Ζαχαρίας ο τίγρης

Ο Ζαχαρίας είναι ένας γάτος. Ενας σκέτος γάτος είναι, αλλά ο αφεντικός του τον βλέπει τίγρη. Για τον αφεντικό του, ο Ζαχαρίας είναι ένας τίγρης. Τεντώνεται και κουλουριάζεται ο Ζαχαρίας γάτος, ο αφεντικός του όμως βλέπει να τεντώνεται και να κουλουριάζεται ένας Ζαχαρίας τίγρης.

Οταν πηδά στην αγκαλιά του αφεντικού του για να χαϊδευτεί, εκείνος νιώθει να μεγαλώνει, να γίνεται τεράστιος και πολύ σπουδαίος που μπορεί να έχει στην αγκαλιά του και να χαϊδεύει ένα τίγρη. Οταν ο Ζαχαρίας γάτος νιαουρίζει, ο αφεντικός του ακούει ένα τίγρη να βρυχάται σα λιοντάρι και, καμιά φορά, νομίζει ότι ο Ζαχαρίας είναι λιοντάρι ή ένας τίγρης μεταμορφωμένος σε λιοντάρι. Τότε, νιώθει ακόμα πιο μεγάλος και σπουδαίος ο αφεντικός του Ζαχαρία, που έχει την τιμή να φιλοξενεί και να υπηρετεί το βασιλιά των ζώων.

Κάθε πρωί, ο αφεντικός του Ζαχαρία μικραίνει και πάει στη δουλειά του. Εκεί, όλοι τον έχουνε του κλώτσου και του μπάτσου, αλλά αυτό δεν τον στενοχωρεί καθόλου, επειδή εκείνος ξέρει. Γνωρίζει καλά πόσο μεγάλος και σπουδαίος είναι αφού μπορεί, κάθε που γυρνάει σπίτι του, ν' αγκαλιάζει και να υπηρετεί ένα φοβερό τίγρη, που, ώρες ώρες, προσποιείται το λιοντάρι ή που μπορεί κιόλας να είναι ένα λιοντάρι μεταμορφωμένο σε φοβερό τίγρη.

Ο Ζαχαρίας γνωρίζει καλά πως είναι ένας γάτος, επειδή είναι ερωτευμένος με τη ναζιάρα τη Τζίνα, τη γατούλα της κυρίας Πολυξένης του πλαϊνού διαμερίσματος. Η Τζίνα του σπάει τα νεύρα με το διαπεραστικό της νιαούρισμα, αλλά και με τα κορδελάκια που του κάνει -τη μια κουνά την ουρά της και την άλλη ανατσουτσουριάζει τις τρίχες της έτοιμη να του ορμήξει και κάνει τ' αρχίδια του να φουσκώνουν.
Είναι κι αυτή η κυρία Πολυξένη που δεν αφήνει τη γατούλα της να ξεμυτίσει από το σπίτι και μονάχα στο μπαλκόνι της επιτρέπει να βγαίνει. Εκεί κάθεται ο Ζαχαρίας και τη ζαχαρώνει με τις ώρες, περιμένοντας να 'ρθεί Γενάρης να βρει τη δύναμη να πηδήξει δρασκελώντας το κενό, για να βρεθεί στο μπαλκόνι της και να τη περιποιηθεί καταλλήλως τη μαλαγάνα τη Τζίνα, που φαίνεται να ξέρει καλά τι την περιμένει.

Ούτε που περνά από το μυαλό του αφεντικού του ότι ο φοβερός του τίγρης Ζαχαρίας μπορεί να γουστάρει μια σκέτη γάτα, κι όταν τον βλέπει στο μπαλκόνι να στυλώνει το βλέμμα στο ασπροφουφουλιασμένο γατί της κυρίας Πολυξένης, δε διστάζει να τον ανακαλέσει στην τάξη:

- Αυτό το γατί δεν είναι για σένα, Ζαχαρία μου, εσύ χρειάζεσαι μια αληθινή τίγρη ή μια λιονταρίνα, του λέει στοργικά και τον μπάζει μέσα.

Εκείνος γουργουρίζει παραπονεμένα και σκίζει μερικές εφημερίδες να ξεσπάσει τα νεύρα του.



(έν μακροσκελέστατον πόνημα αποδεικνύον την σημασίαν των εικόνων, το οποίον πιθανότατα θα συνεχισθεί)

ΣΗΜ. Οι φωτο του Ζαχαρία τραβήχτηκαν προχείρως στο σχεδιαστικό του Word και θα αντικατασταθούν συντόμως με πλέον φωτογενείς.