ένα σενάριο που δεν έγινε ταινία

σε τρεις εικόνες:

1,έτρεχε ανεμίζοντας

ένα γυμνό κωλαράκι αναβόσβηνε κάτω από το αέρινο ρουχαλάκι
-τσαφ τσαφ-
όσο κατηφόριζε τρέχοντας
να φτάσει, αχ, να προλάβει να προφτάσει το πλοίο
να προφτάσει να τον δει, να του μιλήσει,
έστω να προλάβει να κουνήσει το μαντίλι
και να σιγουρευτεί πως την είδε

2.εκείνος όμως

ήταν πίσω της, δεν είχε φύγει,
ξημερώθηκε ξάγρυπνος μετά τον καυγά
κι αποφάσισε να μη φύγει
έτσι κίνησε για το πλοίο,
να πει στον καπετάνιο την απόφασή του
έστω και την τελευταία στιγμή
να μη φανεί ασυνεπής
την έβλεπε λοιπόν, έβλεπε το κωλαράκι της
να πηγαίνει πέρα δώθε το φουστανάκι πάνω του
και να το μισοκρύβει και
«πού πας μωρή ξεβράκωτη;» ήθελε να φωνάξει
αλλά έμενε άλαλος μπροστά στη θέα
αυτηνής της θεάς που πιλάλαγε
λες κι είχε πιάσει φωτιά το μουνί της
κι έτρεχε να το σβήσει στη θάλασσα

3.σαν σύννεφο

σκέπαζε τα μάτια του εκείνη η φιγούρα
η αέρινη που έτρεχε σαν σύννεφο έτοιμο για βροχή
τα ένοιωθε τα δάκρια να έρχονται
μια φουρτούνα δάκρια θα σκάγαν όπου νά'ναι
τα ένοιωθε και κείνη τα δάκρια να έρχονται
μια μαυρίλα, ένα συννεφομπούκωμα την έπνιξε
όταν είδε το πλοίο σαλπαρισμένο
«ξεκίνησαν κιόλας, αχ!» βόγγηξε κι έπεσε τα μπρούμυτα
πάνω στο πλακόστρωτο έπεσε και τό 'βρεχε
με δάκρια και αίμα
-γιατί αίμα;-
«το μωρό μας!» έσκουξε αυτός κι από πίσω
βρέθηκε πλάι της να την έχει αρπάξει αγκαλιά
την κανάκευε σαν μωρό και σκέπαζε όσο γινόταν
με τό'να χέρι το κωλαράκι να μη φαίνεται
και με τ'άλλο χάιδευε τα μαλλιά και το λαιμό της
κι εκείνη «όχι, όχι, μάλλον δεν ήμουν έγκυος» και
«αχ, τι καλά που δεν έφυγες!» έλεγε μπερδεμένα
τη μια φράση μετά την άλλη και ξανά και ξανά
κι εκείνος τη σήκωσε ψηλά
-ξεβράκωτο σύννεφο το μουνάκι της
έβρεχε αίμα πάνω στα μπράτσα του-
και πήγαν σπίτι να σκαρώσουν νέα σχέδια
η μπόρα πέρασε
οι κεραυνοί σταμάτησαν
όλα μπήκαν στη θέση τους
και το σύννεφο φόρεσε βρακί
______________
ΣΗΜ. 1. προτεινόμενος τίτλος: «σύννεφο ξεβράκωτο»
ΣΗΜ.2. γράφτηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2000

διακοπές στο Μπαρμπαρονήσι

- Λέγεστε;
- Μέτζη Σοπράνο.
- του;
- του Νεούτη.
- και της;
- αγνώστου μητρός.
- έρχεστε από;
- από Σκόιλ Ελικικού
- και πηγαίνετε;
- στο Μπαρμπαρονήσι.
- αποκλείεται!
- γιατί; το πήραν οι Τούρκοι;
- όχι, κάτι χειρότερο: το κατέλαβαν οι Κορονομπαρμπάδες!
- τί 'ν' τούτοι;
- μια ορδή.. μια στρατιά.. μια πανστρατιά.. κάτι τέτοιο...
- και το θέν' όλο δικό τους το νησί;
- το φρουρούν και δεν αφήνουν κανέναν να περάσει.
- θα το πω στη Μέρκελ! στην Ευρωβουλή, στη Χάγη...
- δεν πιστε'υω να καταφέρετε τίποτα...
- μέχρι τη Βουλή της Σκοτίας θα φτάσω!
- ναι, κι αυτοί νομίζεις ότι θα σκοτιστούνε.. παντού έχουνε δάκτυλους!
- μα πόσοι είναι τεσπά;
- πάνω από τρακόσιοι κι όσο πάει αυξάνονται!
- πώς αυξάνονται δηλαδή;
- να, πάνε κι άλλοι μαζί τους...
- α, εντάξ' τότε! πες το χριστιανέ μου!
- .....
- τι βλεπ' ς σαν χαζός; θα παώ να δηλωθώ για! να τους αυξήσω!

