Στραγαλιάδα

Εχθές επείνασα πολύ κι έβγαλα αγάλι αγάλι
από την τσέπην την ζερβήν ένα μικρό στραγάλι
στραγάλι που εφύλαττα ως κόρην οφθαλμού
δια να μασήσω η έρημη εν μέσω του λιμού

Το πρόβλημα ήρξατο ευθύς όταν απεκαλύφθη
ότι το στράγαλον σκληρόν, όθεν και δεν ελήφθη…
Διότι καλόν είναι η τροφή που τρώγει ο πεινώντας
να μη του πέφτει ως πέλεκυς και θραύει τους οδόντας.

Allu Fun Marx:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:14 πμ
 
Στραγάλι πόνο μού’δωκες και πόνο θα σου δώσω
τι σού’φταιξε ο οδόντας μου και τον εθραύεις τόσο;
Σαν τους προδότας στο γουδί, σε στέλνω δίχως άλλο
και στουμπισθέν και μαλακόν στο στόμα θα σε βάλω

rodia:
Απρίλιος 1, 2011 στις 10:29 πμ
!!!!! ας αρχίσει λοιπον, η Στραγαλιάδα! Κάνε κάτι που είσαι ειδικός! :))

Σαν είδα το στραγάλι της, ο ήλιος εθαμπώθη,
η θάλασσα μελάνιασε κι η γης εσυρρικνώθη.
Αχ, νά’ταν οι αστράγαλοι των γυναικών στραγάλια
να τα μασούσα, μάτια μου, κι ας είχα δόντια χάλια!

(στιχοι παλαιων ανδρων, άρτι αφιχθεντες στο μυαλο μου)

Allu Fun Marx:

Κροκοδείλων δάκρυα

Στης Βουλής τα σκαλοπάτια

κάθονται οι κροκοδείλοι

έχουν δακρυσμένα μάτια

και χαμόγελο στα χείλη

Φαίνονται καλοθρεμμένοι

αν και πάντα πεινασμένοι

Τρώνε, κόκκαλα τσακίζουν

κι ύστερα βαρειά δακρύζουν

Από την αυγή ως το δείλι

κλαίγονται οι κροκοδείλοι

Με μασέλες σιδερένιες

κλαίγοντας λιώνουνε κόσμο

και ξεβαρυστομαχιάζουν

μ' ένα φλυτζανάκι δυόσμο

Οπως έπεφτε το δείλι

φάνηκαν οι κροκοδείλοι

και με μάτια δακρυσμένα

καταβρόχθισαν και μένα!

______________
ΣΗΜ. γράφτηκε στο φέησμπουκ στις 9 Ιουλίου 2014, ατάκα κιεπιτόπου

Καρυατιάδα - Επος ηρωϊκόν, διαρκώς ανασχηματιζόμενον

Καρυάτιδες με χάρη

αποπνέουσαι θυμάρι

μπήκαν μέσα στα μουσεία

με ορμή κι αυτοθυσία

Στο μουσείο του Λονδίνου

«εχω μια μα δεν στη δίνω»

λέει ο φύλακας στην πρώτη

και αρχίσανε οι κρότοι!

Μπαμ! εδω και μπαμ! πιο πέρα

εξεκίνησε η μέρα...

Τράβαγαν οι κοπελίτσες

να γεμίσουν τις βαλίτσες...

Γύρευαν την αδελφή των

στην Οξφόρδη και στο Ήτον

στην Οξφόρδη δεν τη βρήκαν

και το Ήτον θέλει προίκαν...

..τότε, η σιγή εθραύσθη..

«Φέρτε τον Καρυοθραύστη!»

είπε η πρώτη στεντορείως

κι έρευσεν ιδρώτας κρύος... 

(συνεχιζεται μέχρι να βαρεθω, βοηθήστε με σχόλια)
______________
ΣΗΜ. γράφτηκε ατάκα κιεπιτόπου στο φέησμπουκ, στις 12 Ιουνίου 2014

ο τοίχος

Είμ' ένας τοίχος
από άθραυστο γυαλί
ένας καθρέφτης,
που πονάει με όσα βλέπει
Τα όσα δεν πρέπει
και τα όσα πρέπει

με δυο τυφλές ματιές

***

Είμ' ένας τοίχος
απο πέτρα κι απο φως
ένα μαντράκι
ακατέργαστο ντουβάρι
η άσπρη μου χάρη
σα βιολιού δοξάρι

σκαλίζει τις πληγές

***

Είμ' ένας τοίχος
ξαπλωμένος στην αυλή
μια χούφτα πέτρες
που μιλούν με το χορτάρι
κερδίζω τα βάρη
στης ζωής το ζάρι

με τρεις λαβωματιές

__________________

ΣΗΜ. μεταφορά απο εδώ (γραφτηκε 20 Οκτ. 2006)