Η ΠΛΑΓΓΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΑΓΚΤΟΝ

Εκολύμβα η πλαγγών
ανοικτά των Οινουσών
και, απο καιρού εις καιρόν,
βούταγε εις τον βυθόν
να χαζέψει το πλαγκτόν.

Κολυμβήτρια δεινή
κέρινη γαρ και στιλπνή.
Επιπλέουσαν ιδών
πρίγκηψ ομφαλοσκοπών
έπεσεν εις μαρασμόν.

**

Το πλαγκτόν γυαλιστερόν
ήτο χάρμα οφθαλμών.
Η ευάλωτη πλαγγών
εμαγεύετο απ’ αυτόν
τον υδάτινον συρμόν.

Των πριγκήπων ο κανών
-πεποιθήσεων ακραιφνών-
ήτο άνω ποταμών:
Να μη θέτουν εαυτόν
εις τοιούτον συρφετόν!

**

Επερίμενε λοιπόν
σε κανό πριγκηπικόν
να πλησιάσει η πλαγγών
και, με ασπασμόν τερπνόν,
να τον θέσει υπ’ ατμόν.

Διερχομένων των ωρών,
των μηνών, των ενιαυτών,
απο αυγής εις δειλινόν
η πλαγγών με το πλαγκτόν
και ο πρίγκηψ απορών:

**

«Τι να βρίσκει στο πλαγκτόν
που δεν έβρισκε σ’ αυτόν;»
Κάποιο χάραμα ξυπνών
-εντελώς έξω φρενών-
εφορμά ως Παφλαγών.

Αναστάς ως εκ νεκρών
και κραδαίνων τιρμπουσόν
μ’ ένα ύφος μοχθηρόν
διακορεύει αναφανδόν
την πλαγγόνα πρηνηδόν.

**

Πλήρης αναστεναγμών
στου πελάγους τον αφρόν
λυώνει πάραυτα η πλαγγών.
Ητο θέρος γαρ ξηρόν
τεσσαράκοντα βαθμών.

Εν τω θέρει το βαρύ
λυώνουσι γαρ οι κηροί
παρά χρήμα κι αφθορεί.
Ανους ο πρίγκηψ, αγνοών
τον κανόνα των κηρών.

**

Ούτω, η όμορφη πλαγγών
μετετράπει εις πλαγκτόν
και ο τα ήθη αγνοών
-εν ριπή των οφθαλμών-
εις βατράχων στρατηγόν!

Εις τον κόσμον των σκιών
πήγαν πρίγκηψ και πλαγγών.
Ανοικτά των Οινουσών
λαμπυρίζει το πλαγκτόν
διολισθαίνον βαθμηδόν.

Ηχητικά εδώ:
Η πλαγγών και το πλαγκτόν