Η μάχη του Αντζιο (Anzio) συμπαραγωγή ΗΠΑ – Ιταλίας, 1968

Ταινία σχετική με μια απο τις πιο αιματηρές μάχες του Β' παγκοσμιου πολεμου.
Αντιγράφω μερικούς διαλόγους:

1ος διάλογος: Στην αρχή της ταινίας μεταξύ του ανταποκριτή και ενός λοχαγού

Λοχαγός.. -Θα έγινε σφαγή..
Αντ/τής.. -Ναι, αληθινή σφαγή..
Λοχαγός.. -Δε χρειάζεται να είσαι εδώ.Ας ήμουν στη θέση σου πέντε λεπτά μόνο. Μπορείς να φύγεις.. γιατί όχι;
Αντ/τής.. -Που να πάω;
Λοχαγός.. -Στην πατρίδα..
Αντ/τής.. -Θα το σκεφτώ..
Λοχαγός.. -Ακουσε ένα φίλο.. αρχίζεις να μιλάς παράξενα.. αρχίζει να σου αρέσει
Αντ/τής.. -Οχι, αλλά γίνεται όλο και πιο εύκολο.


2ος διάλογος: Στα πρώτα 20 λεπτά της ταινίας, στο καράβι προς το Αντζιο, μεταξύ του ανταποκριτή και του στρατηγού

Στρατηγός.. -Δεν επιζητώ την εύνοια των δημοσιογράφων.. όπως άλλοι στρατηγοί.. αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω κάποια σημεία. Ξέρετε ποιά είναι η πραγματική επιτυχία στη μάχη; Ποτέ μόνο οι εδαφικές κατακτήσεις. Μάχες χάθηκαν αφού είχαν πετύχει το σκοπό τους. Πιστεύω πως κάθε πόντος γης πρέπει να εξισορροπείται.. με το κόστος των ανθρώπινων ζωών. Θα πετύχει η απόβαση, όπως οι περισσότερες. Αλλά η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας θα φανεί αφού φτάσουμε στις ακτές. Εχω δυο ευθύνες απόψε: Την αποστολή μου και τους άντρες μου. Δίνω σημασία στις ανθρώπινες ζωές. Τυπώστε το αυτό.
Αντ/τής.. -Ο Ναπολέων είχε πει «Ο στρατηγός που ανησυχεί για τους άντρες του αποτυγχάνει»
Στρατηγός.. -Είμαι προσεκτικός, αλλά δεν είμαι ειρηνιστής... Παρακολουθώ τη δουλειά σας χρόνια τώρα, πείτε μου, γιατί κάνετε αυτό το ταξίδι;
Αντ/τής.. -Γι αυτό πληρώνομαι. Είναι η δουλειά μου. Επίσης, αναζητώ.. μια απάντηση αφ' ότου είδα τον πρώτο νεκρό. Γιατί το κάνουμε; Γιατί αλληλοσκοτωνόμαστε; Πώς γίνεται κι ένας κοινός τύπος, που δεν έχει χτυπήσει ούτε κουνούπι.. βομβαρδίζει χιλιάδες ξένους ενώ κοιμούνται;
Στρατηγός.. -Για να επιβιώσουμε. Στον πόλεμο σκοτώνεις ή σκοτώνεσαι.
Αντ/τής.. -Ω.. ελάτε τώρα...
Στρατηγός.. -Αυτό πιστεύω. Τι απάντηση έχετε εσείς;
Αντ/τής.. -Δε βρήκα ακόμα απάντηση. Οταν τη βρω, θα τη μάθετε απο τους πρώτους.


3ος διάλογος: Στα τελευταία πέντε λεπτά της ταινίας, μεταξύ του ανταποκριτή και του στρατηγού (αφού έχει γίνει η αδικαιολόγητη σφαγή μεγάλου αριθμού αντρών εξ αιτίας της ατολμίας του στρατηγού, που πήρε σήμα να φύγει)

Αντ/τής.. -Διαλέγουμε πλευρές και ξαναρχίζουμε; Το θεωρείτε παιχνίδι;
Στρατηγός.. -Το ύστατο παιχνίδι.
Αντ/τής.. -Οχι θέμα επιβίωσης; Δεν εξασφαλίζει άσυλο, δεν ικανοποιεί την πείνα.
Στρατηγός.. -Βρήκατε την απάντησή σας;
Αντ/τής.. -Ετσι νομίζω. Μας αρέσει σ' εμάς τους άντρες να αλληλοσκοτωνόμαστε.
Στρατηγός.. -Επειδή μας αρέσει;
Αντ/τής.. -Τόσο απλό είναι. Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο πόλεμος δε λύνει τίποτα. Αν σε απειλεί κάποιος με όπλο, ζεις τη στιγμή έντονα.. διότι φοβάσαι.. πρέπει να τον σκοτώσεις..
Στρατηγός.. -Επειδή μας αρέσει να σκοτωνόμαστε.. Καταδικάζετε την ανθρωπότητα!
Αντ/τής.. -Ναι, δυστυχώς στρατηγέ. Ισως, αν το παραδεχτούμε, να συμβιώσουμε αρμονικά.
Στρατηγός.. -Το ελπίζουμε.