Ο ΜΟΥΣΑΚΑΣ

Οταν πρωτοδοκιμάσεις αυτό το φαγητό, η γεύση σου τρελλαίνεται! Τόσα αισθητήρια στη γλώσσα, δεν ξέρουν τι να πρωτοεντοπίσουν: Την πεντανόστιμη ελαφροτηγανισμένη μελιτζάνα, τον καλοκαβουρντισμένο κιμά με τη ντοματούλα του, το πιπεράκι του και το δυόσμο, τη αφροτηγανητή πατάτα που μπαίνει σα διαιτητής ανάμεσά τους ή την αφράτη μπεσαμέλ με μπόλικο κεφαλοτύρι και μοσχοκάρυδο, που αποτελεί την κορωνίδα και το συνδετικό κρίκο των υπόλοιπων γευστικών ερεθισμάτων;

Μασάς ελαφρά, τριγυρίζοντας στο στόμα κάθε μικρή μπουκιά, τυλίγοντάς την σε μπόλικο σάλιο πριν την καταπιείς, όσο το δυνατόν αργότερα, καθυστερώντας έτσι την απώλεια της απόλαυσης.

Ολόκληρος επικεντρώνεσαι στην αίσθηση της γεύσης, γίνεσαι ολόκληρος ένα στόμα, μια γλώσσα πλαταγίζουσα, ένας ποταμός παχύρρευστου σάλιου.

Υστερα απο κάθε μπουκιά, που κατεβαίνει απαλά στον οισοφάγο, αφήνεις να περάσει λίγος χρόνος πριν οδηγήσεις το πηρούνι ξανά προς την είσοδο του στόματος. Φέρνεις τη γλώσσα ένα γύρο μέσα στην κοιλότητα, καθαρίζοντας τα δόντια απο τα πιθανά υπολείμματα της μαγικής τροφής και με τεντωμένα ρουθούνια οσφραίνεσαι το υπόλοιπο, που βρίσκεται στο πιάτο, έτοιμο να φαγωθεί με τη σειρά του.

Στάσεις αναψυχής, ονομάζονται αυτές οι μικρές παύσεις, που μεσολαβούν ανάμεσα σε δυο πηρουνιές. Μικρές στιγμές ξεκούρασης μεταξύ των αλλεπάλληλων ηδονικών γευστικών απολαύσεων.

Ανεβάζοντας το πηρούνι προς τα χείλη, η αίσθηση της όσφρησης εντείνεται τόσο, ώστε να προετοιμάσει τη γευστική λαγνεία. Το στόμα ανοίγει όσο χρειάζεται για να εισαχθεί ο όγκος της τροφής ολόκληρος εντός, χωρίς να περισέψει ούτε ένας μικρός κόκκος ή σταγόνα. Τα χείλη δεν παίζουν στο παιχνίδι της γεύσης.

Κρατάς λοιπόν το γεμάτο πηρούνι ακριβώς μπροστά στο ανοιγμένο σου στόμα, παίρνεις μια τελευταία μυρωδιά απο κοντινή απόσταση, αμέσως μετά το εξαφανίζεις μέσα στη στοματική κοιλότητα, που λαχταρά να το δεχτεί και ύστερα το βγάζεις απαλά -άδειο πλέον- και το ακουμπάς στο πιάτο, αφήνοντάς το απο το χέρι σου.

Απολαμβάνεις βαθειά το γευστικό χορό που ξεκινά στην αρχή με τα ελαφρά αλλά σταθερά βήματα των μασητήρων, συνεχίζεται με διαδοχικά στοβιλίσματα, όπου τον κύριο λόγο έχει η γλώσσα και τελειώνει με ένα κρεσέντο, όπου οι χορευτές απλώνονται καταλαμβάνοντας ολόκληρο το χώρο της κοιλότητας, διαλυμένοι και σε κατάσταση απόλυτης έκστασης, πριν την καταβαράθρωσή τους στο άγνωστο περιβάλλον του στομάχου.

Στο μουσακά μπορείς να βρεις το νόημα της ζωής σου, η μαγεία της γεύσης αποκαλύπτεται εμπρός σου ολόγυμνη, εντελώς ξεκάθαρη και με αφοπλιστική ευθύτητα. Τα όνειρά σου, οι άπιαστες ιδέες, τα συννεφάτα παραληρήματα προσαρμόζονται επιτέλους σε κάτι τι το απτό: Μια μερίδα μουσακά, ένα όνειρο που είναι τόσο εύκολο να πραγματοποιηθεί!
___________________________
FIL2527 - Kαι αυτο το κειμενακι απο τα "σκουπίδια" του πισι!