αντάξιο σε ξι ύφεξη μείξονα

χάθηκε ξανα το Ξι

ταξιδεύει με ταξί

ναυλωμένο

με το χέρι το δεξί

απλωμένο

να ξανάρθει το ταξί

περιμένω

Θέλω να σου δώσω κάτι

- Θέλω να σου δώσω κάτι.
- Τί θέλεις να μου δώσεις;
- Κάτι.
- Κι αν δεν θέλω το κάτι σου;
- Αδύνατο να μη το θέλεις, θα σου αρέσει.
- Πώς αυτή η βεβαιότητα;
- Γνωρίζω τα γούστα σου.
- Κανείς δεν γνωρίζει τα γούστα μου, αλλά κι αν τα εγνώριζε και αν μου άρεσε αυτό το κάτι, δεν το χρειάζομαι.
- Μα, πού το ξέρεις ότι δεν το χρειάζεσαι;
- Δεν χρειάζομαι τίποτα.
- Τίποτα; Ούτε ένα κάτι;
- Απολύτως τίποτα.
- Μα.. εγώ θέλω να σου δώσω κάτι.. Γιατί περιφρονείς το κάτι μου;
- Πώς να το περιφρονήσω, αφού δεν ξέρω τι είναι...
- Αυτό λέω τόσην ώρα! Να στο δώσω να το δείς.
- Μα δεν το θέλω!
- Ούτε να το δεις θέλεις;
- Ούτε.
- Γιατί;
- Γιατί μπορεί πράγματι να μου αρέσει.
- Ε, τότε να στο δώσω!
- Οχι! κατηγορηματικά ΟΧΙ.
- Ε, δεν τρώγεσαι...
- Φυσικά και δεν τρώγομαι, γενικώς.
- Γιατί "γενικώς";
- Επειδή τρώγομαι με τα ρούχα μου.
- Α, τότε το κάτι που θέλω να σου δώσω θα σου είναι χρήσιμο.
- Μα δεν το θέλω λέμε!
- Και πώς δεν το θέλεις, αφού δεν ξέρεις τι είναι!
- Δεν το θέλω, ούτε θέλω να μάθω τί είναι!
- Δεν σε καταλαβαίνω...
- Δεν χρειάζεται να με καταλαβαίνεις, για να σέβεσαι την επιθυμία μου.
- Ποια επιθυμία; αφού δεν θέλεις τίποτα!
- Ε, αυτή είναι η επιθυμία μου: να μη θέλω τίποτα. Παράξενο είναι;
- Και η δική μου επιθυμία; Γιατί δεν τη σέβεσαι;
- Ποια επιθυμία;
- Να δίνω κάτι...
- Με το ζόρι;
- Αυτό δεν το σκέφτηκα.. Συνήθως δέχονται όλοι αυτό που δίνω...
- Συνήθως. Βλέπεις όμως ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις.
- Πρώτη φορά τυχαίνει να αρνείται κάποιος να λάβει κάτι.
- Σκέψου και την περίπτωση να το λαβαίνει και να το ρίχνει μετά στα σκουπίδια.
- Δεν θέλω να το σκεφτώ αυτό. Αποκλείεται!
- Καθόλου δεν αποκλείεται! Μπορεί να το δέχονται για να μη σε στενοχωρήσουν...
- Ε, κάνε κι εσύ το ίδιο!
- Αυτό σου αρέσει; να σε κοροϊδεύουν;
- Νοιώθω ευδαιμονία, όταν δέχονται τα δώρα μου. Τώρα, με σένα, στενοχωριέμαι.
- Προσπάθησε να δίνεις όταν σου ζητούν κάτι.
- Ωραία! Τί θέλεις να σου δώσω λοιπόν;
- Τίποτα, το είπαμε αυτό. Δεν θέλω τί-πο-τα.
- Και.. άμα δεν σου δώσω τίποτα, αφού τίποτα δεν θέλεις, πώς θα μπορέσω να σου ζητήσω -κάποτε, αν τύχει- κάτι;
- Να μου ζητήσεις, κανείς δεν σε εμποδίζει να μου ζητήσεις, και αν έχω θα στο δώσω.
- Ετσι;
- Ετσι. Απλά πράγματα.
- Δεν θα νοιώθω καλά όμως, να ζητάω χωρίς να έχω δώσει κάτι προηγουμένως...
- Α, εσύ δεν παίζεσαι, δεν παίζεσαι λέμε!
- .....................
(συνεχιζεται με οποιο τρόπο θελετε)
_____________
ΣΗΜ. γράφτηκε το 2010, 13 Αυγούστου

