ΤΟ ΓΟΡΓΟΝΑΚΙ

Μιά φορά κι έναν καιρό, στα βαθειά νερά της θάλασσας μέσα σ' ένα μεγάλο τρύπιο κοχύλι ζούσε το μικρό Γοργονάκι με τη μανούλα του τη Γοργόνα και τον πατερούλη του τον Τρίτωνα. Είχε μιά όμορφη γαλάζια ψαρίσια ουρά και κατάξανθα μακριά μαλλιά μέχρι τη μέση.

Κάθε πρωί, ο Τρίτωνας έπαιρνε το καλάθι του και, καβαλώντας έναν ιππόκαμπο, πήγαινε να το γεμίσει με μικρά όμορφα ψαράκια, με στρείδια και μύδια, με αχινούς και πεταλίδες. Η Γοργόνα έμενε στο σπίτι -το μεγάλο κοχύλι-και το συγύριζε με μεγάλη φροντίδα, να είναι πάντα ταχτικό και καθαρό.
Οταν γύριζε ο Τρίτωνας το μεσημέρι, μαγείρευαν μαζί μιά υπέροχη νόστιμη ψαρόσουπα. Το Γοργονάκι λάτρευε την ψαρόσουπα κι όταν άδειαζε το πιατάκι του έγλυφε τα δάχτυλά του.

Ολο το πρωϊνό το Γοργονάκι έπαιζε στην αυλή του σπιτιού, το απόγευμα όμως, μετά το μεσημεριανό ύπνο, κολυμπούσε και λίγο παραπέρα μαζί με τους φίλους και τις φίλες του, παίζοντας κρυφτό και κυνηγητό.

Κάποιο απόγευμα το Γοργονάκι βρήκε μιά καταπληκτική κρυψώνα: Ενα μεγάλο μακρουλό κοχύλι, στριφογυριστό και δαιδαλώδες. Ηταν ένα κοχύλι πολύ παράξενο, πολύ διαφορετικό απο τα συνηθισμένα. Χωρίς να διστάσει, το γοργονάκι τίναξε πέρα-δώθε τη μακρυά ψαρίσια ουρά του, όρμησε μέσα γοργά κολυμπώντας και χάθηκε στους πολύχρωμους διαδρόμους του κοχυλιού.

Αλλος διαδρομος είχε χρώμα ανοιχτό ροζ, άλλος γαλαζοπράσινο, άλλος πορτοκαλοκίτρινο, άλλος βαθύ μωβ, άλλος κίτρινο καναρινί, άλλος βυσσινί...
Το Γοργονάκι κοίταζε θαυμάζοντας μαγεμένο γύρω του, εξερευνούσε το παράξενο κοχύλι και δεν ένιωθε την ώρα που περνούσε. Κάποια στιγμή θέλησε να βγεί στην έξοδο του κοχυλιού, να δεί πώς πάει το παιχνίδι, σίγουρο πως κανείς δεν θα κατάλαβε την κρυψώνα του. Στάθηκε όμως αδύνατο να βρεί το δρόμο.

Το κοχύλι είχε τόσο πολλούς διαδρόμους, τόσες στροφές, που, αντί να βγεί, το Γογονάκι μπερδευόταν όλο και περισσότερο, πλησιάζοντας προς τη μύτη του κοχυλιού.
Το παιχνίδι είχε πιά τελειώσει και τα πλασματάκια της θάλασσας είχαν γυρίσει στις φωλίτσες τους για να φάνε και να κοιμηθούν. Η μαμά Γοργόνα κι ο μπαμπάς Τρίτωνας βγήκαν στην αυλή για να υποδεχτούν, όπως κάθε βράδυ, το Γοργονάκι τους. Κοίταξαν αριστερά, κοίταξαν δεξιά, πουθενά δεν έβλεπαν το παιδάκι τους. Τότε η μαμά Γοργόνα φώναξε με τη λεπτή μακρόσυρτη φωνή της:

“- Γοργονάάάάάάκι! Πού είσαι, Γοργονάάάάκι!”
Το Γοργονάκι άκουσε τη φωνή της μανούλας του κι απάντησε αμέσως:
“- Εδώ είμαι, μανούλα μου!”

Η φωνούλα του όμως ανακατευόταν με τους υπόκωφους ήχους του βυθού κι αδυνατισμένη όπως ήταν απ' την αγωνία, δεν έβγαινε μέσα απ' το κοχύλι. Η μαμά Γοργόνα έκανε μιά βόλτα γύρω απ' το σπιτάκι φωνάζοντας και ξαναφωνάζοντας συνεχώς, μα και το Γοργονάκι δεν έπαψε ούτε στιγμή να φωνάζει μέσα απ' το κοχύλι.
Κάποια στιγμή, η μαμά Γοργόνα βρέθηκε κοντά στην κρυψώνα και κάτι σαν να πήρε τ’ αυτί της. Στάθηκε κι αφουγκράστηκε προσεχτικά κι άκουσε καθαρά τη φωνούλα του παιδιού της.

“- Πού είσαι Γοργονάκι μου; Πού είσαι;” φώναξε με λαχτάρα.
“- Εδώ είμαι μανούλα μου, εδω, μέσα στο κοχύλι!” απάντησε το Γοργονάκι.

Ετρεξε αμέσως η μαμά Γοργόνα και είπε στον μπαμπά Τρίτωνα πού βρισκόταν το παιδάκι τους. Τότε ο μπαμπάς Τρίτωνας πήρε ένα μεγάλο άσπρο βότσαλο και, κολυμπώντας σα δελφίνι, έφτασε δίπλα στο μεγάλο παράξενο κοχύλι. Φώναξε στο Γοργονάκι να απομακρυνθεί από τη μύτη του κοχυλιού κι άρχισε σιγά-σιγά και μεθοδικά να τη χτυπά με το μεγάλο άσπρο βότσαλο, μέχρι που η μύτη του κοχυλιού έσπασε και πετάχτηκε έξω το Γοργονάκι!

Κανείς δε φαντάζεται τί έγινε εκείνο το βράδυ! Κάλεσαν τις γιαγιάδες και τους παπούδες, τους θείους, τις θείες και τα ξαδελφάκια, όλους τους γείτονες κι όλους τους φίλους, κι έστησαν γλέντι τρικούβερτο!

Τα καβουράκια έπαιζαν ταμπούρλο, οι γαρίδες λικνίζονταν με χάρη παίζοντας το ντέφι, οι θαλασσινές χελώνες έπαιζαν βιολοντσέλο και το μεγάλο χταπόδι βγήκε κι αυτό απ' τη φωλιά του και χτυπούσε παλαμάκια με μανία!
Ολα τα ψαράκια, μικρά και μεγάλα χόρευαν απο βάλς μέχρι τσιφτετέλι κι όλα τα πλάσματα του βυθού ήταν πολύ χαρούμενα που βρέθηκε το μικρό τους το Γοργονάκι, το φιλαράκι τους!
_______________________
ΣΗΜ. Το παραμυθάκι γράφτηκε και εικονογραφήθηκε πριν απο 10 χρόνια περίπου. Η εικονογράφηση έγινε από τη Ντόρα Τ., όταν ήταν μικρούλα. Η Ντόρα σήμερα σπουδάζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.