πώς η Χαριτίνη έμαθε τα ρωσσικά

Κάποτε, πριν γίνει θεούσα, η φίλη μου η Χαριτίνη ερωτεύτηκε έναν ηθοποιό ρώσσο βλέποντάς τον στο σινεμά κι έκανε τ' αδύνατα δυνατά να τον συναντήσει, αφού πρώτα φρόντισε να μάθει τη γλώσσα. Τα ρωσσικά είναι γλώσσα δύσκολη, χρειάστηκαν 5-6 χρόνια να θεωρηθεί ότι τα έμαθε καλά, ευτυχώς δλδ γιατί ήρθε η περεστρόϊκα εντωμεταξύ και διευκόλυνε τα πράγματα και μια και δυο πήγε για 2η φορά στη χώρα του αγαπημένου της, που, όπως την είχαν διαβεβαιώσει διάφοροι εξπέρ της αστρολογίας, ήτανε ο άντρας της ζωής της.

Στη επιστροφή, ήτανε σαν μαγεμένη από τη χώρα αλλά και από τις χάρες του αγαπημένου της, που όμως ήταν σε διάσταση με τη σύζυγο και σύντομα θα έπαιρνε διαζύγιο για να έρθει στην Ελλάδα και να παντρευτούνε. Με τα πολλά, κατάφερε να έρθει ο έρμος εδωπέρα, αλλά της Χαριτίνης της είχε κιόλας περάσει το βαθύ αίσθημα, τότε κατάλαβε ότι της έπεφτε πολύ μεγάλος και δεν θα μπορούσαν να κάνουν οικογένεια με παιδιά και όλα τα ωραία πράματα που λέν τα παραμύθια.

Τον είδα και'γώ, μού τον σύστησε, ένας ζαρωμένος ανθρωπάκος ήταν, πράγμα που φαινόταν με την πρώτη ματιά, δεν χρειαζόταν και τοσο πολλή μελέτη το πράγμα. Ρωσσικά δεν ήξερα (ούτε έχω μάθει ως τα σήμερα) κι έτσι δεν ήταν δυνατό να αξιολογήσω την πνευματική του μεγαλωσύνη, για το μέγεθος της οποίας με διαβεβαίωνε η φίλη μου.

Ο άνθρωπος αυτός πέθανε μετά από λίγο καιρό, στη Χαριτίνη όμως έμειναν πολλές αναμνήσεις: του έρωτα, των ταξιδιών και, φυσικά, το μεγάλο κέρδος είναι τα ρωσσικά, χάρις στα οποία βελτίωσε τη θέση της στην εταιρεία όπου εργαζόταν.
_____________________
ΣΗΜ. η Χαριτίνη είναι πλασματική περσόνα, όπου μπορεί καθένας να "αναγνωρίσει" ένα πρόσωπο αληθινό, της διπλανής πόρτας που λένε. Δουλεύω πάνω σε αυτό μερικά χρόνια, τώρα τελευταία όμως ξεφυτρώνουν μερικά ωραία στιγμιότυπα.