η μάνα με τις πανώριες θυγατέρες

μια φορά, ήτανε μια μάνα χήρα και φτωχιά, που είχε πολλές πεντάμορφες κόρες, η μια ομορφότερη από την άλλη λέμε, και ήτανε πολύ χαρούμενη επειδή θα καλοπαντρευόντουσαν, γιατί τί άλλο να ποθούσε μια μάνα καλή εκείνη την εποχή, τί άλλο από έναν καλό γάμο για τις θυγατέρες της;

Ηρθε ο καιρός τους λοιπόν, κάποια μέρα, και μία μία θυγατέρα καλοπαντρευόταν κι έφευγε από το πατρικό σπίτι να πάει να ζήσει με τον καλό της κι έμεινε η μάνα μοναχή και καταριότανε την ώρα και τη στιγμή που η τύχη της είχε χαρίσει κόρες τόσο όμορφες  και δεν έμεινε καμμιά πίσω να την κοιτάξει στα γεράματα, αλλά μια μέρα γύρισε μια κόρη κλαμμένη και δαρμένη, κι άλλη μια μέρα γύρισε κι άλλη κόρη σε χειρότερη κατάσταση, και σιγά σιγά γυρίσανε οι κόρες όλες στα κακά τους χάλια και βρίζανε τη μάνα που τις έκανε τόσο πεντάμορφες και τις ζηλεύανε όλοι για την ομορφιά τους και τις έδερναν οι άντρες τους επειδή βρίσκανε όλο μπελάδες.

Και μια μέρα άλλη, ήρθανε οι άντρες μετανοιωμένοι και ζητήσανε συχώρεση και τις γυναίκες τους οπίσω, αλλά η μάνα δεν τις έδινε και σπαράξανε αυτοί στο κλάμμα κι είπανε της μάνας «δώστες πίσω καλέ μάνα και θα είμαστε οι καλύτεροι άντρες και σύζυγοι, δώστες κι ό,τι θέλεις από μας θα γίνει» και τότε ζήτησε η μάνα να πηγαίνει από ένα μήνα σε κάθε σπίτι να βλέπει πώς περνάνε οι θυγατέρες να μένει ήσυχη και οι γαμπροί συμφωνήσανε κι από τότε ζούνε όλοι μια χαρά κι η μάνα γίνηκε γιαγιά και προγιαγιά κι ακόμα ζούνε όλοι καλά κι ευτυχισμένα.
________________
ΣΗΜ. τώρα δα, ατάκα κιεπιτόπου, που λένε. Διαβάζεται και μεταφορικά.