Εκολύμβα η πλαγγών
ανοικτά των Οινουσών
και, απο καιρού εις καιρόν,
βούταγε εις τον βυθόν
να χαζέψει το πλαγκτόν.
Κολυμβήτρια δεινή
κέρινη γαρ και στιλπνή.
Επιπλέουσαν ιδών
πρίγκηψ ομφαλοσκοπών
έπεσεν εις μαρασμόν.
**
Το πλαγκτόν γυαλιστερόν
ήτο χάρμα οφθαλμών.
Η ευάλωτη πλαγγών
εμαγεύετο απ’ αυτόν
τον υδάτινον συρμόν.
Των πριγκήπων ο κανών
-πεποιθήσεων ακραιφνών-
ήτο άνω ποταμών:
Να μη θέτουν εαυτόν
εις τοιούτον συρφετόν!
**
Επερίμενε λοιπόν
σε κανό πριγκηπικόν
να πλησιάσει η πλαγγών
και, με ασπασμόν τερπνόν,
να τον θέσει υπ’ ατμόν.
Διερχομένων των ωρών,
των μηνών, των ενιαυτών,
απο αυγής εις δειλινόν
η πλαγγών με το πλαγκτόν
και ο πρίγκηψ απορών:
**
«Τι να βρίσκει στο πλαγκτόν
που δεν έβρισκε σ’ αυτόν;»
Κάποιο χάραμα ξυπνών
-εντελώς έξω φρενών-
εφορμά ως Παφλαγών.
Αναστάς ως εκ νεκρών
και κραδαίνων τιρμπουσόν
μ’ ένα ύφος μοχθηρόν
διακορεύει αναφανδόν
την πλαγγόνα πρηνηδόν.
**
Πλήρης αναστεναγμών
στου πελάγους τον αφρόν
λυώνει πάραυτα η πλαγγών.
Ητο θέρος γαρ ξηρόν
τεσσαράκοντα βαθμών.
Εν τω θέρει το βαρύ
λυώνουσι γαρ οι κηροί
παρά χρήμα κι αφθορεί.
Ανους ο πρίγκηψ, αγνοών
τον κανόνα των κηρών.
**
Ούτω, η όμορφη πλαγγών
μετετράπει εις πλαγκτόν
και ο τα ήθη αγνοών
-εν ριπή των οφθαλμών-
εις βατράχων στρατηγόν!
Εις τον κόσμον των σκιών
πήγαν πρίγκηψ και πλαγγών.
Ανοικτά των Οινουσών
λαμπυρίζει το πλαγκτόν
διολισθαίνον βαθμηδόν.
Ηχητικά εδώ:
Η πλαγγών και το πλαγκτόν
12 Ιαν 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Καλο :-)
Nα εισαι και εσυ καλα πριν και αφου γινεις πλαγκτον ;-)
Βρε τι μας κάνει ο ..Μπόστ! Νόμισα ότι μόνο τον Nicola επηρεάζει!
Καλημέρα!
Ωραιότατο! [Κι αν είναι ΜΠΟΣΤ γιατί δεν το γράφει;]
..μα.. δεν είναι του (πολυαγαπημένου μου) Μποστ..
(δικό μου προπέρσινο είναι) και όποιος πιστεύει ότι ανοσιουργώ να το δηλώσει ευθαρσώς:-))
Προφανώς, δικό μου το μπέρδεμα. Δυο φορές εξαιρετικό λοιπόν και παιχνιδιάρικο και χαριτομενέστατο, και η ηχητική απόδοση ομοίως. Πάντα τέτοια!
Καληνύχτα.
Δημοσίευση σχολίου