πηγαινέλα στον Αδη

Ετρωγε ο Συμεών
καθισμένος οκλαδόν
στο λιβάδι
σάντουιτς τυρί ζαμπόν
χορτασμένος εκκινών
για τον Αδη.
Ως πλησίαζε λοιπόν
με το βήμα ζωηρόν
και ασθμαίνoν
βλέπει άγρυπνον φρουρόν
Κέρβερον προ των θυρών
κορδωμένον

Παλικάρι ο Συμεών
μ' ένα βλέμμα βλοσυρόν
τον κοιτάζει
μα ουδεμία εκ των τριών
του κυνός των κεφαλών
δεν τρομάζει.
Μίαν σκέψιν προχωρών
στου εγκεφάλου τον φλοιόν
περιπλέκει
προ ουδενός μη ορρωδών
να εισέλθει εφορμών
σαν φυσέκι!

Μα ο πατέρας των Θεών
είχε άλλον σχεδιασμόν
δια τον νέον
και τον κάνει αναφανδόν
απ' τον κόσμο των σκιών
εξακτέον.
Του ξεφράζει τον λαιμόν
και του δίνει θεϊκόν
ένα χάδι
πέφτει ευθύς ο Συμεών
ως βροχή και ως χιών
στο λιβάδι...

Μα το σάντουιτς απόν
ο τυρός και το ζαμπόν
στα χαμένα
δεν πτοείται ο Συμεών
και ζητάει κολατσιόν
από μένα
κι εγώ ρίπτω το στυλόν
και το πάκο των χαρτιών
στα σκουπίδια
για να μάθει το τεκνόν
να μου πρήζει το μυαλόν
και τ' αρχίδια!
_____________________
(στιχάκια ψαρεμενα απο τα σκουπιδια του υπολογιστη, γραμμενα 3/2/2006)
Ορεξη που την είχα! ;)