ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ Βαρβάρας

Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, έλεγαν -και λένε ακόμα και σήμερα- μερικοί ρομαντικοί. Η Βαρβάρα είχε όμορφα μάτια πρασινογάλαζα και μεγάλα. Σα θάλασσα φουρτουνιασμένη ήταν το βλέμμα της. Σπάνια ημέρευε. Στο δρόμο, περπατούσε με τα μάτια κάτω και, όταν διασταυρωνόταν με κάποιον που ήθελε να τον εντυπωσιάσει, τίναζε -εξακόντιζε καλύτερα- ένα βλέμμα σαν αγκίστρι με δόλωμα θανατηφόρο, ένα βλέμμα σαν ακατανίκητο ναρκωτικό. Οπως ο χαμαιλέων εκτινάσσει μια γλώσσα με πολλαπλάσιο μήκος απο το σώμα του για να καταβροχθίσει τα μικρά ζωΰφια που κολλούν επάνω της, έτσι και η Βαρβάρα άπλωνε μακρυά τη ματιά της για να κατασπαράξει τους άντρες που, αντικρύζοντάς την, έχαναν την παραμικρή δύναμη αντίστασης στη γοητεία της.

Δεν ήταν όμορφη γυναίκα, με τα σύγχρονα μέτρα ομορφιάς. Ούτε λεπτή, ούτε με τέλειες αναλογίες. Μια νταρντάνα δραμινή ή καβαλιώτισσα -δε θυμάμαι καλά από που ήταν- καρδαμωμένη, με μυς που έσφυζαν απο ζωή. Πόδια γερά κολλημένα στη γη και χέρια με πλατειές παλάμες, που, έτσι να σού ’καναν, την είχες βάψει. Τα βυζιά της δυο μπαζούκας, προκλητικά στητά, εξείχαν προβάλλοντας τολμηρά πριν στρίψει τη γωνία το υπόλοιπο σώμα, και ο κώλος της, στητός κι αυτός, έδινε ένα τόνο μεγαλοπρέπειας στο αγέρωχο βάδισμά της. Μέση σχεδόν δεν υπήρχε, μια γυναίκα - ντουλάπα, που λένε. Το κατάξανθο μαλλί και το κάτασπρο δέρμα εντυπωσίαζαν όσο νά ’ναι, μα δεν ξεπερνούσαν σε γοητεία τη ματιά της, που ήταν σωστός σφάχτης.



Είχε μελετήσει καλά τη δύναμη του βλέμματός της και προσπαθούσε να πείσει και τις υπόλοιπες γυναίκες της παρέας να κάνουν το ίδιο. «Τα υπέροχα μάτια σας» έλεγε, «μη τα δείχνετε συνέχεια, η γοητεία αυξάνει όταν δε σκορπιέται αλόγιστα», και μας έκανε μάθημα πώς να περπατάμε με σκυμμένο κεφάλι και πώς να τινάζουμε το βλέμμα μας αραιά και που.

Η Βαρβάρα δεν παντρεύτηκε ποτέ, απ’ όσο ξέρω. Χάθηκαν τα ίχνη της όταν ξενητεύτηκε για να σταδιοδρομήσει σε μια μακρυνή χώρα, όπου οι γυναίκες έχουν μια θέση ξεχωριστή. Τη φαντάζομαι να τινάζει το βλέμμα της πίσω απο πάγκους εργαστηρίων, ντυμένη με την άσπρη στολή των ερευνητών, γοητεύοντας κάθε αρσενικό συναγωνιστή της στη μάχη για την ανακάλυψη της αλήθειας για την ύπαρξη των πάντων. Ισως η ματιά της να έχει χάσει την ισχύ της μετά απο τόσα χρόνια συγκέντρωσης στους φακούς των μικροσκοπίων, ίσως πάλι όμως, η οικονομία που έκανε στις δυνάμεις του βλέμματος, που δεν το σκόρπιζε δηλαδή οπουδήποτε, να έχει κάνει το θαύμα της και να άφησε αυτό το υπέροχο δώρο της φύσης ανέπαφο απο το χρόνο.

Οσο για το αν πράγματι «τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής», τι να πω... ίσως και να είναι... Αυτό που είναι σίγουρο πάντως, όπως φαντάζομαι τουλάχιστον, είναι πως δε γίνεται να επαίνεσε κανείς άντρας τα μάτια της Βαρβάρας. Ηταν τόσο, μα τόσο εκρηκτικά, που άφηναν σέκο τον καθένα. Δυο αστραπές εκτυφλωτικές ήταν... και.. τι να πει κανείς... Αν επαινέσεις την αστραπή, μάλλον θα της αφαιρέσεις κάτι απο τη γοητεία της...
_________
και εδώ