βλέμματα

υπάρχουν βλέμματα γεμάτα υδατάνθρακες
και άλλα που μυρίζουν κοκορέτσι
στο βλέμμα που με μάγεψε ο θησαυρός δεν ήταν άνθρακες
ούτε και κάτι μαύρο ασπρισμένο με στουπέτσι
δίνε μου βλέμμα στολισμένο δακρυοπάχνη
και καταβρόχθιζέ με σαν αράχνη!
___________
f/b 20170812

η ευγένεια πάνω απ' όλα!

η δεσποινίς Κούλα παντρεύτηκε, έγινε κυρία, έμεινε έγκυος, ο γιατρός είπε ότι περίμενε δίδυμα, περάσαν 9 μήνες κι έφτασε η ώρα του τοκετού, αλλά η γυναίκα δεν είχε το παραμικρό πονάκι. Ο γιατρός την εξέτασε, είπε ότι όλα είναι φυσιολογικά και να περιμένουν να γεννηθούν τα μωράκια στην ώρα τους.

Τα χρόνια περνάγαν, η κυρία Κούλα έγκυος πάντα, η κατάσταση φυσιολογική και υπό έλεγχο, είχε γίνει θέμα στα διεθνή ιατρικά περιοδικά. Ολοι οι μαιευτήρες γυναικολόγοι του κόσμου παρέλασαν για να εξετάσουν το φαινόμενο "Κούλα", τα εύρισκαν όλα καλά και επιστημονικώς άψογα και τα χρόνια περνούσαν, οι γιατροί πεθαίναν ο ένας μετά τον άλλο πριν μάθουν την απαντηση στο ερώτημα τί τάχα να συνέβαινε με αυτή την χρονία εγκυμοσύνη!

Κάποια στιγμή, στα ογδόντα τόσα της χρόνια, η γυναίκα αναχώρησε προς Παράδεισο μεριά και τότε αποφασίστηκε από τους ειδικούς επιστήμονες να ανοίξουν με καισαρική τομή το νεκρό της σώμα κι έτσι έγινε και είδαν επιτέλους αυτό που δεν βάζει ο νους του ανθρώπου. Δυο γεροντάκια με μακριές γενιάδες να στέκονται στην τομή της εγχείρησης και να λεει το ένα στο άλλο:

- μα, σας παρακαλώ, περάστε πρώτος!

- όχι, εσείς προηγείστε φίλε μου, περάστε!

(η ευγένεια υποχρεώνει, που λέν κι οι Γάλλοι)
_____________________
ΣΗΜ. παλιο οικογενειακο ανεκδοτο ειναι απο εκεινα που σκαρωναμε με τα αδερφάκια μου. Ειναι απο αυτα που διαδοθηκαν ευρυτερα, το άκουσα κάποτε να... μου το λένε!

στιχακια για ονόματα - Λουίζα

Τη λέγανε Λουίζα
και είχε μάτια γκρίζα
την έβαζαν στη πρίζα
έπαιρνε μπρος η μίζα
κι άλλαζε το "Λουίζα"
σε "οδοντογλυφίζα"

στιχάκια για ονόματα - Λεφτέρης

Τον έλεγαν Λεφτέρη
ήταν τρελό αστέρι
τον πήρε το αγέρι
στης Βενετιάς τα μέρη
κι άμα τον ξαναφέρει
δεν θα τον λέν' Λεφτέρη
μονάχα "γονδολιέρη"