά με ερώτηση. Τότε, ορμούν επάνω του, τον ξεσκίζουν, τον κόβουν κομματάκια και τον τρώνε. Τον τρώνε κομψά, με μαχαιροπήρουνα.
Οταν αδειάζουν τα πιάτα, ψάχνουν να βρουν άλλον αρχηγό να τους εξασφαλίσει τροφή.
Ενας άλλος κάθεται και τρώει. Γύρω του μαζεύονται μερικοί και "τι ωραία που τρώτε" του λένε...
__________________
ΣΗΜ. το κειμενάκι βρέθηκε προχτές ανάμεσα στο χαρτομάνι που ετοιμαζόμουν να πετάξω, είχε γραφτεί στις 26/3/2008, ώρα 19:20. Την αφορμή δεν τη θυμάμαι.
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Άψογο.
Νόστιμο θα έλεγα.. :)
Δημοσίευση σχολίου