το ευγενικο μαυρο τουβλακι

..θα μπορουσε να ειναι και "το σκληροτραχηλο μαυρο τουβλακι"..
(κλικ! να μεγαλωσει η εικονα)

Σε μια αυλη, πανω σ' ενα χαμηλο μαντρακι που χωριζει τα παρτερια με τα φυτα, βρισκεται ακουμπησμενο ενα μαυρο μικρο συμπαγες τουβλο. Οταν βρεχει, το μαυρο τουβλακι γυαλιζει στη βροχη, καθαρο, ξεπλυμενο απο τα χωματα.
Καπου καπου, το παιρνει ο κηπουρος απο εκει και το χρησιμοποιει για να στηριζει καποια καταβολαδα. Αλλες φορες, το παιρνει ο μικρος γιος της οικογενειας για να το τσουλησει στο χωμα σαν να ηταν φορτηγακι.
"Τουτ, τουτ!" φωναζει και το τσουλαει αναμεσα στα παρτερια, φορτωμενο με χωμα και ξυλαρακια. Καποιες φορες, το παιρνει το μαυρο τουβλακι ο μπαμπας για να στηριξει τη γκαραζοπορτα ή, αραια και που, το παιρνει η μαμα για να σπασει καποιο αμυγδαλο.

Το μικρο μαυρο τουβλακι δεν διαμαρτυρεται ποτε, ειναι ευγενικο, στεκεται οπου το βαλουν, δεν φερνει καμμια αντιρρηση. Και τα κιτρινωπα ή τα κοκκινωπα τουβλακια ειναι ευγενικα και καλοβολα, αλλα πιο ευαισθητα -για τουτο και χτισμενα.
Το μικρο μαυρο τουβλακι ειναι πιο βαρυ, πιο ανθεκτικο, για τουτο και το προτιμουν ολοι.