η Μυρτούλα και ο Μίλτος

κι έτσι, σκόνταφτε κι έπεφτε πάντα στο ίδιο μέρος της αυλής η Μυρτούλα η κουτσή τσιγγανοπούλα, ίσα για να βρουν το δρόμο οι αστραπές των ματιών της, να περάσουν από τα φθαρμένα σανίδια του πατώματος, να διασταυρωθούν με το βλέμμα του Μίλτου που έμενε για ώρες στηλωμένο στην ίδια τρύπα, ενώ έπλεκε καλάθια με τα παραμορφωμένα του χεράκια, εκεί πάνω, στο πατάρι της αποθήκης όπου τον είχε η μάνα του δεμένον μη τυχόν της φύγει και φαληρίσει την επιχείρηση. Αλλες φορές πάλι, ξαγλίστραγε από τα χεράκια της κι έπεφτε στο χώμα κάτι που κρατούσε κι έσκυβε να το πιάσει, τρέμοντας μη τυχόν προσέξει κάποιος ότι όλα αυτά συνέβαιναν στο ίδιο πάντα μέρος, αλλά οι κάτοικοι της αυλής είχαν άλλα πράγματα ν' ασχοληθούν εκτός από την παρακολούθηση μιας μικρής τσιγγάνας και μάλιστα κουτσής.
________________________
ΣΗΜ. σήμερα ξύπνησα με την εικόνα αυτή στο νου

εις σάρκα μία

Γνωρίζω δυο ανθρώπους που αλληλοτρώγονται.
Αρχισαν να τρώγονται με τα μάτια.
Εκείνος την έτρωγε με τα μάτια,
εκείνη τον έτρωγε με τα μάτια.

Σιγά σιγά, προχώρησαν σε αναγνωριστικές ελαφρές δαγκωματιές σε όλο το σώμα, αρχής γενομένης από τα αυτιά, προχώρησαν στα κρινένια δακτυλάκια, μετά σε ολόκληρα τα χέρια, πέρασαν από βουνά και λαγκάδια και κατέληξαν στους αστραγάλους.

Αργότερα, το πράγμα σκλήρυνε:
Εκείνος της έψηνε το ψάρι στα χείλη,
εκείνη του έτρωγε τα συκώτια.

Σήμερα πλέον, τρώγονται κανονικά,
όλη μέρα και για ψύλλου πήδημα:

«Θα σε φάω μωρή!» της λέει αυτός
«Μ' έφαγες!» φωνάζει εκείνη
«Σ' έφαγα!» ξαναλέει αυτός για να το πιστοποιήσει
«Μ' έφαγες, βρε κερατά!» ξαναφωνάζει εκείνη
και η ζωή τους κυλάει μέσα σ' ένα αδιάκοπο φαγοπότι...

Οπου νά 'ναι, πλησιάζουν να συμπτυχθούν "εις σάρκα μία"

Πότε;

Στο τέλος τέλος της τροφής!

_________________________

ΣΗΜ. πρωτογράφτηκε στις 4 Μαρτίου 207, εδώ: https://taparaponasas-stomixer.blogspot.com/2007/03/blog-post_04.html