Ποιητής άμμου

Οταν επισκέπτομαι ένα εργοτάξιο, μ' αρέσει να περιδιαβαίνω τα μυστικά του σημεία.. εκεί όπου εναποτίθενται οι σαβούρες.. εκεί όπου κάποια μηχανήματα έχουν πάψει να λειτουργούν.. εκεί όπου φαίνεται πως ο χρόνος έχει σταματήσει προσωρινά για μερικά πράγματα, που θα αναζωογονηθούν αμέσως μετά τη μεταφορά τους σε κάποιο άλλο εργοτάξιο.. κάπου αλλού.. ή θα δοθούν για ανακύκλιση.. θα πεταχτούν με δυο λόγια..

Το μηχάνημα για την παρασκευή αμμοχάλικου είναι ένα μαγικό μηχάνημα, τόσο θορυβώδες και σκονοπαραγωγό (!) όταν λειτουργεί.. με τόση κίνηση εργατών γύρω του.. αλλά τόσο ήσυχο, περήφανο αλλά και κάπως παραπονεμένο, όταν έχει λήξει η αποστολή του.. κάπως σαν τον πολεμιστή που αναπαύεται στις δάφνες του περιμένοντας την κλήση του για νέους αγώνες..

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως οι οικοδομικές εργασίες είναι κάτι τι το εντελώς πρακτικό.. δεν το βλέπω έτσι πάντως! Η χαρά της δημιουργίας είναι στο φόρτε της εκεί πέρα. Συχνά με σκληρό τρόπο, αλλά και τόσο άμεσο συνάμα. Η ευαισθησία περισσεύει στους ανθρώπους του μόχθου, όσο και αν φαίνονται κατηφείς και αγριωποί. Το συναίσθημα και η φαντασία είναι πλούσια, αν και -συνήθως- δεν μπορούν να εκφραστούν.. ίσως επειδή πλημμυρίζουν.. συγκρατούνται.. σαν ένα φουσκωμένο ποτάμι που θα γκρεμίσει το φράγμα αν αφεθεί ελεύθερο..


_____________________
ΣΗΜ.1. Η φωτογραφία και το κείμενο ανέβηκαν πρώτη φορά στον Ιστρο, στις 22/12/2003
ΣΗΜ.2. Σήμερα τοποθετείται εδώ, επειδή μου έχει ζητηθεί από επίμονο... συνάδελφο εν τη blogία!
ΣΗΜ.3. κλικ! πανω στη φωτο να μεγαλωσει