Κόσμος είναι μια σταγόνα σάλιο στον ουρανίσκο μου

Γλείφω τον καθρέπτη προσεκτικά 

Διακρίνω μια γεύση χαλκού 

Τον ξεπλένω και, 

Ο νιπτήρας 

Το λουτρό 

Το ταβάνι πάνω απ' το κεφάλι μου, εξατμίζονται. 

 

Χάνομαι σ'ένα μαυριδερό ζουμί 

Πτηνά με ανθρώπινα σώματα πετούν στο υγρό 

Επιπλέουν βουλιάζουν αόρατες κλίκες 

Συγκρούονται απωθούνται. 

Δεν έχουν φτερά, είναι άπτερα 

Φαντάζονται ότι κάνουν βόλτες 

Οτι κάνουν θαύματα 

Πεθαίνουν έξω από το μυαλό τους. 

 

Μετέωροι δράκοι 

Περιμένουν ακίνητοι για αιώνες, 

Μέσ' στις στοές των μεταλλείων χαλκού 

Τη στιγμή που θα βγούν, ο ουρανίσκος μου θα καθαρίσει.

___________

ΣΗΜ. μεταφορά απο φουμπουκ, όπου γράφτηκε στις "σημειωσεις" στις 11/10/2015, δεν θυμάμαι όμως με ποιά αιτία