Μετά τη σφαγή

Μετά τη σφαγή,
απλωμένοι στον ήλιο
οι σφαγμένοι σκλάβοι.

Καινούργιοι σκλάβοι φτάσαν
με τουρμπάνια λευκά,
ξεδίπλωσαν λευκά πανιά,
έφεραν δοχεία με υδρόμελι,
άλειψαν πληγές,
τυλίξαν σώματα νεκρά,
στόλισαν τάφους
σκάλισαν περίτεχνα πατερίτσες,
αλλάξαν τζάμια στα ματογυάλια.

Μετά τη σφαγή,
οι σφαγείς
-σκλάβοι κι αυτοί-
λούφαξαν σε αμμουδερές σπηλιές
μέχρι να γιάνει τις πληγές
το αλάτι.

Ούτε υδρόμελι, ούτε πατερίτσες, ούτε ματογυάλια.
Μόνο αλάτι.
Να σκληρύνουν οι πληγές
των σφαγέων σκλάβων,
περιμένοντας διαταγή
να ξανασφάξουν.

Πριν τη σφαγή, οι αφέντες γελούσαν.
Μετά τη σφαγή, οι αφέντες γελούσαν πιο πολύ.

Οι αφέντες πίνουν χάπια,
καταπίνουν συναισθήματα.
Οι αφέντες δεν είναι σκλάβοι,
ούτε ελεύθεροι είναι οι αφέντες,
ούτε άνθρωποι.

Χημικά κατασκευάσματα είναι οι αφέντες,
τα λεγόμενα ζόμπι.

________________________
-->> πρωτογραφτηκε προχτες εδω και μεταφερθηκε με μικρες διορθωσεις.