ΜΑΥΡΟ

«Χμμμ... το μαύρο με εμπνέει, αν και προτιμώ την πολυχρωμία..» Σκέφτηκε η Βάρβαρη φέρνοντας εικόνες απο το άγριο παρελθόν, εκεί στη μακρινή Μογγολία υπό κινεζική κατοχή, όπου είχε μεγαλώσει και διδαχτεί την τέχνη του Νικάν_Τους_Αντιπάλους (ΝΤΑ) και του Προστατεύειν_Τους_Ανήμπορους (ΠΤΑ) και του... τεσπα.. ένα σωρό τέχνες είχε διδαχτεί..!
Απλώνει τώρα το χέρι με το χιλιομπαλωμένο δερμάτινο βραχιόλι που της φέρνει γούρι και ανασύρει μια βαριά σπάθα. Σπαθίζοντας τον αέρα, επιτίθεται στη Σκιά_Της_Σκιάς εκβάλλοντας καυτές ανάσες, όπως είχε παρατηρήσει να κάνουν οι Δράκοι επιτιθέμενοι -πριν τους ξεπαστρέψει ο μπαμπάς της.

ΜΑΥΡΟ

Απέναντί μου στέκεται ένα κομμάτι απο την κόλαση. Ενα κατάμαυρο έργο τέχνης. Ενας πίνακας ζωγραφικής. Απο όσο μπορώ να διακρίνω, μέσα στο μαύρο του σώμα βρίσκονται σπαρμένες μικρές κηλίδες ρόδινες και λευκές. Προσπαθώ να ερμηνεύσω τι σκόπευε ο ζωγράφος να μεταδώσει, ποιο τάχα να είναι -αν υπάρχει- το κρυφό μήνυμα του πίνακα. Αυτό που φαντάζομαι είναι μια απεραντωσύνη μαύρη, η μαύρη ήπειρος μάλλον, όπου η λιγοστή ελπίδα διάσωσης αχνοφαίνεται αμυδρά. Μπορεί όμως οι λευκές κηλίδες να είναι απαστράπτοντα δόντια σε πεινασμένα στόματα ή το ασπράδι των ματιών των μαύρων ανθρώπων που εκλιπαρούν το ενδιαφέρον μας.
Οι ρόδινες κηλίδες είναι το εσωτερικό απο τις παλάμες τους, που στέλνουν ένα σήμα απαγορευτικό: Οχι άλλες φωτογραφίες! Φτάνει πια! Η κακομοιριά μας οφείλεται σε σας αποκλειστικά λευκοί αδελφοί, σε σας που χωρίς σκέψη εκτροχιάσατε την πορεία μας προς τον πολιτισμό, σε σας που μας εμποδίσατε να κινηθούμε ελεύθερα με τα δικά μας οχήματα! Τώρα μας φωτογραφίζετε κερδίζοντας βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις.. εκθέτοντας το ταλέντο σας υποστηριζόμενο απο τη δική μας αθλιότητα..
Σιγά σιγά σκοτεινιάζει και ο πίνακας απορροφάται, γίνεται ένα με τη νύχτα. Τα λευκά στίγματα λάμπουν σαν αστέρια σε έναν ουρανό κατάμαυρο χωρίς φεγγάρι και οι ρόδινες κηλίδες ούτε που φαίνονται πια. Η φαντασία μου εστιάζει στα λαμπυρίζοντα στίγματα προσανατολισμένη προς τις πιθανές νέες διεξόδους της ανθρωπότητας. Αραγε υπάρχει ζωή στον Αρη; Κι αν είναι να σβηστεί η ντροπή της ανθρωπότητας απο το χάρτη, η μαύρη ήπειρος δηλαδή, ποιες είναι οι πιθανότητες -αν υπάρχουν- να ξαναβρεθεί κάπου στο διάστημα;
Ξημερώνομαι κοιτάζοντας προσεκτικά το έργο του παρανοϊκού ζωγράφου -γιατί μόνο κάποιος έξω απο τή συμβατική λογική θα μπορούσε να ζωγραφίσει κάτι τι παρόμοιο. Τώρα που ανατέλλει ο ήλιος κι ο πίνακας φαντάζει αποτρόπαιος, πως να ξεκινήσω τη μέρα μου με τόση πια μαυρίλα; Ας παρομοιάσω λοιπόν το έργο με ένα κατάμαυρο καφεδάκι διάστικτο με μικρές σταγόνες γάλακτος ή κρέμας που δεν έχει καλοδιαλυθεί κι ας το καταπιώ με μικρές γουλιές.
________________________________
μικρο δείγμα απο τις "kivernoistories" που είχαν παιχτεί με μπόλικο κέφι στον αρχαίο κόμβο www.kivernologotexnia.com, που, εδώ και μερικά χρονάκια, πλέει ακυβέρνητος στις διαδικτυακές θάλασσες...